تصفیهخانه قند ورامین
تصفیهخانه قند ورامین یا کارخانه قند ورامین مربوط به دوره پهلوی است و در ورامین، بلوار شهید قدوسی، مابین خیابان روغن کشی و خیابان درختی(خیابان شهید چمران)واقع شدهاست. این اثر در تاریخ ۷ مهر ۱۳۸۱ با شمارهٔ ثبت ۶۱۴۶ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.[1]
تصفیه خانه قند ورامین (کارخانه قند) | |
---|---|
نام | تصفیه خانه قند ورامین (کارخانه قند) |
کشور | ایران |
استان | استان تهران |
شهرستان | ورامین |
اطلاعات اثر | |
کاربری | کارخانه |
دیرینگی | دوره پهلوی |
دورهٔ ساخت اثر | دوره پهلوی |
اطلاعات ثبتی | |
شمارهٔ ثبت | ۶۱۴۶ |
تاریخ ثبت ملی | ۷ مهر ۱۳۸۱ |
کارخانه قند ورامین از ظرفیتهای فراوانی برخوردار است به طوری که میتواند در صورت حمایت و تأمین مواد اولیه، بیش از هفتصد تن در روز تولید کند. این کارخانه در ماه به بیش از پانزده هزار تن مواد اولیه نیاز دارد.
تاریخچه
طراحی تصفیهخانه قند ورامین را نیکلای مارکف معمار روس در سال ۱۳۱۲ انجام داد اما تجهیز و راهاندازی کارخانه به مهندسان اهل چکسلواکی سپرده شد. ساخت این کارخانه در سال ۱۳۱۳ پایان یافت و تولید قند را آغاز کرد.
برای تأمین چغندر مورد نیاز کارخانه، اداره کل فلاحت و صناعت در چهارم آبان ۱۳۱۲ مصوبهای در مجلس شورای ملی گذارند که این روستاهای ورامین که از املاک خالصه دولتی بودند به مدت پانزده سال به اجاره کارخانه قند ورامین در بیاید: رین باجک، امرآباد، احمدآباد (چهاردانگ)، موسیآباد (سه دانگ)، خیرآباد، پوئینگ، صالحآباد، یوسفآباد، شمسآباد، کویرآباد، خالدآباد، شهرستان حسنآباد، ظهیرآباد، خورین، کتلان، کل عباس (یک دانگ و نیم) طوغان، خاوه و ایجدان.[2]
اما کارخانه قند ورامین سرانجام بعد از ۸۱ سال فعالیت به علت مشکلات اقتصادی و کمبود مواد اولیه، فعالیت خود را با ۲۸۵ کارگر متوقف کرد و تعطیل شد. اما پس از دو سال، از هفدهم دی ۱۳۹۶ فعالیت دوباره خود را آغاز کرد.[3]
نگارخانه
پانویس
- «دانشنامهٔ تاریخ معماری و شهرسازی ایرانشهر». وزارت راه و شهرسازی. بایگانیشده از روی نسخه اصلی در ۶ اکتبر ۲۰۱۹. دریافتشده در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۹.
- «مذاکرات جلسه ۴۳ دوره نهم مجلس شورای ملی چهارم آبان ۱۳۱۲».
- «نفس کشیدن دوباره کارخانه قند ورامین، با تلاشی ستودنی». باشگاه خبرنگاران جوان.