همه‌گیرشناسی سیفلیس

آمار گرفته شده نشان می‌دهد که تنها در سال ۱۹۹۹، ۱۲ میلیون مورد جدید آلوده به سفلیس در سراسر جهان مشاهده شد که بیش از ۹۰٪ آنها در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کردند.[2] اگرچه در دهه ۱۹۴۰ به دلیل اینکه پنی‌سیلین به طور گسترده در دسترس و قابل استفاده بود میزان ابتلا کاهش چشم‌گیری داشت، اما پس از آغاز هزاره سوم در بسیاری از کشورها ابتلا به عفونت افزایش یافته و این ابتلا در اکثر موارد با ویروس HIV همراه بوده است. دلیل این افزایش تا حدودی به استفاده از شیوه‌های غیرایمن در رابطه‌های جنسی میان مردانی که با مردان دیگر رابطه جنسی دارند، تن‌فروشی، و کاهش استفاده از کاندوم تشخیص داده شده است.[2][3][4]

مرگ و میر ناشی از سفلیس در میان ۱۰۰٫۰۰۰ نفر از اهالی در سال ۲۰۰۴[1]
  نامعلوم
  <35
  35-70
  70-105
  105-140
  140-175
  175-210
  210-245
  245-280
  280-315
  315-350
  350-500
  >500

این بیماری در یک سال در میان ۷۰۰٫۰۰۰ تا ۱٫۶ میلیون نفر از زنان باردار دیده شده است، و منجر به سقط خودبه‌خودی، مرده‌زایی و سفلیس مادرزادی شده است. در آفریقای سیاه، سفلیس علت تقریباً ۲۰٪ از مرگ و میرهای قبل از تولد می‌باشد. این میزان به نسبت در میان معتادان تزریقی، کسانی که مبتلا به ویروس اچ‌آی‌وی هستند، و مردان همجنس‌گرا بیشتر است.[2][3][4] در آمریکا، میزان سفلیس از سال ۲۰۰۶ در مردان شش برابر بیشتر از زنان بوده است، در حالی‌که این نسبت در سال ۱۹۹۷ تقریباً مساوی بود.[5] در سال ۲۰۱۰بیش از نیمی از مبتلایان به این بیماری آمریکایی‌های افریقایی تبار بودند.[6]

بین قرن‌های ۱۸ و ۱۹ سفلیس در اروپا شیوع زیادی داشته است. در اوایل قرن ۲۰ در کشورهای توسعه‌یافته، عفونت‌ها به سرعت با شیوع استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها کاهش پیدا کردند، و این روند تا دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ ادامه داشت. از سال ۲۰۰۰، نرخ رشد سفلیس در آمریکا، کانادا، انگلستان، استرالیا و اروپا افزایش یافته است، و این روند بیشتر در میان مردان همجنس‌گرا دیده می‌شود.[7] البته در طول این مدت نرخ رشد سفلیس در میان زنان آمریکایی همچنان ثابت بوده و در میان زنان انگلیسی افزایش یافته است، اما این میزان کمتر از میزان رشد این بیماری در بین مردان بوده است.[8] افزایش نرخ رشد این بیماری در میان مردان دگرجنس‌گرا از دهه ۱۹۹۰ در چین و روسیه افزایش یافت.[7] این مسئله به دلیل روابط جنسی ناامن، از قبیل بی‌قیدی جنسی، فحشا، و کاهش استفاده از ابزارهای حفاظتی است.[7][8][9]

اگر این بیماری درمان نشود، ۸٪ تا ۵۸٪ احتمال مرگ و میر فرد وجود خواهد داشت، این احتمال در مردان بیشتر است.[10] شدت علایم سفلیس در قرن‌های ۱۹ و ۲۰ میلادی کمتر بوده است، که علت آن تا حدودی به خاطر دسترسی به درمان مؤثر و تا حدودی به خاطر کاهش سرایت اسپیروکت‌ها بوده است. با انجام درمان به موقع، این بیماری عوارض کمی خواهد داشت. سفلیس خطر ابتلا به انتقال ویروس ایدز را دو تا پنج برابر می‌کند (در برخی از مراکز شهری ۳۰-۶۰٪) و امکان ابتلا به عفونت وجود دارد.[7][10]

ایران
میزان شیوع سیفلیس در ایران در بین مردان (راست) و زنان (چپ) در سال ۱۳۸۷[11]
  بسیار کم
  کم
  متوسط
  زیاد

در ایران سیفلیس از جمله بیماری‌هایی است که شیوع آن نسبت به سایر بیماری‌های آمیرشی مانند سوزاک، تریکومونیازیس و تبخال تناسلی در رده پایین‌تری قرار دارد.[12] به گزارش مرکز مدیریت بیماری‌ها، تعداد افراد مبتلا از ۲۷۱ مورد در سال ۱۳۶۵ به ۲۹۵۲۸ مورد در سال ۱۳۷۹ رسید. البته افزایش آمار مبتلایان می‌تواند به دلیل بهبود و افزایش مرکزهای گزارش‌دهی، افزایش واقعی تعداد مبتلایان، و تجمع نوع علتی یا علامتی باشد.[13] بر اساس توزیع اطلاعات کشوری عفونت‌های آمیزشی در سال ۱۳۸۵، تعداد بیماران مبتلا به سیفلیس ۷۹۵ محاسبه شده بود.[12] این در حالی است که مرکز کنترل بیماری‌های وزارت بهداشت، در همان سال میزان شیوع سیفلیس را تنها در زنان باردار برابر با ۸۵ نفر در هر ۱۰۰٬۰۰۰ اعلام کرد.[14]

طبق آمار سال ۱۳۸۷ در ایران، استان همدان و کرمانشاه بیشترین آمار شیوع سیفلیس را میان زنان و استان کرمانشاه بیشتری آمار را در میان مردان دارا است.[11]

تعداد مبتلایان بر اساس آمار مرکز مدیریت بیماری‌ها[13]
سال۱۳۶۵۱۳۷۴۱۳۷۷۱۳۷۸۱۳۷۹۱۳۸۵۱۳۹۰
تعداد مبتلایان۲۷۱۷۳۱۵۵۳۳۰۲۹۵۲۸۷۹۵ (پیش‌بینی)

اروپا

نرخ شیوع بیماری در کشورهای شرقی و جنوبی اروپا بیشتر از کشورهایی است که در غرب اروپا واقع شده‌اند.[15]

هند

در هند به دلیل پیشرفت قابل توجه در مراقبت‌های قبل از تولد، نرخ سفلیس کاهش بسیاری در بین دهه ۱۹۸۰ و ۲۰۰۰ داشته است.[16]

چین

در چین آمار ابتلا به سفلیس در دهه‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۰ افزایش یافته است.[17] وقوع این اتفاق، بعد از موفقیت کمپین کاهشِ ابتلا رخ داد؛ این کمپین در دهه۱۹۵۰ تشکیل شد.[17] آمار این ابتلا در مناطق ساحلی شهری بیش‌تر است[17]؛ این ممکن است حاصل رابطه‌های جنسی یا شاید تشخیص بهتر در این مناطق باشد.[17]

منابع
  1. "Disease and injury country estimates". World Health Organization (WHO). 2004. Retrieved 11 November 2009.
  2. Coffin, LS (January 2010). "Syphilis in Drug Users in Low and Middle Income Countries". The International journal on drug policy. 21 (1): 20–7. doi:10.1016/j.drugpo.2009.02.008. PMC 2790553. PMID 19361976. Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)
  3. Gao, L (September 2009). "Meta-analysis: prevalence of HIV infection and syphilis among MSM in China". Sexually transmitted infections. 85 (5): 354–8. doi:10.1136/sti.2008.034702. PMID 19351623. Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)
  4. Karp, G (January 2009). "Syphilis and HIV co-infection". European journal of internal medicine. 20 (1): 9–13. doi:10.1016/j.ejim.2008.04.002. PMID 19237085. Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)
  5. "Trends in Reportable Sexually Transmitted Diseases in the United States, 2007". Centers for Disease Control and Prevention(CDC). 13 January 2009. Retrieved 2 August 2011.
  6. "STD Trends in the United States: 2010 National Data for Gonorrhea, Chlamydia, and Syphilis". Centers for Disease Control and Prevention (CDC). 22 November 2010. Retrieved 20 November 2011.
  7. Stamm LV (February 2010). "Global challenge of antibiotic-resistant Treponema pallidum". Antimicrob. Agents Chemother. 54 (2): 583–9. doi:10.1128/AAC.01095-09. PMC 2812177. PMID 19805553.
  8. Kent, ME (February 2008). "Reexamining syphilis: an update on epidemiology, clinical manifestations, and management". The Annals of pharmacotherapy. 42 (2): 226–36. doi:10.1345/aph.1K086. PMID 18212261. Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)
  9. Ficarra, G (September 2009). "Syphilis: The Renaissance of an Old Disease with Oral Implications". Head and neck pathology. 3 (3): 195–206. doi:10.1007/s12105-009- 0127-0 Check |doi= value (help). PMC 2811633. PMID 20596972. Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)
  10. Kent ME, Romanelli F (February 2008). "Reexamining syphilis: an update on epidemiology, clinical manifestations, and management". Ann Pharmacother. 42 (2): 226–36. doi:10.1345/aph.1K086. PMID 18212261.
  11. علیرضا خوشدل، مهتاب نوری فرد، رضا پزشکان، عبدالرضا صلاحی مقدم (۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۱). «نقشه سازی بیماری‌های مهم واگیردار ایران». مجله بهداشت و توسعه. ۱. ۱ (۱): ۳۴. پارامتر |تاریخ بازیابی= نیاز به وارد کردن |پیوند= دارد (کمک)
  12. غفاری، مریم (۲۲ شهریور ۱۳۸۵). «زنگ خطر جدی». همشهری. دریافت‌شده در ۲۸ آوریل ۲۰۱۴.
  13. اسلامی تبار، شهریار؛ واعظ، بهنام؛ سلیمانی، افشین. «نگاهی اجمالی به تحولات بهداشت و جوانان». مطالعات جوانان زمستان ۱۳۸۱ و بهار ۱۳۸۲ - شماره ۱ و ۲. دریافت‌شده در ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۳.
  14. «اچ.آی.وی/ایدز در ایران». یونیسف. دریافت‌شده در ۲۸ آوریل ۲۰۱۴.
  15. Uusküla, A (February 2010). "Trends in the epidemiology of bacterial sexually transmitted infections in eastern Europe, 1995-2005". Sexually transmitted infections. 86 (1): 6–14. doi:10.1136/sti.2009.037044. PMID 20157177. Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)
  16. Dhawan, J (Sep–Oct 2010). "Sexually transmitted diseases in children in India". Indian journal of dermatology, venereology and leprology. 76 (5): 489–93. doi:10.4103/0378-6323.69056. PMID 20826987. Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)
  17. Tucker JD, Cohen MS (February 2011). "China's syphilis epidemic: epidemiology, proximate determinants of spread, and control responses". Current Opinion in Infectious Diseases. 24 (1): 50–5. doi:10.1097/QCO.0b013e32834204bf. PMC 3103765. PMID 21150594.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.