زبان‌های امپراتوری عثمانی

زبان اصلی دادگاه و دولت امپراتوری عثمانی، ترکی عثمانی بوده است[3] اما بسیاری از زبان‌های دیگر در بخش‌هایی از امپراتوری عثمانی مورد استفاده بوده‌اند. با وجودی که اقلیتها در امپراتوری عثمانی آزاد بودند که زبان خود را در میان خود به کار برند اما اگر آنها نیاز به برقراری ارتباط با دولت بودند مجبور بودند که از ترکی عثمانی استفاده نمایند.

زبان‌های امپراتوری عثمانی
شعری دربارهٔ مولوی به زبان ترکی عثمانی.
رسمیزبان ترکی عثمانی
اقلیتیزبان آلبانیایی، زبان عربی، زبان ارمنی، آرامی جدید آشوری، زبان ترکی آذربایجانی، آرامی جدید کلدانی، زبان آمازیغی، زبان بوسنیایی، زبان بلغاری، زبان‌های قفقازی، زبان قبطی، زبان تاتاری کریمه، زبان کرواتی، زبان دومری، زبان گاگائوز، زبان گرجی، زبان آلمانی، زبان یونانی، زبان عبری، زبان لادینو، زبان مجاری، گویش‌های زبان ایتالیایی، زبان‌های کردی، زبان لاتین،[dn 1] زبان لازی، زبان فارسی، زبان مقدونی، زبان لهستانی، زبان رومانیایی، زبان روسی، زبان روسینی، زبان صربی، زبان سومالیایی،[1][2] زبان اوکراینی، زبان ترکی اوروم، زبان‌های رومی شرقی، زازاکی

سه زبان مهم مورد استفاده در امپراتوری عثمانی، اول ترکی بود که توسط اکثریت مردم در آناتولی و توسط اکثریت مسلمانان بالکان به جز در آلبانی، بوسنی، و جزایر دریای اژه مورد استفاده قرار می‌گرفت؛ سپس فارسی، که توسط اقلیت تحصیل کرده صحبت می‌شد و در نهایت عربی، به طور عمده در عربستان، شمال آفریقا، عراق، کویت و شام سخن گفته می‌شد. در طول بوروکراسی گسترده عثمانی زبان ترکی عثمانی زبان رسمی بود که یک نسخه از ترکی با مخلوط گسترده‌ای از دستور زبان و لغات عربی و فارسی بود.

به دلیل سطح سواد پایین عموم مردم (بین ۲ تا ۳ درصد تا اوایل قرن ۱۹ ام و حدود ۱۵ درصد تا اواخر این قرن)، مردم عادی برای ارتباط با حکومت مجبور بودند از عده خاصی به عنوان «مترجم درخواست» خود کمک بگیرند[4]

در دو قرن گذشته، فرانسوی و انگلیسی به عنوان زبان محبوب به خصوص در میان جوامع مسیحی مورد توجه قرار گرفتند. نخبگان در مدرسه فرانسه می‌آموختند و محصولات اروپایی به عنوان مد مورد استفاده قرار می‌گرفت. در زمان عثمانیها، استفاده از ترکی به طور پیوسته رشد داشت اما فارسی و عربی نیز کماکان مورد استفاده قرار گرفت هرچند استفاده از این دو محدود شد: فارسی عمدتاً به عنوان یک زبان ادبی برای تحصیل[5] در حالی که زبان عربی برای مراسم مذهبی مورد استفاده قرار می‌گرفت.

منابع
  1. Yücel Karadaş, Ziya Gökalp'te Şarkiyatçılık: Doğu'nun batıcı üretimi, Anahtar Kitaplar, 2008, p. 133. (ترکی), Osmanlı devrinde resmi dil olarak kullanılan Osmanlıca ile halk arasında konuşulan Türkçe, söz konusu dönemde kullanılan dillerdir.
  2. Şerafettin Turan, Türk Kültür Tarihi: Türk Kültüründen Türkiye Kültürüne ve Evrenselliğe, Bilgi Yayınevi, 1990, p. 59.(ترکی), ...devlet kuruluşlarında kullanılan Arapça – Farsça – Türkçe karışımı Osmanlıca ile halkın konuştuğu Türkçe arasındaki uçurum giderek artarken, ...
  3. «The Rise of the Turks and the Ottoman Empire». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۸ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۵ اکتبر ۲۰۱۶.
  4. Kemal H. Karpat (2002). Studies on Ottoman social and political history: selected articles and essays. Brill. p. 266. ISBN 90-04-12101-3.
  5. Persian historiography and geography, Bertold Spuler,M. Ismail Marcinkowski, page 69, 2003
  1. In جمهوری راگوسا which was under Ottoman protection.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.