استان آذربایجان

استان آذربایجان یکی از استان‌های ایران به مرکزیت تبریز در دوره خلفای عباسی بود. این استان شامل شهرهای نخچوان (تلفظ با حرف «چ»، نخجوان کنونی)، جلفا، اردوباد، زنگیان، آهر (اهر کنونی)، دزمار، مرند، طروج (تسوج کنونی)، خوی، اردبیل، کلاتتر، سلماس، خلخال، ملکان، سراب، اوجان (بستان آباد کنونی)، تبریز، ارومیه، شال، دهچوارقان (آذرشهر کنونی)، مراغه، میانه، سابلاغ (مهاباد کنونی)، اشنویه، خونج، نیلان، پسوا می‌بود. استان آذربایجان میان استان‌های اران، ارمنیه، جزیره، جبال، مغان، لرستان و گیلان قرار داشت.[1]

جستارهای وابسته

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.