رشد هوشمند

رشد هوشمند (به انگلیسی: Smart growth) یک تئوری در برنامه‌ریزی شهری و حمل و نقل است که هدف آن متمرکز کردن رشد و توسعه در یک ناحیه کوچک قابل پیاده‌روی برای جلوگیری از گسترش بی‌رویه شهر است. این تئوری همچنین حامی توسعه ترانزیت-محور، کاربری زمین فشرده، قابل پیاده‌روی و دوچرخه-دوست است که شامل مدرسه‌های نزدیک، خیابان کامل و توسعه کاربری-مختلط و انتخاب‌های متنوع در خرید خانه می‌شود.[1]

از عبارت «رشد هوشمند» بیشتر در آمریکای شمالی استفاده می‌شود. در اروپا و به صورت خاصه در بریتانیا از عبارت «شهر فشرده» یا «متراکم سازی شهری» استفاده می‌شود.[2]

اصول پایه ای

۱۰ اصل پذیرفته شده وجود دارد که رشد هوشمند را تعریف می‌کند:[3]

  • طیف وسیعی از فرصت‌های شغلی ایجاد کنید.
  • کاربری زمین را میکس کنید.
  • از طراحی‌های ساختمان جمع و جور بهره بگیرید.
  • محلات پیاده‌روی و طیف وسیعی از فرصت‌ها و گزینه‌های مسکن ایجاد کنید.
  • جوامع متمایز و جذاب را با حس و حال قوی تقویت کنید.
  • فضای آزاد، زمین‌های کشاورزی، زیبایی‌های طبیعی و مناطق بحرانی محیط زیست را حفظ کنید.
  • توسعه را به سمت جوامع موجود هدایت و تقویت کنید.
  • پیشاپیش انواع انتخاب حمل و نقل، زیرساخت‌های شهری و اجتماعی را بر اساس پیش‌بینی‌های جمعیت ارائه دهید.
  • تصمیمات توسعه را پایدار، قابل پیش‌بینی، منصفانه و مقرون به صرفه بگیرید.
  • جامعه و ذینفعان را در مشارکت تصمیمات توسعه ای تشویق کنید.
  • در تصمیم‌گیری مقرون به صرفه بودن هزینه‌ها را در نظر بگیرید.

منابع
  1. Boeing; et al. (2014). "LEED-ND and Livability Revisited". Berkeley Planning Journal. 27: 31–55. Retrieved 2015-04-15.
  2. Varma, G. An Analysis on the Concept of Urban Densification and its Implications on Transportation. Linkedin, 2016. link.
  3. "Smart Growth". 2013-04-05.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.