قاچاق انسان در فیلیپین

قاچاق انسان در فیلیپین (انگلیسی: Human trafficking in the Philippines‎) و بطور مشخص فحشا کودکان یک مسئله مهم است. قاچاق انسان در این کشور اغلب توسط اتحادیه‌های تبهکار سازمان یافته کنترل می‌شود. قاچاق انسان در فیلیپین جنایت علیه بشریت شمرده می‌شود.[1]

برده‌داری
برده‌داری معاصر
انواع
تاریخی
برپایه کشور یا منطقه
دین و مذهب
  • انجیل
  • مسیحیت
  • اسلام
  • یهودیت
مخالفت و مقاومت
قسمت‌هایی از ردهٔ خشونت علیه زنان
خشونت علیه زنان
مشکلات و خشونت‌ها

آمار

گزارش سال ۱۹۹۷ تعداد قربانیان فحشا در فیلیپین را در حدود ۷۵٬۰۰۰ نفر اعلام کرد. برآوردهای دیگر از رقم ۱۰۰۰۰۰ نفر حکایت دارد.[2] طبق گفته صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف)، در تاریخ فوق در حدود ۶۰٬۰۰۰ تا ۱۰۰٬۰۰۰ کودک در فیلیپین در حلقه‌های فحشا شرکت داشتند. براساس گزارش سازمان بین‌المللی کار (ILO) در سال ۲۰۰۹ در فیلیپین حدود ۱۰۰٬۰۰۰ کودک در فحشا شرکت داشتند.[3] اکثر فحشا کودکان در مناطق توریستی صورت می‌گیرد. تعداد نامعلومی از کودکان هم تحت استثمار اجباری قرار دارند.[4] در سال ۱۹۹۵ تخمین زده شد که فیلیپین چهارمین کشوری بود که بیشترین تعداد کودکان در آن درگیر فحشای اجباری بودند.[5] و مقامات دولتی خبر از افزایش تعداد کودکانی که به فیلیپین سفر می‌کنند، را دادند.[۱۶] در سال ۲۰۰۷، آمار تجارت جنسیتی در فیلیپین، حدوداً ۳۷۵۰۰۰ زن و دختر در سنین بین ۱۵ تا ۲۰ سالگی، برآورد شده بود، برخی از دختران در سن ۱۱ سالگی بودند.[6][7]

اقدامات دولت

در تلاش برای رسیدگی به این مشکل، دولت فیلیپین، در سال ۲۰۰۳، قانون مبارزه با قاچاق انسان را تصویب کرد. این یک قانون کیفری علیه قاچاق انسان، توریسم جنسی، بردگی جنسی و فحشا کودکان است.[8] اما در سال ۲۰۰۶، در عمل نیروهای اجرایی نتوانستند اسنادی بدهند که بتواند مجرمان قاچاق انسان را محکوم کند و همین باعث شد مجرمان دستشان باز باشد.[9]

موضع‌گیری‌ها

دفتر نظارت و مبارزه با قاچاق انسان در وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا فیلیپین را در سال ۲۰۱۷ در رده اول "Tier1" کشورهای (مبارزه با قاچاق انسان) قرار داده‌است (شکایت کامل با مینیمم استاندارهای قانون حفاظت از قربانیان قاچاق و خشونت (۲۰۰۰) آمریکا).[10]

منابع
  1. "Rome Statute of the International Criminal Court (Articles 1 to 33)- Prevent Genocide International". Retrieved 15 March 2015.
  2. "Sex industry assuming massive proportions in Southeast Asia" (Press release). International Labor Organization. 19 August 1998.
  3. "Confronting Trafficking and Prostitution in Asia - The Struggle for Survival and Dignity, Making the Harm Visible, Global Sexual Exploitation of Women and Girls, Speaking Out and Providing Services". Archived from the original on 20 December 2015. Retrieved 15 March 2015.
  4. "Philippines: Four million child slaves". Retrieved 15 March 2015.
  5. Factsheet: Child Trafficking in the Philippines (undated), UNICEF,
  6. "Facts and Figures". Child Protection in the Philippines. Philippine Resource Network. Archived from the original on 20 September 2000.
  7. "Fact sheet about the sex trade in the Philippines". Archived from the original on 2011-08-22.
  8. "Revealed: In Cities and Towns All Over the Philippines, Irishmen Pay to Have Sex with Children". The Sunday Tribune. Tribune Newspapers PLC. 2006-09-24. Archived from the original on 2007-05-21.
  9. "Filipino group helps women find life outside of trafficking - CNN.com". CNN. 2010-02-22. Retrieved 2010-05-04.
  10. "Trafficking in Persons Report 2017: Tier Placements". www.state.gov. Archived from the original on 2017-06-28. Retrieved 2017-12-01.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.