حالت دایمی
در نظریه سامانه‌ها، یک سامانه با حالت دایمی خواصی دارد که در طی زمان تغییر نمی‌کند. این بدان معناست که مشتق جزئی آن در طول زمان صفر است:[1]
کاربردها
فیزیولوژی
ویژگی‌ای از یک سامانه است که محیط داخلی خود را تنظیم می‌کند و تمایل به حفظ وضعیت ثابت و پایدار دارد، از جمله حفظ ویژگی‌هایی مانند دما یا پی‌اچ است. این حفظ پایداری می‌تواند در یک سیستم باز یا بسته باشد.
جستارهای وابسته
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Steady state». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۹ اوت ۲۰۱۴.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.