قرنیه
قُرنیه (به انگلیسی: Cornea) لایهٔ نازک و شفافی است که در بخش جلویی کرهٔ چشم قرار دارد و زلالیه، عنبیه و مردمک را می‌پوشاند. قطر قرنیه 12-11 میلی‌متر و ضریب شکست آن ۱٫۳۷۷ است. درون قرنیه هیچ گونه رگی وجود ندارد. قرنیه مانند شیشه پنجره داخل چشم را از محیط خارج جدا می‌کند و دو وظیفه مهم دارد: یکی آنکه پرتوهای نور را به داخل چشم هدایت کند و آن‌ها را روی پرده شبکیه متمرکز کند، دوم آنکه از ساختمان‌های داخل کره چشم محافظت نماید.قرنیه را نمی‌توان عضوی از بدن دانست بلکه قسمتی از کرهٔ چشم است. برای آنکه نور بتواند وارد چشم شده و به پرده شبکیه برسد ابتدا باید از قرنیه عبور کند؛ بنابراین شفاف بودن قرنیه اهمیت زیادی در بینایی دارد. نور پس از عبور از قرنیه و عدسی چشم به شبکیه می‌رسد تا در آنجا تصویر تشکیل گردد و پس از فعل و انفعالاتی، اطلاعات این تصویر به صورت امواج الکتریکی-عصبی به مغز منتقل گردد و فعل بینایی کامل گردد.
| قرنیه | |
|---|---|
 نگاره‌ای مختصر از چشم انسان. (قرنیه (cornea) در بالا مرکز نشان داده شده‌است.) | |
| شناسه‌ها | |
| MeSH | D003315 |
| TA98 | A15.2.02.012 |
| TA2 | 6744 |
| FMA | 58238 |
ریشه‌شناسی
واژهٔ قرنیه عربی‌شدهٔ واژهٔ لاتین کُرنیا "cornea" به‌معنی بافت سفت (به انگلیسی: horny tissue) است.[1]
ساختار قرنیه
قرنیه از ۳ لایهٔ سلولی و دو غشا تشکیل شده‌است. این لایه‌ها از سطح قرنیه به عمق آن به ترتیب عبارت اند از:
- بافت پوششی (اپی‌تلیوم)
- غشاء بومن
- استرومای قرنیه
- غشاء دسمه
- بافت آندوتلیوم
بیماری‌های قرنیه
بیماری‌های قرنیه عموماً موجب مشکلات دید می‌شود.
- آستیگماتیسم
- التهاب قرنیه (کراتیت)
- قوز قرنیه
منابع
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ قرنیه موجود است. |
- «ویکی‌پدیای فرانسوی». دریافت‌شده در ۱۸ فوریه ۲۰۰۹.