زبان‌های موردوویایی

زبان‌های موردوویایی[2] (روسی: Мордовские языки‎) زیرگروهی از زبان‌های اورالی هستند که شامل زبان‌های ارزیا و موکشا (که هر دو در موردوویا گویش می‌شوند) هستند.[3] امروزه این گروه را به عنوان یک خانواده زبانی کوچک می‌شناسند در حالی که پیشتر از آن به عنوان «تک‌زبان موردوی» یاد می‌شد.[4] به دلیل تفاوت در واج‌شناسی، واژه‌نامه و دستور زبان، ارزیا و موکشا برای یکدیگر قابل درک نیستند، تا آنجا که برای ارتباطات بین گروهی بیشتر از زبان روسی استفاده می‌شود.[5]

موردوویایی
اقوام:موردوویایی‌ها
پراکنش:جنوب غرب و جنوب شرق روسیه
تبار:اورالی
زیرگروه‌ها:
؟مشچرایی
گلاتولوگmord1256[1]

دو زبان موردوویایی گونه‌های ادبی جداگانه‌ای نیز دارند. زبان ادبی ارزیا در سال ۱۹۲۲ و موکشا در سال ۱۹۲۳ ایجاد شد.[6]

زبان قرون وسطایی مشچرایی نیز ممکن است موردوویایی یا نزدیک به آن بوده باشد.

منابع
  1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Mordvin". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
  2. Bright, William (1992). International Encyclopedia of Linguistics. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-505196-4.
  3. Grenoble, Lenore (2003). Language Policy in the Soviet Union. Springer. p. A80. ISBN 978-1-4020-1298-3.
  4. Raun, Alo (1988). Sinor, Denis, ed. The Uralic languages: Description, history and foreign influences. BRILL. p. A96. ISBN 978-90-04-07741-6.
  5. Minahan, James (2000). One Europe, Many Nations. Greenwood Publishing Group. p. A489. ISBN 978-0-313-30984-7.
  6. Wixman, Ronald (1984). The Peoples of the USSR. M.E. Sharpe. p. A137. ISBN 978-0-87332-506-6.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.