دره‌شوری

طایفهٔ درهٔ شوری

درهٔ شوری یا «درهٔ شورلی» نام یکی از طوایف بزرگ ایل قشقایی می‌باشد. این طایفه بدلیل اسب های فوق العاده ای که پرورش میدهند معروف است. نام درشوری از نام محل ییلاقی آن‌ها (درهٔ شور) در بخش وردشت، شهرستان سمیرم (شهر فتح آباد، روستای مهراباد قره برکلو و حسین‌آباد کنونی) گرفته شده‌است. اینان پس از ورود به فارس در این ناحیه سکونت کرده‌اند. درهٔ شور از محل (سمیرم) امروزه جزو مراکز ییلاقی این طایفه است.[1] ایشان را بازماندگان جنگاوران قزلباشی می‌دانند که در زمان شاه عباس بزرگ به منطقه آورده شده‌اند و در دورهٔ کریم‌خان زند به اتحادیهٔ ایلی قشقایی پیوسته‌اند. ایشان بزرگ‌ترین پرورش‌دهندگان و صاحبان اسب در میان قشقایی‌ها بودند، در نتیجه سیاست‌های رضاشاه دره‌شوری‌ها نزدیک به ۸۰ تا ۹۰ درصد اسب‌هایشان را از دست دادند.

درهٔ شوری، یکی از طوایف نیرومند و مشهور ایل قشقایی است که طبق آمار دولتی (۱۳۶۰) دارای ۶۴ تیره و ۵٬۱۶۹ خانوار (۲۷٬۳۹۶ نفر) بوده‌است؛ و در سال ۱۳۶۶ دارای ۵۲ تیره و ۴۰٬۳۷ خانوار بوده‌است.[1]

قشقلاق و ییلاق

تعدادی از مردم این طایفه «تخته قاپو» گردیده و بقیه هم در حال «اِسکان» می‌باشند. امرار معاش آنان از گله‌داری و زراعت غلات است. منطقهٔ سردسیر آنان پیرامون سمیرم، وردشت، شهرکرد،بروجن ، خسروشیرین، سولیجان، سِمیرم علیا، قورتپه، سیاه وکلک سِمیرم و گرم‌آباد و هونجان است.

گرمسیرشان دوگنبدان، سر مشهد، جَرِه، خِشت، باشت و بابوئی، مَمَسَنی، گوراِسپید، هفت دشت ماهور، کوهمره توران، کوه براق، بشارجان، کوه سرخ، پیرامون کازرون، هفت دشت، پیر سرخ باشت، ایذه، درهٔ شور، کوه سیاه و قره‌دشت براق است.

وجه تسمیه

نام این طایفه در فهرست‌های فارسنامه و فرمانفرما ذکر شده‌است. بعد از قدرت یافتن خانهای دره شوری که نسبتی با ایلخانهای قشقائی نداشتند بسیاری از طوایف اطراف ییلاق و قشلاق خود را به اطاعت واداشتند و به صورت یک واحد یکپارچه ایلی درآوردند و خود قدرتی در مقابل ایلخان ایجاد کردند. در حال حاضر طایفه «دره شوری» متشکل از تیره‌های مختلف است که طی قرن‌ها زندگی کنار یکدیگر با هم خویشاوند و متحد شده و از نظر تشکیلاتی و سیاسی یک واحد هستند.

از کلانتران طایفه ( خوانین ) میتوان از حاج جعفرقلی خان پناه پور ، حسین خان دره شوری ، نصرالله خان پناه پور ، زکی خان فرهنگ و زیاد خان و کمرخان دره شوری میتوان نام برد ، طایفه دره شوری در سال‌های اخیر به زراعت و باغداری توجه زیادی کرده اندو گروه‌های زیادی از آن‌ها به زندگی یکجانشینی پرداخته‌اند. طایفه دره شوری یکی از طوایف پر جمعیت ایل قشقایی است و مردم آن به داشتن و پرورش اسب معروفیت دارند.[2]


اسب دره‌شوری

اسب‌های دره شوری بلند‌قامت (۱۵۰ تا ۱۶۰ سانتی‌متر از زمین تا جدوگاه)، قوی‌جثه، و با استقامت بالا میباشد. از پهلو این‌ اسب‌ها به جمع‌و‌جوری اسب کرد نیست[3]. مستند دقه‌دو راجع به این اسب میباشد و راجع به آن توضیحات داده میشود[4].

پانویس
  1. «قشقائی - نگاهی به طوایف ایل قشقایی:». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ آوریل ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۳۱ اوت ۲۰۱۰.
  2. «سازمان سیاسی - اجتماعی ایل بزرگ قشقائی». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ دسامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۳۱ اوت ۲۰۱۰.
  3. «The International Purebred Dareshuri Horse Association (Brand Two)» (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۳۰.
  4. Daghe Do - The Story of the Pure Dareshuri Horse, retrieved 2021-05-30

جستارهای وابسته

منابع و توضیحات

    شهریاران گمنام - نوشته کسروی

    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.