کنوانسیون سنکا فالز
کنوانسیون سنکا فالز (انگلیسی: Seneca Falls Convention) اولین اجلاس حقوق زنان بحساب می‌آید.[1]
| از مجموعه مقاله‌های |
| فمینیسم |
|---|
 |
این اجلاس به عنوان یک گردهمایی برای بررسی وضعیت اجتماعی، مدنی، دینی و حقوقی زنان[2][3] در سنکا فولز نیویورک تشکیل و در روزهای نوزدهم تا بیستم ماه ژوئیه سال ۱۸۴۸ برگزار شد. با برگزاری این اجلاس در نیویورک، دو هفته بعد در شهرهای دیگر آمریکا از جمله راچستر، نیویورک جلسه مشابهی برگزار شد. در سال ۱۸۵۰ سلسله گردهمایی‌های کنوانسیون ملی حقوق زنان برای بررسی حقوقشان در ووستر، ماساچوست نیز برگزار شد.
ریشه‌های این جنبش را می‌توان در طرفداری الغای برده داری در دهه ۱۸۳۰ نیز یافت. سرکرده این گروه الیزابت کیدی استانتن بود و سایرین عبارت بودنند از لوکرتیا مات، جین هانت و مری آن مک کلینتاک بودند. این چند نفر در پی فراخونی برای برگزاری همایش حقوق زنان بودند. موانع زیادی در پیش روی این افراد بود. بسیاری از نهادهای موجود به نحوی سازمان یافته بودند که زنان را زیر سلطه مردان نگه می‌داشتند. کلیسا یکی از نهادهای اجتماعی بود که از جایگاه زن ممانعت می‌کرد. نهاد آموزش و پرورش نیز بر ضد آنان عمل می‌کرد؛ درهای دانشگاه به روی آنان بسته بود. روزنامه‌ها هم غالباً هر تلاشی را از جانب زنان برای بهبود پایگاه اجتماعی شان تبقیح می‌کردند. با وجود این همه موانع، همایش حقوق زنان در نوزدهم و بیستم ژوئیه ۱۸۴۸، در کلیسای جامع متدیست واقع در سنکا فالز در نیویورک با حضور بیش از سیصد نفر برگزار شد. در رونوشتی که از صورت جلسه آن موجود است، هدف از برگزاری این همایش، که فراخوان آن را زنان دهکده سنکا، در ایالت نیویورک، اعلام کردند، تبادل نظر دربارهٔ شرایط اجتماعی، مدنی و دینی ذکره شده‌است.
زنان کوئیکرها یا جمعیت دوستان دینی
زنان کوئیکرها یا جمعیت دوستان دینی، با الیزابت کدی استانتون که عضو این جمعیت نبود دیدار داشتند. آن‌ها این دیدار را در زمانی ترتیب دادند که لوکرشیا مات یکی از اعضای جمعیت دوستان دینی زن، سخنران مشهوری که قرار بود از منطقه دیدار کند. در آن زمان زنان مجاز نبودند که در جلسات علنی سخنرانی کنند. گردهمایی‌های جمعیت دوستان دینی شامل شش جلسه سخنرانی بود. در یکی از جلسات در مورد قانون صحبت شد و در جلسات دیگر در مورد نقش زنان در جامعه بحث شد. استانتون و دیگر اعضای جمعیت دو سند را در این جلسات ارائه دادند. یکی اعلامیه احساسات و دیگری لیست بیانیه‌هایی که قرار بود مورد بحث و گفتگو قرار گیرد و سپس امضا شود. یک بحث داغ مربوط به حق رأی زنان بود. بسیاری از اعضا با این بحث مخالفت داشتند ولی فردریک داگلاس که تنها عضو آفریقایی آمریکایی کنوانسیون بود قاطعانه از آن دفاع کرد که در نتیجه این بحث باقی نگاه داشته شد. دقیقاً ۱۰۰ تن از ۳۰۰ عضو کنوانسیون که اغلب زنان بودند سند را امضا کردند.
اهمیت کنوانسیون
این کنوانسیون توسط برخی از شخصیت‌های معاصر، از جمله سخنران برجسته لوکرشیا مات، به عنوان یک گام مهم در تلاش مداوم زنان برای به دست آوردن نسبت بیشتری از حقوق اجتماعی، مدنی و اخلاقی،[4] دیده می‌شد، در حالی که این دیدگاه توسط دیگران به عنوان یک آغاز انقلابی در مبارزه زنان برای تساوی کامل با مردان بحساب می‌آمد. کدی استانتون کنوانسیون سنکا فالز را شروع جنبش حقوق زنان می‌دانست. ایده ای که انعکاس تاریخچه حق رای زنان بود و او دربارهٔ آن مطالبی را نوشته بود.[4]
به گفته جودیت ولمن تاریخدان عضو کنوانسیون، بیانیه احساسات کنوانسیون سنکا فولز به تنها منبع مهم انتشار اخبار جنبش حقوق زنان در آمریکا تبدیل شد.[5]
در زمان کنوانسیون حقوق زنان در سال ۱۸۵۱، موضوع حق رأی زنان به چتر اصلی جنبش حقوق زنان در ایالات متحده تبدیل شد.[6] این کنوانسیون‌ها تا شروع جنگ‌های داخلی آمریکا در سال ۱۸۶۱ سالانه برگزار می‌شد.
جستارهای وابسته
منابع
- Dumenil, 2012, p. 56. Many scholarly sources describe Seneca Falls as "the first women's rights convention", including Wellman, 2004 (the book's title itself include those words); Isenberg, 1998, p. 1; and McMillen, 2008, p. 115, and no scholarly source describes an earlier meeting as "women's rights convention". Seneca Falls is given that recognition because it was the first that was organized by women explicitly for the purpose of discussing women's rights as such. It was not, however, the first convention at which the topic of women's rights was among the topics that were discussed.
- The Anti-Slavery Convention of American Women in 1837 held in New York City, defended the right of women to speak out on the great issues of the day and specifically in opposition to slavery.
- The Conference of Badasht in Persia, a foundational meeting of the Bábí religion at which Táhirih advocated women's rights, supported by Quddús and the standards set were endorsed by the Báb and Bahá'u'llah which became norms in the Bahá'í Faith and echo still in Persian culture,
- and the National Liberty Party Convention in New York at which Gerrit Smith said that women should be able to vote.
- Wellman, 2004, p. 189
- https://www.nps.gov/wori/learn/historyculture/report-of-the-womans-rights-convention.htm
- McMillen, 2008, p. 102,
- Wellman, 2004, p. 192
- Buhle, 1978 p. 90
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Seneca Falls Convention». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۲ دسامبر ۲۰۱۷.
پیوند به بیرون
- National Park Service. Women's Rights. Report of the Woman's Rights Convention, July 19–20, 1848
- Text of the "Declaration of Sentiments", and the resolutions
- Seneca Falls in 1848, National Park Service: Women's Rights
- Newspaper clippings reporting on the convention
- The Rights of Women, The North Star, Rochester, New York, ۲۸ ژوئیه ۱۸۴۸
- Bolting Among The Ladies, Oneida Whig, Oneida, New York, ۱ اوت ۱۸۴۸
- Woman's Rights Convention, National Reformer, Auburn, New York, ۳ اوت ۱۸۴۸
- Woman's Rights, The Recorder, Syracuse, New York, ۳ اوت ۱۸۴۸
- Woman's Rights Convention, National Reformer, Auburn, New York, ۱۰ اوت ۱۸۴۸
- Women out of their Latitude, The Mechanics Advocate, Albany, New York, (۱۲ اوت ۱۸۴۸)
- "Women out of their Latitude", National Reformer, Auburn, New York, ۳۱ اوت ۱۸۴۸
- Woman's Rights, National Reformer, Auburn, New York, ۱۴ سپتامبر ۱۸۴۸
[1]
| موضوعات اولیه |
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بر پایه کشور |
| ||||||
| رویدادها |
| ||||||
| مرتبط |
| ||||||
| فرهنگ عامه |
| ||||||
 Portal | |||||||
- دیلینی، تیم (۱۳۹۸). نظریه‌های کلاسیک جامعه‌شناسی. تهران: نی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۱۲-۹۸۳-۵.