بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸
بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸ (به تایلندی: เอเชียนเกมส์ ۲۵۴۱) که با عناوین سیزدهمین دوره بازی‌های آسیایی و آسیاد XIII هم شناخته می‌شود یک رویداد چندورزشی آسیایی می‌باشد که از ۶ تا ۲۰ دسامبر ۱۹۹۸ در شهر بانکوک، تایلند برگزار شده‌است. در این دوره ۶٬۵۵۴ ورزشکار از ۴۱ کشور آسیا در ۳۶ رشته ورزشی حضور داشتند. مسابقات رشته ورزشی فوتبال در تاریخ ۳۰ نوامبر ۱۹۹۸ و یک هفته زودتر از مراسم افتتاحیهٔ بازی‌ها آغاز شد.[1] بانکوک در ۲۶ سپتامبر سال ۱۹۹۰ با برتری بر شهرهای تایپه، چین تایپه و جاکارتا، اندونزی در رقابت برای کسب میزبانی بازی‌ها، مجوز میزبانی بازی‌های سال ۱۹۹۸ را به‌دست‌آورد. بدین ترتیب بانکوک به نخستین شهری تبدیل شد که چهار بار میزبان بازی‌های آسیایی شده‌است، پیش از این بازی‌های آسیایی در سال‌های ۱۹۶۶، ۱۹۷۰ و ۱۹۷۸ در بانکوک به انجام رسیده بود. این رویداد توسط بومیپول آدولیاده، پادشاه تایلند در ورزشگاه راجامانگالا افتتاح شد.[2]
| بازی‌های آسیایی XIII | |||
|---|---|---|---|
 نشان رسمی بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸ نشان رسمی بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸ | |||
| شهر میزبان | بانکوک، تایلند | ||
| کشورهای شرکت‌کننده | ۴۱ | ||
| ورزشکاران | ۶٬۵۵۴ | ||
| رویدادها | ۳۷۶ | ||
| افتتاحیه | ۶ دسامبر | ||
| اختتامیه | ۲۰ دسامبر | ||
| افتتاح کننده | بومیپول آدولیاده | ||
| ورزشگاه | ورزشگاه راجامانگالا | ||
| |||
| وب‌گاه | https://web.archive.org/web/19961228175857/http://www.asiangames.th:80/ | ||
در پایان، چین در جدول رده‌بندی مدال‌ها پیشتاز شد و پس از آن کره‌جنوبی، ژاپن و تایلند میزبان قرار گرفتند. تایلند با کسب ۲۴ مدال طلا رکورد جدیدی را برای خود به ثبت رساند. علاوه بر این کوجی ایتو ورزشکار ژاپنی در رشتهٔ دو و میدانی به عنوان با ارزش‌ترین ورزشکار (MVP) بازی‌ها اعلام شد. در مجموع این دوره از بازی‌ها با توجه به افزایش سطح کمی و کیفی رقابت بین کشورهای آسیایی، موفقیت‌آمیز به نظر می‌رسید. همچنین برگزاری این نسخه از مسابقات آسیاد یک موفقیت بزرگ برای تایلند در امر توسعه ورزش در عصر مدرن محسوب می‌شد.
انتخاب شهر میزبان
سه شهر تایپه (چین تایپه)، جاکارتا (اندونزی) و بانکوک (تایلند) در سال ۱۹۸۹ پیشنهاد میزبانی خود را به‌طور رسمی به شورای المپیک آسیا ابلاغ کردند.
فرایند رأی‌گیری برای انتخاب میزبان در تاریخ ۲۷ سپتامبر ۱۹۹۰ در هتل پالاس چین در پکن، چین و در جریان نهمین دوره مجمع عمومی شورای المپیک آسیا (OCA) برگزار شد. هر ۳۷ عضو این شورا در این فرایند آراء مخفی خود را به صندوق انداختند. سپس با شمارش آراء اعلام شد که بانکوک توانست حق میزبانی را به‌دست بیاورد. اگرچه جزئیات نتایج رأی‌ها منتشر نشد، اما مشخص شد که بانکوک با نتیجهٔ ۲۰-۱۰-۷ پیروز شده‌است.
پس از این انتخاب، بانکوک نخستین شهری شد که میزبانی چهار بارهٔ بازی‌های آسیایی را برعهده گرفته‌است. پیش از این، پایتخت تایلند میزبانی بازی‌های آسیایی ۱۹۶۶، ۱۹۷۰ و ۱۹۷۸ را بدون رقابت و فرایند رأی‌گیری برای انتخاب میزبان به‌دست آورده بود و این برای نخستین بار بود که با دیگر نامزدها بر سر کسب میزبانی رقابت می‌کرد.[3][4]
شهر میزبان برای انتخاب شدن به عنوان میزبان باید ۱۹ رأی کسب می‌کرد.
| نتیجهٔ رأی‌گیری برای انتخاب شهر میزبان بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸ | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| شهر | کشور | رأی | ||||
| بانکوک |  تایلند | ۲۰ | ||||
| تایپه |  تایوان | ۱۰ | ||||
| جاکارتا |  اندونزی | ۷ | ||||
فرایند توسعه و آماده‌سازی
هزینه‌ها
براساس گزارش خبرگزاری یونایتدپرس اینترنشنال، فرایند آماده‌سازی برای برگزاری این بازی‌ها از جمله ساخت و نوسازی سه ورزشگاه اصلی و دهکدهٔ ورزشکاران، حدود ۶ میلیارد بات تایلندی (۱۶۷ میلیون دلار) هزینه در پی داشته‌است.
مکان‌ها
هوآ مارک
- ورزشگاه راجامانگالا (مراسم افتتاحیه و اختتامیه، فوتبال)
- ورزشگاه سرپوشیده (سپک تاکرا)
- ولودروم (دوچرخه‌سواری پیست)
- منطقهٔ تیراندازی (تیراندازی)
- منطقهٔ تیراندازی به اهداف پروازی (تیراندازی به اهداف پروازی)
موآنگ تونگ تای
- ورزشگاه IMPACT آره‌نا (بوکس)
- سالن‌های ۱–۵ IMPACT (بیلیارد و اسنوکر، ژیمناستیک، والیبال)
- ورزشگاه تاندر دوم (وزنه‌برداری)
- ورزشگاه SCG (فوتبال راگبی)
- ورزشگاه مرکزی تنیس (تنیس)
دانشگاه تاماسات (مرکز رانگسیت)
- ورزشگاه اصلی (دو و میدانی و فوتبال)
- سالن ورزشی شمارهٔ ۱ (بسکتبال، جودو، کشتی)
- سالن ورزشی شمارهٔ ۲ (بدمینتون)
- سالن ورزشی شمارهٔ ۳ (هندبال)
- سالن ورزشی شمارهٔ ۴ (شمشیربازی)
- سالن ورزشی شمارهٔ ۵ (تنیس روی میز)
- سالن ورزشی شمارهٔ ۶ (ووشو)
- سالن ورزشی شمارهٔ ۷ (کاراته، تکواندو)
- زمین تنیس (سافت تنیس)
- زمین چمن شمارهٔ ۱ (تیراندازی با کمان)
- زمین چمن شمارهٔ ۲ (سافت بال)
- ورزشگاه مرکزی ورزش‌های آبی (ورزش‌های آبی)
- دهکدهٔ ورزشکاران
سایر مکان‌ها
بانکوک و فرا ناخون سی آیوتتایا
- دانشگاه کاستسارت (هاکی)
- ورزشگاه بولینگ پی. اس بنگاپی (بولینگ)
- ورزشگاه سوپاچالاسای (فوتبال)
- ورزشگاه ارتش تایلند (راگبی)
- ورزشگاه تایلندی-ژاپنی (فوتبال)
- ورزشگاه توپاتیمه (فوتبال)
- ورزشگاه هفتصدمین سالگرد (فوتبال)
- مرکز ورزشی سفیر (اسکواش)
- ساحل آئو-دونگ‌تارن جامتین (قایقرانی بادبانی)
- ساحل جامتین (والیبال ساحلی)
- منطقهٔ مپ پراچان رسیویر (کانوئینگ، روئینگ)
- دانشگاه سیری ناخارین ویروت (پردیس اونکاراک) (هندبال، سافت بال، کبدی)
- منطقهٔ ریمتارن رسورت پارک ملی خوا یای (دوچرخه‌سواری کوهستان)
- جاده پانوهیوتین (دوچرخه‌سواری جاده)
- ورزشگاه مرکزی استان ناکون ساوان (فوتبال)
- باشگاه ورزشی آلپاین گلف (گلف)
- مجموعهٔ ورزشی ملکه سیریتکیت (بیسبال، هاکی)
- باشگاه سوارکاری فورت آدهیسورن (سوارکاری)
- ورزشگاه مرکزی استان سیساکت (فوتبال)
- سالن ورزشی سواناوونگ هت یای (سپک تاکرا)
- ورزشگاه تیناسولانون (فوتبال)
- سالن ورزشی شهرداری (بسکتبال)
- ورزشگاه مرکزی استان سوپان بوری (فوتبال)
- ورزشگاه مرکزی استان سورات تانی (فوتبال)
- ورزشگاه مرکزی استان ترانگ (فوتبال)
- سالن ورزشی شهرداری (سپک تاکرا)
نشان بازی‌ها
نشان رسمی سیزدهمین دورهٔ بازی‌های آسیایی، نمایندهٔ آسیا به صورت عام و تایلند، به صورت خاص است. این نماد براساس حرف انگلیسی A طراحی شده‌است که حرف اول کلمهٔ آسیا (Asia) و کلمهٔ ورزشکار (Athele) است. در این نشان از سازهٔ ماها استوپا یا بنای پاگودا که به‌طور خاص نشان دهندهٔ تایلند می‌باشند استفاده شده‌است. سازهٔ ماها استوپا نشانهٔ دانش، هوش و شجاعت اجداد تایلندی‌ها است که نفرات دوم هیچ‌وقت به آن‌ها دست پیدا نمی‌کنند. بالای این نشان هم از لوگوی شورای المپیک آسیا (OCA) استفاده شده‌است.[7]
عروسک بازی‌ها
عروسک رسمی سیزدهمین دورهٔ بازی‌های آسیایی فیلی به نام چای-یو (به تایلندی: ไชโย) (کلمهٔ تایلندی به معنی لذت، خوشحالی، موفقیت، وحدت و خوشبختی) است. این کلمه توسط گروهی از مردم فریاد زده می‌شود تا وحدت و همبستگی خود را با فریاد آن نشان دهند. در تایلند، فیل حیوانی متمایز و دارای اهمیت است که نسل‌های زیادی از آن در کنار مردم این کشور زندگی کرده‌اند. این حیوان در جهان هم به دلیل قوت و صلابت‌اش همواره مورد تحسین و ستایش مردمان قرار گرفته‌است.[8][9]
مراسم افتتاحیه
مراسم افتتاحیه بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸ رأس ساعت ۱۷:۰۰ روز ششم دسامبر به وقت محلی آغاز شد. مهمانانی مانند بومیپول آدولیاده، پادشاه تایلند؛ خوان آنتونیو سامارانش، رئیس کمیته بین‌المللی المپیک؛ و شیخ أحمد فهد الأحمد الصباح، رئیس OCA؛ به عنوان مهمان در این مراسم حاضر بودند. کشورهای شرکت کننده، به ترتیب نام کشورشان که براساس حروف الفبای تایلندی بود، به ورزشگاه وارد شدند.
کشوهای شرکت‌کننده
|
|
|
.svg.png.webp){kind=small}
ورزش‌ها
|
_pictogram.svg.png.webp){kind=small}
_pictogram.svg.png.webp){kind=small}
_pictogram.svg.png.webp){kind=small}
_pictogram.svg.png.webp){kind=small}
_pictogram.svg.png.webp){kind=small}
غیررسمی
رقص ورزشی
موای تای
جدول مدال‌ها
* کشور میزبان (تایلند)
| رتبه | کشور | طلا | نقره | برنز | مجموع |
|---|---|---|---|---|---|
| ۱ |  چین (CHN) | ۱۲۹ | ۷۸ | ۶۷ | ۲۷۴ |
| ۲ |  کره جنوبی (KOR) | ۶۵ | ۴۶ | ۵۳ | ۱۶۴ |
| ۳ |  ژاپن (JPN) | ۵۲ | ۶۱ | ۶۸ | ۱۸۱ |
| ۴ | تایلند (THA)* | ۲۴ | ۲۶ | ۴۰ | ۹۰ |
| ۵ |  قزاقستان (KAZ) | ۲۴ | ۲۴ | ۳۰ | ۷۸ |
| ۶ | چین تایپه (TPE) | ۱۹ | ۱۷ | ۴۱ | ۷۷ |
| ۷ |  ایران (IRI) | ۱۰ | ۱۱ | ۱۳ | ۳۴ |
| ۸ |  کره شمالی (PRK) | ۷ | ۱۴ | ۱۲ | ۳۳ |
| ۹ |  هند (IND) | ۷ | ۱۱ | ۱۷ | ۳۵ |
| ۱۰ |  ازبکستان (UZB) | ۶ | ۲۲ | ۱۲ | ۴۰ |
| ۱۱ | اندونزی (INA) | ۶ | ۱۰ | ۱۱ | ۲۷ |
| ۱۲ |  مالزی (MAS) | ۵ | ۱۰ | ۱۴ | ۲۹ |
| ۱۳ |  هنگ کنگ (HKG) | ۵ | ۶ | ۶ | ۱۷ |
| ۱۴ |  کویت (KUW) | ۴ | ۶ | ۴ | ۱۴ |
| ۱۵ |  سری‌لانکا (SRI) | ۳ | ۰ | ۳ | ۶ |
| ۱۶ |  پاکستان (PAK) | ۲ | ۴ | ۹ | ۱۵ |
| ۱۷ |  سنگاپور (SGP) | ۲ | ۳ | ۹ | ۱۴ |
| ۱۸ |  قطر (QAT) | ۲ | ۳ | ۳ | ۸ |
| ۱۹ |  مغولستان (MGL) | ۲ | ۲ | ۱۰ | ۱۴ |
| ۲۰ |  برمه (MYA) | ۱ | ۶ | ۴ | ۱۱ |
| ۲۱ |  فیلیپین (PHI) | ۱ | ۵ | ۱۲ | ۱۸ |
| ۲۲ |  ویتنام (VIE) | ۱ | ۵ | ۱۱ | ۱۷ |
| ۲۳ |  ترکمنستان (TKM) | ۱ | ۰ | ۱ | ۲ |
| ۲۴ |  قرقیزستان (KGZ) | ۰ | ۳ | ۳ | ۶ |
| ۲۵ |  اردن (JOR) | ۰ | ۳ | ۲ | ۵ |
| ۲۶ |  سوریه (SYR) | ۰ | ۲ | ۴ | ۶ |
| ۲۷ |  نپال (NEP) | ۰ | ۱ | ۳ | ۴ |
| ۲۸ |  ماکائو (MAC) | ۰ | ۱ | ۰ | ۱ |
| ۲۹ |  امارات متحده عربی (UAE) | ۰ | ۰ | ۱ | ۱ |
 برونئی (BRU) | ۰ | ۰ | ۱ | ۱ | |
 بنگلادش (BAN) | ۰ | ۰ | ۱ | ۱ | |
 عمان (OMA) | ۰ | ۰ | ۱ | ۱ | |
 لائوس (LAO) | ۰ | ۰ | ۱ | ۱ | |
| مجموع (۳۳ کشور) | ۳۷۸ | ۳۸۰ | ۴۶۷ | ۱۲۲۵ | |
منابع
- "Asian Games – Bangkok 1998". Olympic Council of Asia. ocasia.org. Archived from the original on 7 November 2010. Retrieved April 23, 2011.
- Thailand's King Lights Asian Games Flames
- "Bangkok to host 1998 Asian games". United Press International. 27 September 1990.
- "What an Imperfect Time To Rethink Games Funding".
- "Sadec Asiad 1998 venues". Archived from the original on 2014-12-20. Retrieved 2017-10-17.
- "Thailand's King Bhumibol Adulyadej ('BOOM-ee-pon Ah-doon-ya-det') formally opened the..." upi.com. 6 December 1998.
- "Emblem (Official website)". Archived from the original on 1998-01-15. Retrieved 2019-02-22.
- "13th Asian Games Bangkok 1998 - Chai-Yo". GAGOC. gz2010.cn (official website of 2010 Asian Games). April 27, 2008. Archived from the original on October 28, 2011. Retrieved May 26, 2011.
- "Mascot (Official Website)". Archived from the original on 1998-01-15. Retrieved 2019-02-22.
شهرهای میزبان بازی‌های آسیایی | ||
|---|---|---|
| بازی‌های آسیایی |  | |
| بازی‌های آسیایی زمستانی | ||