دیانا

دیانا (به انگلیسی: Diana) ایزد بانوی ماه در روم باستان است که با اصل اتروسکی، شکارچی باکره‌ای که پشتیبان حیوانات اهلی نیز هست. او که نخست ایزد_بانوی جنگل بود. به شتاب با آرتمیس همسان گردید. دختر یوپیتر و خواهر دوقلوی آپولون که نزدیکی‌های بسیاری با خدای حاصلخیزی دارد و زنان به هنگام به دنیا آوردن فرزند از او یاری می‌خواهند. بردگان و طبقات پایین، دیانا را پشتیبان خود می‌دانستند.

دیانا
The Diana of Versailles, a 2nd-century Roman version in the Greek tradition of iconography (موزه لوور، پاریس).
محل سکونت	ایتالیا
نماد	هلال ماه, تعظیم و لرزش, گوزن, سگ های شکاری
والدین	زئوس و لتو
خانواده	آپولون
برابرِ یونانی	آرتمیس
جشن‌ها	Nemoralia

نماد

در هنر معمولاً او را به صورت شکارچی با تیر و کمان نشان می‌دهند که سگ‌های شکاری همراهش هستند.[1]

تاریخچه

پیکرهٔ رومی دیانا

دیانا رب‌النوع ایتالیایی و رومی است که با آرتمیس تطبیق پیدا شده‌است ظاهراً از مدت‌ها پیش، شاید از قرن ۶ قبل از میلاد به وسیلهٔ کوچ نشین‌های یونانی در ایتالی جنوبی مخصوصاً آن‌ها که در Cumes ساکن شدند صورت گرفت. منتهی این کار صفات و مختصات این رب‌النوع را که حکایت ساده‌ای دربارهٔ او رایج بود و از طرف اقوام بدوی ستایش می‌شد به دست فراموشی سپرد. اما داستان‌ها و شاخ و برگ‌هایی که بعدها به آن افزودند موجب شهرت وی گردید. قدیمی‌ترین محراب و ستایش گاه او در Copoue که در آنجا به نام Diana Tifatina معروف بود و در Arieie (در ساحل دریاچهٔ Nemi نزدیک رم) که در آنجا او را Diana Nemorensis، دیانا جنگل‌ها می‌خواندند، قرار داشت. چنین معروف بود که دیانا جنگل همان Artemis Detauride بوده‌است که به وسیلهٔ Orestes (فرزند آگاممنون) به ایتالیا انتقال یافت و همین موضوع علت وحشیگری‌هایی را که در مذهب او دیده می‌شود تشریح می‌کند. کاهن دیانا جنگل در پاره‌ای از موارد هرکس را که مایل به جانشینی او بود را می‌توانست بکشد. در کاپو، افسانه‌ای دربارهٔ یک اسب ماده که وقف دیانا بود رواج داشت که این حیوان عمر بسیار طولانی داشته و سرنوشت او وابسته به بقای شهر بود.[2] کالیماک (پیندار در قطعات Fragments سطر ۷۹) در سرودی که برای (دیانا، آرتمیس) ساخته می‌گوید: آرتمیس پیش از آپولون (فوئبوس رومی‌ها) به دنیا آمده و به هیچ وجه مادر خود (لتو) را ناراحت نکرده‌است.[3]

لقب‌ها

ایزیس یکی از معروفترین ایزد بانوان هلنیسی بوده‌است، در کتیبهٔ مصری متعلق به ایزیس چنین آمده‌است: سوری‌ها وی را آستارته، آرتمیس و دیانا می‌نامیدند؛ که وی ایزد بانوی زنان، ازدواج و کودکان بود و در یکی از سروده‌هایش آمده‌است:من آن بانویی هستم که زنان او را الهه می‌گویند. مقرر کردم تا مردها، زنان را دوست بدارند …[4] اوکینا لقبی است که در اصل به یونو داده شده بود اما گاهی لقب دیانا هم هست که نقش وی را به عنوان ایزد بانوی زایش می‌شناسند که کودکان را به جهان روشنی می‌آورد.[5]

دیانای افسوسی

گونه‌ای از ایزد بانوی دیانا به نام دیانای افسوسی Diana of Ephesiane است که به سان خدایی همچون خودش در افسوس آسیایی کهن پرستش می‌شد. در اصل او ریشه در ایزد بانوی یونانی زمین دارد که سپس به ایزد بانوی رومی دیانا پدیدار می‌شود. البته او در افسوس دارایی هویتی جداگانه است. پرستش گاه وی را یکی از عجایب جهان باستان می‌دانند.[6]

وقف دیانا

کامیلا Camilla دختر آمازونی شاه متابوس Metabus از پریورنومPrivernum بود که دخترش را به زوبینی بست که وقف دیانا بود و او را از روی رود آمیسنوس Amisenus پرتاب کرد تا دیانا از وی نگه داری کند.[7]

جستارهای وابسته

• دوازده خدای المپ‌نشین

پانویس

1. دیکسون کندی، سیری در اساطیر یونان و روم، ۲۳۷-۲۳۸.
2. گریمان، فرهنگ اساطیر یونان و، ۲۵۲.
3. فاطمی، اساطیر یونان و روم یا افسانهٔ خدایان، ۳۳۲.
4. دورانت، تمدن مغرب زمین، ۱۷۰.
5. دیکسون، دانشنامه اساطیر یونان و روم، ۳۴۰.
6. دیکسون، دانشنامه اساطیر یونان و روم، ۲۳۸.
7. دیکسون، دانشنامهٔ اساطیر یونان و روم، ۳۰۰.

منابع

• دورانت، ویل (۱۳۴۷). تمدن مغرب زمین. تهران: امیر کبیر.
• همیلتون، ادیت (۱۳۷۶). سیری در اساطیر یونان و روم. تهران: اساطیر.
• دیکسون، کندی مایک (۱۳۸۵). دانشنامهٔ اساطیر یونان و روم. تهران: طهوری.
• گریمان، پیر. فرهنگ اساطیر یونان و روم. تهران: دانشگاه تهران.
• فاطمی، سعید (۱۳۴۰). اساطیر یونان و روم یا افسانه خدایان. تهران: دانشگاه تهران.
• گرانت، مایکل (۱۳۸۴). فرهنگ اساطیر کلاسیک. تهران: ماهی.