بایجو نویان
بایجو نویان در سال ۶۳۹ ه ق جانشین جرماغون نویان شد. در شروع حکومت اوگتای قاآن دو سپاه برای فتح ممالک مفتوح نشده تشکیل شد یکی به سمت ختای یعنی چین شمالی رفت و فرمانده سپاه صد هزار نفری دوم جرماغون نویان بود این سپاه عهده‌دار سرکوبی قطعی جلال‌الدین و فتح استان‌هایآذربایجان و کردستان در ایران کنونی شد.[1] بایجو نویان بعد از جانشینی به ارزروم (در ترکیه کنونی) که از بلاد سلطان غیاث الدین سلجوقی بود حمله کرد سپاه او در سال ۶۴۰ ه ق به استقلال سلجوقیان روم خاتمه داد. و متصرفات ممالک سلجوقی به تصرف مغول درآمد.[2]
پانویس
- اقبال آشتیانی، تاریخ مغول، ۱۵۲.
- اقبال آشتیانی، تاریخ مغول، ۱۶۱.
منابع
- اقبال آشتیانی، عباس (۱۳۸۹)، تاریخ مغول، تهران: موسسه انتشارات نگاه، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۵۱-۴۵۲-۵
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.