طایفه سگاری

طایفه سَگاری یا سَکاری یکی از طوایف بلوچ، اهل سنت و از ایل میر در استان سیستان و بلوچستان ایران است. علاوه بر اینکه این نام برگرفته از کوهِ سگار است، در زبان بلوچی و اردو به معنای شمشیر هلالی است.[1] این طایفه علاوه بر بلوچستان ایران در دارالسلام و کراچی نیز سکونت دارند و به زبان فارسی، بلوچی و سواحلی صحبت می‌کنند.

سَگاری‌ها
تانزانیا در دهه ۳۰ میلادی
مناطق با جمعیت چشمگیر
تانزانیا (دارالسلام)، ایران (بیشتر در شهرستان‌های سرباز، ایرانشهر) و پاکستان (کراچی)
زبان‌ها
بلوچی، سواحیلی و فارسی
قومیت‌های وابسته
بلوچ‌ها

تاریخچه

محمدخان بلوچ جد بزرگ سَگاری‌ها، مدتی حاکم و رئیس سرباز در استان سیستان و بلوچستان بود. او طی درگیری‌هایی با نادر شاه افشار که با عنوان شورش محمدخان بلوچ از آن یاد می‌شود به قتل می‌رسد (یا در زندان خودکشی می‌کند) و فرزندانش به کیشکور و کوه سگار پناهنده می‌شوند؛ پس از آن است که نسل آنها به سَگاری معروف می‌شود. نیازخان و تقی و سعدی و سنایی از نسل محمدخان هستند که اجداد سَگاری‌ها هستند. تمام سَگاری‌هایِ شهرستان سرباز و فرزندان سردار حاج دادرحیم از اولاد سنایی هستند. محمد خان فرزند شیرخان و نوه میر افضل بزرگ جد میرها است.[2] برادر او نبات پدر نباتزهی‌ها و شیخ محمد پدر میرها در نسکند بوده‌است. این طایفه از ملاکین و متنفذین شهرستان سرباز و ایرانشهر هستند.[3]

خاستگاه
رودخانه سرباز

به‌طور کلی خاستگاه اصلی این قوم در شهرستان سرباز است و به دلیل ازدواج‌های درون گروهی جمعیت آنها گسترش چندانی نداشته، اما در حال حاضر تعداد زیادی از آنها در تانزانیا زندگی می‌کنند.

مهاجرت به تانزانیا
نوشتار(های) وابسته: بلوچ‌های دور از وطن

سومین و آخرین موج مهاجرت بلوچ‌ها به سمت تانزانیای فعلی که آن دوران تانگانیکا نام داشت حدوداً به بیش از ۱۰۰ سال پیش بازمی‌گردد.[4] آنها رفته رفته با وارد شدن به تجارت و بازار کار در این منطقه تبدیل به یکی از موفقترین اقوام بلوچ در آن کشور شدند. از نامدارترینِ بلوچ‌های مهاجر در تانزانیا عزیز سگاری (سکاری) و فرزندان وی، از تجار این کشور و از کارآفرینان قاره آفریقا هستند. همچنین عزیز سگاری از خیّرینِ شهرستانِ ایرانشهر در استان سیستان و بلوچستان هم بود. در تانزانیا به فرزندان و نوادگان مستقیم او پسوند عزیز اضافه می‌شود که گاهی به عنوان فامیل از آن استفاده می‌کنند، در حال حاضر از سرشناس‌ترین افراد این طایفه رستم عزیز (سگاری) است.[5]

  • عزیز سگاری
  • رستم سگاری (عزیز)

منابع
  1. «سگار». Qamoson.com.
  2. حاجیان پور، حمید؛ کامرانی مقدم، علی. شورش محمد خان بلوچ در سال‌های ‎۱۱۴۲–۱۱۴۶ هجری قمری: علل و پیامدها.
  3. سپهبدامان الله جهانبان. سرگذشت بلوچستان و مرزهای آن.
  4. فصلنامه علمی پژوهشی تاریخ‌های محلی ایران. انتشارات پیام نور.
  5. «مهاجرت بلوچ‌های ایرانی به شرق آفریقا». isa.org.ir. ۱۱ اسفند ۱۳۹۴.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.