فرزندکشی

فرزندکشی (به انگلیسی: Filicide) به عمل قتل عمد فرزند به دست والدینش اطلاق می‌شود. کلمه فیلیسید از ریشه لاتین با ترکیب دو لغت filius و filia (فرزند پسر و فرزند دختر) و پسوند cid- بمعنای کشتن است. این لغت به جرم و فرد مجرم اشاره می‌کند.

بخشی از مجموعه
آدم‌کشی
قتل عمد
قتل شبه عمد
  • در قانون انگلیس
  • قتل در پی اهمال
  • قتل با وسیله نقلیه
قتل غیرجنایی
به دست قربانی یا قربانیان
خانواده
دیگر
برای جانوران، نوزادکشی (جانورشناسی) را ببینید.
نقاشی ایوان مخوف و پسرش ایوان اثر ایلیا رپین

آمار

در یک بررسی که توسط وزارت دادگستری ایالات متحده آمریکا در سال ۱۹۹۹ انجام شد اینگونه نتیجه‌گیری شد که در آمریکا بین سالهای ۱۹۷۶ تا ۱۹۹۷ مادران بیشترین سهم را در فرزندکشی در طول دوران نوزادی فرزندشان داشتند. اما پدران مسئول کشتن فرزندانشان در سن هشت سالگی و بالاتر بودند.[1]

همچنین ۵۸٪ کودکان کشته شده بدست مادرانشان (فرزندکشی مادران) دختر بودند و ۵۲٪ کودکان به قتل رسیده بدست پدرانشان (فرزندکشی پدران) پسر بودند. والدین مسئول ۶۱٪ از قتلهای کودکان کمتر از ۵سال بودند.[2] گاهی کودک کشی همراه با خودکشی است. بر اساس آمار FBI هرساله در آمریکا ۴۵۰ کودک بدست والدینشان کشته می‌شوند.

روان‌شناسان در آمریکا تخمین می‌زنند که از هر۴ مادر، یک نفر به کشتن کودک خود فکر می‌کند. مطالعه‌ای دیگر که در سال ۲۰۱۴ در آمریکا انجام شد نشان داد در یک دوره ۳۲ ساله، فرزندکشی ۱۵ درصد از مجموع جنایات در این کشور را تشکیل داده‌است. بنابر اطلاعات وزارت دادگستری آمریکا که در این مطالعه به چاپ رسیده، بین سال‌های ۱۹۷۶ تا ۱۹۹۷، ۱۱ هزار کودک به دست والدین خود کشته شده‌اند یعنی به‌طور متوسط هر سال بیش از ۳۴۰ مورد فرزندکشی اتفاق افتاده‌است.[3]

در روسیه در سال ۲۰۱۸، ۳۳ مورد فرزندکشی اتفاق افتاده‌است. اما جرم‌شناسان تخمین می‌زنند آمار فرزندکشی، ۸ برابر این میزان است چون بنا به فرهنگ و تابو بودن بیماریهای روانی موارد قتل به دادگاه ارجاع داده نمی‌شود. پزشکان در روسیه و کشورهای غربی برای پیشگیری از بروز این حوادث بر اهمیت توجه نسبت به مشکلات روانی در مادرها، بویژه افسردگی پس از زایمان تأکید می‌کنند.[3]

انستیتوی جرم‌شناسی استرالیا در سال ۲۰۱۹ اعلام کرد در حدود ۱۰٪ از قربانیان قتل در استرالیا کودکان ۰ تا ۱۷ ساله بوده که بیشتر آنها قربانی فرزندکشی هستند که توسط والدین اصلی یا والدین قانونی انجام شدند. نوزادان بیشتر در خطرند و بین یک چهارم تا یک سوم قربانیان فرزندکشی زیر یکسال سن داشتند.[4] همچنین گزارش شده که حداقل هر دوهفته یک کودک در استرالیا بدست والدین بقتل می‌رسند.[5]

ایران

پلیس آگاهی ایران از وقوع ۶۴ مورد فرزند کشی در ۹ ماه اول سال ۱۳۸۷ خبر داد.[6] در یک آمار رسمی، قتل‌های خانوادگی در سال ۱۳۸۶ از ۵/۴۱ درصد در سال به ۷/۵۱ درصد رسیده‌است. ۱۵٪ از قتل‌های خانوادگی به فرزندکشی اختصاص دارد و ۸۰٪ این قتل‌های خانوادگی درون خانه رخ داده‌است.[7] در مواردی این قتل‌ها ریشه در مسائل خانوادگی دارد، و اعضاء خانواده در پی بروز اختلاف کنترل خود را از دست می‌دهند و به یکدیگر آسیب می‌رسانند.[8][9]

مجازات

قانون مجازات اسلامی با اقتباس از فقه امامیه، مقرراتی را در مورد این جرم وضع نموده به نحوی که پدر و جد پدری را در صورت قتل فرزند از مجازات قصاص معاف کرده و این حکم را به مادر سرایت نداده‌است.[10][11] ماده ۲۲۰ قانون مجازات اسلامی در قانون حدود و قصاص مصوب۱۳۶۱، هر گونه فرزندکشی توسط پدر یا جد پدری را مانع ثبوت قصاص دانسته و نهایتاً وی را مستحق تعزیر از ۳ تا ۱۰ سال اعلام کرده‌است.[7][12][13] استثنای مذکور مطلق نبوده و در مواردی مانند قصد منجز قتل یا قتل با سبق تصمیم می‌توان پدر را مستحق کیفر دانست.[14][15] یکی از تازه ترین فرزند کشی ها در ایران مربوط به بابک خرمدین کارگردان ایرانی است

علل و انواع

فیلیپ رزنیک در سال ۱۹۶۹ در پژوهشی پنج انگیزه را برای فرزندکشی ذکر کرد که شامل: ترحم، سوء رفتار منجر به قتل، کودک ناخواسته، و انتقام والدین از همدیگر است.[16] قتل از روی ترحم هنگامی رخ می‌دهد که پدر یا مادر کودک بر این باورند که دنیا جای خطرناکی برای کودکشان است یا کودک از بیماری مادرزادی رنج می‌برد. در واقع قتل به دلیل سوء رفتار گاهی غیرعمد است ولی کودک به دلیل شدت جراحات می‌میرد. این مورد گاهی در رده نشانگان مونشهاوزن جای می‌گیرد. انتقام والدین که برای آسیب غیر مستقیم به همسر انجام می‌شود زیاد شایع نیست.[16] برخی معتقدند در قتلهای انتقام‌جویانه والدین به کودک بعنوان یک شئ می‌نگرند.[17]

کودکان در معرض خطر

در آمریکا قتل عمد یکی از پنج دلیل عمده آمار بالای مرگ‌ومیر کودکان و همچنین یکی از سه دلیل اصلی مرگ‌ومیر کودکان ۱ تا ۴ ساله است. ارتباط مستقیمی بین کودک‌آزاری و موارد قتل عمد کودکان مشاهده شده‌است. پژوهشها نشان داده‌اند کودکانی که بدست والدینشان به قتل رسیدند قبل از مرگ مورد سوءاستفاده جسمی قرار گرفتند.

اساطیر
رستم و سهراب

فرزندکشی یکی از کارهایی است که در اساطیر باستان در ملل مختلف صورت گرفته:[18]

کشته شدن سهراب به دست رستم

به روایت شاهنامه فردوسی، روزی رستم برای شکار به مرز توران می‌رود که اسب او را تورانیان می‌دزدند و در طی پیدا کردن رخش، رستم با پادشاه سمنگان و پس از آن با دختر وی آشنا شده و به او علاقه‌مند می‌شود که حاصل ازدواج آن دو، پسری به نام سهراب بود. رستم همان زمان به ایران بازمی‌گردد و زمانی که سهراب بزرگ می‌شود به عنوان یکی از پهلوانان تورانی در جنگ ایران وتوران با رستم مبارزه کرده و کشته می‌شود.[19][20][21]

کشته شدن کریتوس به دست پاریس

قبل از این که پاریس با هلن ازدواج کند عاشق پری به نام اوئنون شده و با او درمی‌آمیزد و وی را ترک می‌کند که حاصل آن دو پسری به نام کریتوس است. زمانی که کریتوس بزرگ می‌شود در پی پدر خود وارد قصر هلن می‌شود و زمانی که هلن ماجرای کریتوس را می‌شنود بی هوش می‌شود و در همان زمان پاریس وارد شده و به خیال این که کریتوس هلن را کشته شکم او را می درد.[22]

نبرد لی نو چا و لی چینگ

در اساطیر چین چنین آمده‌است که فرزند لی چینگ، لی نو چا در آسمان‌ها به دنیا می‌آید و پس از بزرگ شدن برای یافتن پدر در سرزمینی وارد شده و با دنگ جیو کونگ درگیر می‌شود و وی را مغلوب می‌کند. در همین زمان دختر فرد مغلوب با او درگیر می‌شود و پادشاه سرزمین لی چینگ را برای رویارویی با لی نو چا می‌فرستد و وی این بار تنها پسرش را شکست می‌دهد و نمی‌کشد.[20]

زنده به گور کردن دختران

یکی از نشانه‌های سبک زندگی جاهلی در شبه‌جزیره عربستان پیش از اسلام، دخترکشی یا زنده به گور کردن دختران بوده‌است که در دوران دعوت اسلام از دغدغه‌های مهم بوده‌است.[23]

نقد در قرآن

سوره انعام آیه ۱۴۰

قَدْ خَسِرَ الَّذِینَ قَتَلُواْ أَوْلَدَهُمْ سَفَهاً بِغَیْرِ عِلْمٍ وَحَرَّمُواْ مَا رَزَقَهُمُ اللَّهُ افْتِرَاءً عَلَی اللَّهِ قَدْ ضَلُّواْ وَ مَا کَانُواْ مُهْتَدِینَ

ترجمه

به یقین زیان کردند کسانی که فرزندان خود را سفیهانه و از روی جهل کشتند، و آنچه را خداوند روزی آنان ساخته بود با افترا بر خدا حرام کردند، آنان گمراه شدند و هدایت یافته نبودند.[24]

منابع
  1. Greenfeld, Lawrence A.; Snell, Tracy L. (2000-03-10). "Women Offenders" (PDF). NCJ 175688. U.S. Department of Justice, Bureau of Justice Statistics. Archived from the original (PDF) on 2010-08-26. Retrieved 2019-10-08.
  2. Friedman, S. H.; Horwitz, S. M.; Resnick, P. J. (2005). "Child murder by mothers: A critical analysis of the current state of knowledge and a research agenda". Am J Psychiatry. 162 (9): 1578–1587. doi:10.1176/appi.ajp.162.9.1578. PMID 16135615.
  3. ریتر، اولسیا گراسیمنکو و سوتلانا (۲۰۱۹-۱۰-۰۶). «مادرانی که نوزدان خود را می‌کشند». BBC Farsi. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۰-۰۷.
  4. Thea Brown, Samantha Bricknell (2019-02-06). "Filicide offenders". Australian Institute of Criminology. Retrieved 2019-10-08.
  5. Goldsworthy, Terry. "Why do parents kill their children? The facts about filicide in Australia". The Conversation. Retrieved 2019-10-08.
  6. «وقوع 64 فقره فرزندکشی در 9ماهه امسال». همشهری آنلاین. ۲۰۰۹-۰۱-۰۳. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۰-۰۸.
  7. https://law.tabrizu.ac.ir/article_2074.html
  8. «یک قاضی دادگستری: مجازات فرزندکشی در ایران بازدارنده نیست». DW.COM. ۲۰۱۶-۰۸-۲۲. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۰-۰۸.
  9. «فرزندکُشی حاصل آسیب جدی به اخلاق در جامعه است». ایسنا. ۲۰۱۶-۱۰-۲۴. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۰-۰۸.
  10. https://www.ilo.org/dyn/natlex/docs/ELECTRONIC/103202/125190/F-2020626636/penal%20code.pdf
  11. مژگانیه، مهرناز (۱۳۸۹). «فرزندکشی در حقوق جزا و جرم‌شناسی». opac.nlai.ir. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۰-۰۸.
  12. «*استفتاء ایسنا دربارهٔ فرزندکشی و ماده 220 قانون مجازات اسلامی* پاسخ آیات عظام سبحانی، مکارم شیرازی، صافی گلپایگانی، نوری همدانی و صانعی». ایسنا. ۲۰۰۸-۱۱-۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۰-۰۸.
  13. «جنایت‌های بی‌مکافات پدران». ایسنا. ۲۰۱۷-۱۰-۲۴. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۰-۰۸.
  14. «شبکه علمی ایران». isn.ac. بایگانی‌شده از اصلی در 8 اكتبر 2019. دریافت‌شده در 2019-10-08. تاریخ وارد شده در |archive-date= را بررسی کنید (کمک)
  15. «قانون در خصوص فرزندکُشی از شدت برخوردار نیست». ایسنا. ۲۰۱۶-۱۰-۲۳. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۰-۰۸.
  16. "Spousal revenge rare motive for killing kids, experts say". CTV News. 2010-11-16. Retrieved 2017-01-25.
  17. Carruthers, Glen (July–August 2016). "Making sense of spousal revenge filicide". Aggression and Violent Behavior. 29: 30–35. doi:10.1016/j.avb.2016.05.007.
  18. اکبری, دکتر منوچهر; ذبیح نیا عمران, آسیه (2011-04-21). "تراژدی فرزندکشی در ایران و پدرکشی در یونان، تضاد، افسانه یا واقعیت (با نگاهی گذرا به این مقوله در جهان)". ادب فارسی. 1 (3–5): 15–30. ISSN 2251-9262.
  19. فردوسی، ابوالقاسم (۱۳۶۳). شاهنامه. کتاب‌های جیبی.
  20. فرضی پور خرم‌آبادی، داریوش (۱۳۸۸). راهی به جهان راز. هنارس.
  21. حیدری, علی; صحرائی, قاسم (2016-08-22). "نکته ای تازه در فرزندکشی گشتاسب". ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی. 12 (43): 85–114. ISSN 2008-4420.
  22. عناصری، جابر (۱۳۷۰). شناخت اساطیر ایران. سروش.
  23. محمد نصیری و حسین زارعکار (بهار و تابستان ۱۳۹۶). «تحلیل جامعه شناختی مسئله زنده به گور کردن دختران در جزیره العرب عصرجاهلی». پژوهش‌های تاریخی ایران و اسلام. به کوشش پرتال جامع علوم انسانی. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۰-۰۸.
  24. «تفسیر آیه 140 سوره انعام». پایگاه سخنرانی مذهبی. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۰-۰۸.

جستارهای وابسته

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.