نیکنامده (لواسان)
نیکنامده یکی از روستاهای دهستان لواسان بزرگ بخش لواسانات در شهرستان شمیرانات استان تهران ایران است. این روستا در فاصله ۹ کیلومتری از شهر لواسان مرکز بخش لواسانات قرار دارد. نیکنامده پرجمعیتترین روستای شهرستان شمیرانات و بخش لواسانات است.
اطلاعات کلی | |
---|---|
کشور | ![]() |
استان | تهران |
شهرستان | شمیرانات |
بخش | لواسانات |
دهستان | لواسان بزرگ |
نامهای دیگر | نیکنامده |
نامهای قدیمی | بهمن ده که بعلت تلفظ ب در زبان محلی بصورت و به نام وهمن ده خوانده میشود. |
جغرافیای طبیعی | |
مساحت | بزرگترین روستای لواسانات |
ارتفاع از سطح دریا | ۱۸۰۰ |
آبوهوا | |
روزهای یخبندان سالانه | ۳ ماه از سال |
اطلاعات روستایی | |
رهآورد | عسل گیلاس آلبالو گردو |
پیششمارهٔ تلفن | ۰۲۱ |
تاتی زبان رایج در روستای نیکنامده است.[1] نیکنامده از محلههای مختلف از جمله سوادر، هنزا، کهن ده، دوآب و مرجارک (باران) تشکیل گردیده. نیکنامده به عنوان مرکز دهستان لواسان بزرگ در همسایگی سد لتیان و در کوهپایه رشته کوه البرز قرار دارد. کوه دراز چشمه با ارتفاع ۳۴۰۰ متر مرتفعترین کوه روستای نیکنامده میباشد. محصول باغات گردو و گیلاس نیکنامده در بازارهای تهران و پردیس عرضه و بفروش میرسد. چشمه سارها و علفزارهای نیکنامده موجب رونق صنعت دامپروری و پرورش زنبور عسل گردیدهاست. روستای نیکنامده از موقعیت توریستی و تفریحی بهرهمند است و میتواند به عنوان مقصدی مناسب پذیرای گردشگران و مسافران در روزهای آخر هفته باشد.فامیلی ملکیان و طاهریان و جمالیان و بندلیان و علیان و سبزعلیان و گندمی و عبادی از جمله فامیلی های مردم این روستا است و حاج رجب ملکیان کدخدای اینروستا در زمان قدیم بود.
جمعیت
جمعیت این روستا بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ حدود ۳۳۴۰ نفر در ۶۶۸ خانوار بودهاست.[2]
البته در سرشماری نفوس و مسکن سال۱۳۹۵ تنها جمعیت ثابت روستا احصا شده است.ولی بعلت آب و هوای معتدل کوهستانی روستای نیکنامده و فاصله اندک آن از تهران،تعداد زیادی از هموطنان اقدام به خرید زمین و باغ و احداث ویلا برای سکونت در محل این روستا کرده آند.با در نظر گرفتن اینگونه شهروندان جمعیت روستای نیکنامده بالغ بر ۷هزار نفر(با استناد به سرشماری صورت گرفته توسط دهیاری نیکنامده)میشود.
منابع
- رزم آرا، فرهنگ جغرافیایی ایران، استان مرکزی، جلد١، ص٢٢٧.
- ننایج سرشماری ۱۳۹۰ وبگاه مرکز آمار ایران
- قصران (کوهسران) نوشته حسین کریمان. جلد نخست، صفحهٔ ۴۸۴