زبانهای فینو-پرمی
زبانهای فینو-پرمی یک زیر مجموعه پیشنهادی از زبانهای اورالی هستند که شامل زبانهای فینی، سامی، موردوویایی، پرمی، ماری و احتمالاً چندین زبان منقرضشده میشوند. در دستهبندی سنتی زبانهای اورالی، برآورد میشود که فینو-پرمی در حدود ۳۰۰۰ تا ۲۵۰۰ سال پیش از میلاد از فینو-اوگری جدا و در حدود سال ۲۰۰۰ پیش از میلاد به شاخههای پرمی و فینو-ولگایی تقسیم شدهاست. امروزه اعتبار این گروه زیر سؤال رفتهاست و روابط متقابل پنج شعبه آن با اجماع اندکی مورد بحث و بررسی قرار میگیرد.[1][2]
| فینو-پرمی | |
|---|---|
| پراکنش: | شمال فنواسکاندیا، کشورهای حوزه دریای بالتیک، جنوب غرب، جنوب شرق و منطقه اورال روسیه |
| تبار: | اورالی
|
| زیرگروهها: | |
| گلاتولوگ | None |
 زبانهای فینو-پرمی | |
جستارهای وابسته
- زبان نیافینی
منابع
- Salminen, Tapani (2002). "Problems in the taxonomy of the Uralic languages in the light of modern comparative studies".
- "Proto-Uralic". Oxford Guide to the Uralic Languages. Oxford, UK: Oxford University Press. 2019. pp. 1–4.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.