گریه را به مستی بهانه کردم
«گریه را به مستی بهانه کردم» یا به اختصار «گریه را به مستی…» تصنیفی در آواز دشتی از عارف قزوینی است که سال ۱۳۲۸ ه.ق ساخته شد.[1]
| «گریه را به مستی…» | |
|---|---|
| ترانه عارف قزوینی | |
| سبک | موسیقی سنتی ایرانی |
| آهنگ‌ساز(ها) | عارف قزوینی |
| ترانه‌سرا(ها) | عارف قزوینی |
| این اثر باصدای خوانندگانی چونمرضیه، عبدالوهاب شهیدی، محمدرضا شجریان و حمیرا و محسن نامجو اجرا شده‌است. | |
خوانندگان مختلفی ازجمله مرضیه در برنامه گلهای رنگارنگ ۱۷۵، عبدالوهاب شهیدی در برنامهگلهای رنگارنگ ۲۶۶، محمدرضا شجریان (در دو نسخه دشتی و سه‌گاه) ، حمیرا و محسن نامجو در آهنگ «آن مان نواران»این تصنیف را اجرا کرده‌اند.
ماجرای تصنیف
عارف قزوینی گریه را به مستی را در شکایت از زمامداری ناصرالملک که در آن زمان نایب‌السلطنه احمدشاه بود، تصنیف کرده‌است.
منابع
- ارشد تهماسبی، تصنیف‌های عارف، ۷۰–۷۲.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.