هفتم بزرگ
هفتم بزرگ (انگلیسی: Major seventh) در موسیقی کلاسیک فرهنگ غربی، فاصله‌ای در موسیقی است که دربردارنده هفت نت روی خط حامل می‌شود. هفتم بزرگ یکی از دو حالت ممکن هفتم است و بزرگ خوانده می‌شود چراکه هفتم بزرگ یازده نیم‌پرده را پوشش می‌دهد و همتایش هفتم کوچک، ده نیم‌پرده را. برای نمونه فاصله دو (C) تا سی (B) یک هفتم بزرگ به‌حساب می‌آید چنان‌که سی، یازده نیم‌پرده بالاتر از دو قرار گرفته است و هفت نت میان دو تا سی وجود دارد. هفتم افزوده و هفتم کاسته نیز همین میزان نت را در خود جای می‌دهند با این تفاوت که تعداد نیم‌پرده‌های آن‌ها متفاوت است (هفتم افزوده ۱۲ نیم‌پرده و هفتم کاسته، ۹ نیم‌پرده دارد.)
| معکوس | دوم کوچک |
|---|---|
| نام | |
| دیگر نام‌ها | هفتم خیلی بزرگ |
| مخفف | M7 |
| اندازه | |
| نیم‌پرده‌ها | ۱۱ |
| کلاس فاصله | ۱ |
| نظام کوک خالص | ۱۵:۸[1] ،۵۰:۲۷ |
| سنت | |
| اعتدال مساوی | ۱۱۰۰ |
| اعتدال مساوی ۲۴ پرده‌ای | ۱۱۵۰ |
| نظام کوک خالص | ۱۰۸۸ ،۱۰۶۷ |
جستارهای وابسته
منابع
- Haluska, Jan (2003). The Mathematical Theory of Tone Systems, p.xxiii. ISBN 0-8247-4714-3. Classic major seventh.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Major seventh». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۵ مارس ۲۰۱۷.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.