ولایت ارضروم
ولایت ارضروم (ترکی عثمانی: ولایت ارضروم، Vilâyet-i Erzurum)[1][2] یک بخش اداری سطح اول (ولایت) امپراتوری عثمانی بود.
ولایت ارضروم Vilâyet-i Erzurum | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ولایت امپراطوری عثمانی | |||||||||||
1867–1923 | |||||||||||
ولایت ارضروم 1890 | |||||||||||
مرکز | ارضروم | ||||||||||
تاریخچه | |||||||||||
• تأسیس | 1867 | ||||||||||
• انحلال | 1923 | ||||||||||
| |||||||||||
امروزه بخشی از | اردهان، ارضروم، قارص، ایغدیر، وان |
ولایت ارضروم مرزهای مشترک با ایران و امپراتوری روسیه در شرق و شمال شرقی، در شمال با ولایت ترابیزون، در غرب با ولایت سبیاستای و در جنوب با ولایتهای بتلیس، ولایت معمورةالعزیز و وان را دارا بود.
در اوائل قرن بیستم، مساحتی برابر ۲۹٬۶۱۴ مایل مربع (۷۶٬۷۰۰ کیلومتر مربع) و نتایج اولیه اولین سرشماری عثمانی در سال ۱۸۸۵ (منتشر شده در سال ۱۹۰۸) به ۶۴۵٬۷۰۲ نفر جمعیت رسیدهاست.[3] این یکی از شش ولایت ارمنی در قسمت شرقی آناتولی بود و پیش از جنگ جهانی اول، بسیاری از ارامنه در آنجا زندگی میکردند همانطور که گرجیها، یونانیان پونیک و یونانیهای قفقاز و سایر اقوام اعم از مسلمان و مسیحی [عمدتاً یونانی ارتدوکس. و کلیسای حواری ارمنی (ارتدکس / گرگوری)].
تاریخ
ایالت ارضروم یکی از نخستین استانهای عثمانی بود که پس از اصلاحات اداری در سال ۱۸۶۵ به ایالت تبدیل شد و تا سال ۱۸۶۷ آن را به، ولایت ارضروم تبدیل کرد.[4]
ارزروم در سال ۱۸۷۵ در شش ولایت تقسیم شد ولایت وان، ولایت حکاری، ولایت بتلیس، ولایت خوزات (درسیم) و قارص-چیلدیر. در سال ۱۸۸۸ با دستور امپراتوری، حکاری به ویلای وان پیوست، و هوزات به ولایت معمورةالعزیز.[5]
مناطق قارص و چیلدیر در جنگ روس و ترکیه (۱۸۷۸–۱۸۷۷) به امپراتوری روسیه واگذار شدند،[6] که تا سال ۱۹۱۷ آن را به عنوان منطقه اوبلاست قارص اداره میکرد.
تقسیمات اداری
جمعیتی
در سال ۱۸۹۳، در کل ۱۹ کازا (منطقه) وجود داشت. در کل مسلمانان کازا (سنی و علوی) در اکثریت بودند.[8] کمترین درصد مسلمانان (۶۴٪) در خزانه حنیس بودند. بیشتر پروتستانها و کاتولیکها ارمنی بودند.
براساس سرشماری عثمانی در سال ۱۸۹۳، جمعیت سنژاها، در هزاران نفر،[8] | ||||||||||
گروهها | ارزروم | بایزید | ارزینان | جمع | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
مسلمانان | ۳۱۲٬۲ | ۴۷٬۴ | ۸۵٬۹ | ۴۴۵٬۵ | ||||||
کلیسای حواری ارمنی | ۷۳٬۹ | ۸٬۳ | ۱۹ | ۱۰۱٬۲ | ||||||
کاتولیکها | ۵٬۴ | ۱٬۳ | - | ۶٬۷ | ||||||
پروتستانها | ۱٬۷ | ۰ ۱ | ۰ ۲ | ۲ | ||||||
ارتدکس یونانی | ۱٬۵ | - | ۲ | ۳٬۵ | ||||||
دیگران | ۰ ۲ | - | - | ۰ ۲ | ||||||
جمع | ۳۹۴٬۹ | ۵۷٬۱ | ۱۰۷٬۱ | ۵۵۹ |
جستارهای وابسته
منابع
- Hathi Trust Digital Library - Holdings: Salname-yi Vilâyet-i Erzurum
- http://www.vajehyab.com/dehkhoda/ارض+روم%7Cلغتنامه%5Bپیوند+مرده%5D دهخدا
- Asia by A. H. Keane, page 460
- Almanach de Gotha: annuaire généalogique, diplomatique et statistique. J. Perthes. 1867. pp. 827–829. Retrieved 2013-06-01.
- Krikorian, Mesrob K (1977). Armenians in the Service of the Ottoman Empire: 1860–1908. Routledge. p. 39. ISBN 978-0-7100-8564-1. Retrieved 2013-05-24.
- Dadrian, Vahakn N. (2003). Warrant for Genocide: Key Elements of Turko-Armenian Conflict. Transaction Publishers. p. 141. ISBN 978-1-4128-4119-1. Retrieved 2013-05-24.
- "Erzurum Vilayeti". Retrieved 2019-04-15.
- Ottoman Population, 1830–1914: Demographic and Social Characteristics, Kemal H. Karpat, page 124, 1985
پیوند به بیرون
- رسانههای مرتبط با Erzurum Vilayet در ویکیانبار
- Wilson, Charles William; Maunsell, Francis Richard (1911). "Erzerum". In Chisholm, Hugh. دانشنامه بریتانیکا. 9 (11th ed.). انتشارات دانشگاه کمبریج. pp. 758–759.