حوزه قضایی

حوزهٔ قضایی یا قلمرو دادرسی در اصطلاح حقوقی به محدوده‌ای گفته می‌شود که یک مرجع قضایی یا دادگاه، صلاحیت عام در رسیدگی به دعاوی در آن دارد. ممکن است یک حوزهٔ قضایی دارای چندین شعبه یا مجتمع باشد. قلمرو دادرسی دارای یک رئیس است.

Jurisdiction: صلاحیت

مثال:
الف- دادگاه پژوهشی استان به درخواست پژوهشی از دادنامه‌های صادر شده از همهٔ شعب آن استان، می‌تواند رسیدگی کند. پس حوزهٔ قضایی دادگاه‌های پژوهشی استان، سراسر محدودهٔ جغرافیایی‌ای است که آن استان در بر می‌گیرد.

ب- اگر شهری بزرگ باشد، ممکن است به نواحی متعددی بخش شود و هر بخشی در یک حوزهٔ قضایی معینی قرار گیرد. بنابرین، در چنین شرایطی، دادگاهی معین، صلاحیت عام در رسیدگی نسبت به دعاوی آن بخش معین از شهر را دارا خواهد بود.

تعاریف

در آیین دادرسی مدنی ایران

تا سال ۱۳۹۱، قوانین با رویهٔ سازمانهای قضایی ایران، سازگار نبوده‌است. تعریف قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی نیز نادرست است.[1] در این قانون، چنین از حوزهٔ قضایی تعریفی مختصر شده‌است:

حوزهٔ قضایی عبارت است از قلمرو یک بخش یا شهرستان که دادگاه در آن واقع است.

[1]

ایرادات تعریف یاد شده:

  • یادکرد واژه‌های شهر و بخش این را در پندار هویدا می‌سازد که حوزهٔ قضایی در بر گیرندهٔ استان نیست. این در حالی است که حوزهٔ قضایی، منحصر در قلمرو شهر یا بخش نیست. مثال نقض این تعریف آن است که حوزهٔ قضایی دادگاه پژوهشی استان، همهٔ محدودهٔ استان است که فراتر از قلمرو شهر می‌باشد.

پانویس
  1. قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی، تبصرهٔ مادهٔ ۱۱
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.