سیدنی شلدون
سیدنی شلدون (به انگلیسی: Sidney Sheldon) (زاده ۱۱ فوریه ۱۹۱۷ - درگذشته ۳۰ ژانویه ۲۰۰۷) رمان‌نویس معروف آمریکایی بود. شلدون پیش از روی‌آوردن به رمان‌نویسی، فیلمنامهها و نمایشنامههایی نوشت که او را برنده جایزه‌هایی همچون اسکار بهترین فیلمنامه‌نویسی و جایزه نمایشنامه‌نویسی تونی کردند. او در داستان‌نویسی بسیار موفق بود و با انتشار تنها ۱۹ رمان هفتمین نویسنده پرفروش تاریخ است.[1]
سیدنی شلدون | |
|---|---|
 | |
| نام اصلی | Sidney Schechtel |
| زاده | ۱۱ فوریهٔ ۱۹۱۷ شیکاگو، ایلینوی، ایالات متحده آمریکا |
| درگذشته | ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۰۷ (۸۹ سال) رانچو مایراج، کالیفرنیا عوارض ناشی از ذات الریه |
| پیشه | رمان‌نویس |
| ملیت | آمریکایی |
| سال‌های فعالیت | ۲۰۰۷-۱۹۶۹ |
| همسر(ها) | جین کافمن هادینگ (۱۹۴۸-۱۹۴۵)جورجا کرترایت (۱۹۸۵-۱۹۵۱)آلکساندرا شلدون (۲۰۰۷-۱۹۸۹) |
| فرزند(ان) | یک فرزند از همسر دوم |
| صفحه در وبگاه IMDb | |
جوایز اسکار
| |
| |
وی افزون بر رمان‌نویسی بیش از ۳۰ فیلمنامه، ۲۵۰ فیلمنامه تلویزیونی و ۱۰ نمایشنامه نوشت.[2] آثار شلدون در بیشتر کشورهای دنیا منتشر شده و عنوان نویسنده‌ای را که رمان‌هایش بیشترین ترجمه جهانی را داشته، به‌دست آورد. ناشر آثارش، برآورد کرده‌است که تا زمان مرگ شلدون ۲۷۵ میلیون نسخه از کتاب‌های او در بازار کتاب دنیا مورد خرید و فروش قرار گرفته‌است.[3]
زندگی‌نامه
شلدون در سال ۱۹۱۷ در شیکاگو، ایلینوی زاده شد. والدین‌اش هر دو کم‌سواد بودند. او در ۱۷ سالگی به اجبار به لس‌آنجلس رفت و در استودیوی فیلم‌سازی یونیورسال به کار مشغول شد. شلدون در دهه ۱۹۳۰ برای کمک به خانواده‌اش، مشاغلی مانند گویندگی تئاتر، فروشندگی کفش و حتی گارسونی در رستوران را تجربه کرد. او تحصیل در دانشگاه نورثوسترن را نیمه‌تمام رها کرد و در جریان جنگ جهانی دوم در نیروی هوایی آمریکا خدمت کرد و در پایان جنگ در استودیوی فاکس قرن بیستم به‌عنوان فیلمنامه‌نویس مشغول به‌کار شد. او در سال ۱۹۵۱ ازدواج کرد. او همسر اول خود را در سال ۱۹۸۵ از دست داد و در سال ۱۹۸۹ برای بار دوم ازدواج کرد.[4] شلدون سرانجام در بیمارستانی در نزدیکی پالم اسپرینگز کالیفرنیا در اثر ذات‌الریه درگذشت.[5]
حرفه
شلدون در سال ۱۹۴۷ برای نوشتن فیلم‌نامهٔ مرد مجرد و دختر جوان برندهٔ جایزه اسکار شد. شلدون با نوشتن فیلمنامه‌های دیگری همچون رژه عید پاک به شهرت دست یافت. در سال ۱۹۵۹ با نوشتن نمایشنامه تلویزیونی سرخ‌موی برادوی، جایزه تونی را کسب کرد. پس از آن نگارش نمایشنامههایی دیگر برای تئاتر برادوی، بر شهرت‌اش افزود. شلدون در سال ۱۹۷۰ و در سن ۵۲ سالگی نخستین رمان خود به نام صورت عریان را انتشار داد. این رمان جایزه ادگار آلن پو را برای او به‌همراه داشت. رمان بعدی او، آن سوی نیمه شب (۱۹۷۴) موقعیت او را به‌عنوان یک نویسنده آثار پرفروش تثبیت کرد.[2] تاکنون بیش از نیمی از رمان‌های شلدون مورد اقتباس فیلم‌های سینمایی و تلویزیونی قرار گرفته‌اند.[1]
آثار
رمان‌ها
- عریان چهره _قاتلی در شهر (۱۹۷۰)
- آن‌سوی نیمه‌شب (۱۹۷۴)
- غریبه‌ای در آینه (۱۹۷۶)
- خط خون (۱۹۷۷)
- خشم فرشتگان (۱۹۸۰)
- استاد بازی (۱۹۸۲)
- اگر فردا بیاید (۱۹۸۵)
- آسیاب‌های خدایان_سفیر (۱۹۸۷)
- شن‌های زمان (۱۹۸۸)
- خاطرات نیمه‌شب (۱۹۹۰)
- توطئه روز رستاخیز (۱۹۹۱)
- ستاره‌ها می‌درخشند _پروانه آهنین (۱۹۹۲)
- هیچ چیز جاودانه نیست (۱۹۹۴)
- صبح، ظهر و شب (۱۹۹۵)
- بهترین نقشه‌های حساب‌شده (۱۹۹۷)
- از رویاهایت برایم بگو (۱۹۹۸)
- آسمان به زمین می‌آید_دنیا به آخر می رسد (۲۰۰۱)
- ترس از تاریکی (۲۰۰۴)
خودزندگی‌نامه
- نیمه دیگر من (۲۰۰۵)
گزیده نمایشنامه‌ها
- سرخ‌موی برادوی (۱۹۵۹)
- پتی دوک
- من زنی را خواب می‌بینم
- آلیس در خدمت نظامی
- بیوه شادمان
- فشفشه
گزیده فیلمنامهها
- مرد مجرد و دختر جوان (۱۹۴۷)
- رژه عید پاک
پانویس
- «سیدنی شلدون رمان نویس آمریکایی درگذشت». رادیو فردا. ۱۲ بهمن ۱۳۸۵. دریافت‌شده در ۲۱ تیر ۱۳۸۸.
- خزائل ۱۳۸۴، ص ۲۷۹۹ (=صفحات کتاب در جلد ۴)
- «دنیا برای "سیدنی شلدون" به آخر رسید». خبرگزاری مهر. ۱۱ بهمن ۱۳۸۵. دریافت‌شده در ۲۱ تیر ۱۳۸۸.
- خزائل ۱۳۸۴، ص ۲۷۹۸ (=صفحات کتاب در جلد ۴)
- «سیدنی شلدون درگذشت». | کتاب نیوز
منابع
- خزائل، حسن، فرهنگ ادبیات جهان. چاپ اول تهران: نشر کلبه، ۱۳۸۴