لیگ جهانی والیبال
لیگ جهانی والیبال یک سری مسابقات بینالمللی دورهای و سالیانه برای تیمهای ملی والیبال مردان بود که بعد از المپیک و قهرمانی جهان سومین تورنمنت رسمی میباشد. برای بانوان نیز رقابتی معادل لیگ جهانی به نام جایزه بزرگ جهان هر ساله برگزار میشد. این مسابقات از سال ۱۹۹۰ هر سال با مدیریت فدراسیون بینالمللی والیبال برگزار شد. لیگ جهانی بعد از المپیک، و قهرمانی جهان سومین تورنمنت والیبال جهان است و از نظر اعتبار و سرمایهگذاری بعد از المپیک و قهرمانی جهان در جایگاه سوم قرار دارد. بیشترین تعداد قهرمانی در این مسابقات با ۹ دوره به برزیل تعلق دارد.
ورزش | والیبال |
---|---|
تأسیس | ۱۹۹۰ |
تعداد تیمها | ۳۶ |
قاره | بینالمللی (FIVB) |
متوقف شدن | ۲۰۱۷ |
آخرین قهرمان | فرانسه (دومین مرتبه) سال 2016 |
بیشترین قهرمانی | برزیل (۹ مرتبه) |
مرحله مقدماتی این مسابقات در گروههای مختلف و بهصورت رفت و برگشت و دور نهایی رقابتها بهطور متمرکز در یک شهر با شرکت چهار تیم فینالیست برگزار میشد. این رقابتها را نباید با سایر مسابقات بینالمللی والیبال همچون قهرمانی والیبال جهان یا جام جهانی والیبال اشتباه نمود. این رقابتها بر خلاف سایر مسابقات بینالمللی به صورت سالیانه برگزار میشد.
در سال ۲۰۱۷ مسابقات لیگ ملتهای والیبال مردان جایگزین این مسابقات شد.
تاریخچه
ریشهها
لیگ جهانی والیبال در سال ۱۹۹۰ به عنوان بخشی از یک برنامهٔ بازاریابی راهاندازی شد تا نشان متمایز فعالیتهای فدراسیون جهانی والیبال در اواخر قرن گردد. ایدهٔ برگزاری لیگ جهانی این بود که با معرفی رقابتهای سالیانهای که تماشای آنها برای مخاطبین در سراسر جذابیت داشته باشند، ورزش والیبال ارتقاء یابد. تا آن زمان رقابتهای بینالمللی والیبالی که تیمهای برتر جهان درآنها حضور داشتند (مانند المپیک و قهرمانی جهان) در چرخههای چهارساله و با میزبانی یک کشور برگزار میشدند. در مقابل، لیگ جهانی به گونهای طراحی شده بود که هر ساله برگزار گردد و میزبانی دورهٔ مقدماتی آن نیز به صورت چرخشی به شهرهای مختلف برگزار میرسید تا هر کشور بتواند در برخی از بازیها میزبان باشد. استراتژی فدراسیون جهانی والیبال در نهایت با موفقیت روبهرو شد و در آغاز قرن جدید لیگ جهانی به عنوان یک رویداد بینالمللی پراهمیت در ورزش والیبال جایگاه خود را تثبیت نمود. دست و دلبازی در اهدای جوایز نقدی، کاستیهای پرستیژ و سنت این رقابتها را در چشم فدراسیونهای ملی جبران مینمود. از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۴ مجموع جوایز نقدی توزیع شده میان برندگان از ۱ میلیون به ۱۳ میلیون دلار رسید و در سال ۲۰۰۶ این رقم تا ۲۰ میلیون دلار پیش رفت. به دنبال موفقیت لیگ جهانی، فدراسیون جهانی والیبال در سال ۱۹۹۳ پروژهٔ خواهر آن به نام مسابقات جایزه بزرگ والیبال زنان را نیز افتتاح نمود که در آسیای شرقی با موفقیت همراه بود و تبدیل به رویدادی بسیار محبوب گشت اما در مقیاس جهانی به این میزان از محبوبیت دست نیافت.
قهرمانان لیگ جهانی
در دهه ۹۰ ایتالیاییها لیگ جهانی را تسخیر نمودند. در سه سال اول این رقابتها تیم ایتالیا قهرمان شد. در سال ۱۹۹۳ برزیل با بهرهگیری از امتیاز میزبانی مدال طلا را تصاحب نمود، اما ایتالیایی بلافاصله قهرمانی را پس گرفته و در سالهای ۱۹۹۴ و ۱۹۹۵ نیز به مدال طلا رسیدند.
شمار حضور
برزیل و ایتالیا تنها تیمهایی هستند که در تمام ادوار لیگ جهانی حضور داشتند.
تیمی که آخرین بار در گروه ۱ جای گرفت
تیمی که آخرین بار در گروه ۲ جای گرفت
تیمی که آخرین بار در گروه ۳ جای گرفت
تیمی که در آخرین دورۀ لیگ جهانی حضور نداشت
تیم | دور بینالمللی | دور نهایی | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
شمار. | نخستین | آخرین | شمار. | نخستین | آخرین | |
برزیل | ۲۸ | ۱۹۹۰ | ۲۰۱۷ | ۲۵ | ۱۹۹۰ | ۲۰۱۷ |
ایتالیا | ۲۸ | ۱۹۹۰ | ۲۰۱۷ | ۲۲ | ۱۹۹۰ | ۲۰۱۶ |
روسیه | ۲۶ | ۱۹۹۰ | ۲۰۱۷ | ۲۲ | ۱۹۹۰ | ۲۰۱۷ |
کوبا | ۲۶ | ۱۹۹۱ | ۲۰۱۶ | ۱۵ | ۱۹۹۱ | ۲۰۱۲ |
ژاپن | ۲۴ | ۱۹۹۰ | ۲۰۱۷ | ۱ | ۲۰۰۸ | ۲۰۰۸ |
فرانسه | ۲۲ | ۱۹۹۰ | ۲۰۱۷ | ۷ | ۲۰۰۱ | ۲۰۱۷ |
هلند | ۲۱ | ۱۹۹۰ | ۲۰۱۷ | ۱۰ | ۱۹۹۰ | ۲۰۰۲ |
صربستان | ۲۰ | ۱۹۹۷ | ۲۰۱۷ | ۱۳ | ۲۰۰۰ | ۲۰۱۷ |
ایالات متحده آمریکا | ۲۰ | ۱۹۹۰ | ۲۰۱۷ | ۱۱ | ۱۹۹۲ | ۲۰۱۷ |
بلغارستان | ۲۰ | ۱۹۹۴ | ۲۰۱۷ | ۱۰ | ۱۹۹۴ | ۲۰۱۳ |
لهستان | ۲۰ | ۱۹۹۸ | ۲۰۱۷ | ۹ | ۲۰۰۱ | ۲۰۱۶ |
آرژانتین | ۱۹ | ۱۹۹۶ | ۲۰۱۷ | ۵ | ۱۹۹۹ | ۲۰۱۳ |
کره جنوبی | ۱۹ | ۱۹۹۱ | ۲۰۱۷ | ۱ | ۱۹۹۵ | ۱۹۹۵ |
چین | ۱۸ | ۱۹۹۰ | ۲۰۱۷ | ۱ | ۱۹۹۶ | ۱۹۹۶ |
اسپانیا | ۱۵ | ۱۹۹۵ | ۲۰۱۷ | ۳ | ۱۹۹۹ | ۲۰۰۳ |
پرتغال | ۱۴ | ۱۹۹۹ | ۲۰۱۷ | – | – | – |
یونان | ۱۳ | ۱۹۹۳ | ۲۰۱۷ | ۱ | ۲۰۰۳ | ۲۰۰۳ |
آلمان | ۱۳ | ۱۹۹۲ | ۲۰۱۷ | ۱ | ۲۰۱۲ | ۲۰۱۲ |
فنلاند | ۱۳ | ۱۹۹۳ | ۲۰۱۷ | – | – | – |
کانادا | ۱۱ | ۱۹۹۱ | ۲۰۱۷ | ۲ | ۲۰۱۳ | ۲۰۱۷ |
ونزوئلا | ۹ | ۲۰۰۱ | ۲۰۱۷ | – | – | – |
مصر | ۷ | ۲۰۰۶ | ۲۰۱۷ | – | – | – |
جمهوری چک | ۵ | ۲۰۰۳ | ۲۰۱۷ | ۱ | ۲۰۰۳ | ۲۰۰۳ |
استرالیا | ۵ | ۱۹۹۹ | ۲۰۱۷ | ۱ | ۲۰۱۴ | ۲۰۱۴ |
ایران | ۵ | ۲۰۱۳ | ۲۰۱۷ | ۱ | ۲۰۱۴ | ۲۰۱۴ |
پورتوریکو | ۴ | ۲۰۱۱ | ۲۰۱۶ | – | – | – |
بلژیک | ۴ | ۲۰۱۴ | ۲۰۱۷ | – | – | – |
مکزیک | ۴ | ۲۰۱۴ | ۲۰۱۷ | – | – | – |
اسلواکی | ۴ | ۲۰۱۴ | ۲۰۱۷ | – | – | – |
تونس | ۴ | ۲۰۱۴ | ۲۰۱۷ | – | – | – |
ترکیه | ۴ | ۲۰۱۴ | ۲۰۱۷ | – | – | – |
قزاقستان | ۳ | ۲۰۱۵ | ۲۰۱۷ | – | – | – |
مونتهنگرو | ۳ | ۲۰۱۵ | ۲۰۱۷ | – | – | – |
تایوان | ۲ | ۲۰۱۶ | ۲۰۱۷ | – | – | – |
قطر | ۲ | ۲۰۱۶ | ۲۰۱۷ | – | – | – |
اسلوونی | ۲ | ۲۰۱۶ | ۲۰۱۷ | – | – | – |
اتریش | ۱ | ۲۰۱۷ | ۲۰۱۷ | – | – | – |
استونی | ۱ | ۲۰۱۷ | ۲۰۱۷ | – | – | – |
- مجموع حضور روسیه با عناوین اتحاد جماهیر شوروی و کشورهای مستقل همسود نیز به حساب آمده است.
- مجموع حضور صربستان با عناوین یوگسلاوی و صربستان و مونتهنگرو نیز به حساب آمده است.
- از زمان اجرای سیستم گروهی در سال ۲۰۱۴، تنها آمارهای دور نهایی گروه یک به عنوان دور نهایی محاسبه شده است، زیرا این دور برای کسب مدال است.
نتایج
- نکات
- بازی حذفی انجام نشد؛ تیمها به صورت دورهایی در گروه نهایی با همدیگر مسابقه دادند؛ بهترین تیم با رکود قهرمان شد.
جدول مدالها
رتبه | کشور | طلا | نقره | برنز | مجموع |
---|---|---|---|---|---|
۱ | برزیل | ۹ | ۷ | ۴ | ۲۰ |
۲ | ایتالیا | ۸ | ۳ | ۴ | ۱۵ |
۳ | روسیه | ۳ | ۵ | ۶ | ۱۴ |
۴ | ایالات متحده آمریکا | ۲ | ۱ | ۳ | ۶ |
۵ | فرانسه | ۲ | ۱ | ۱ | ۴ |
۶ | کوبا | ۱ | ۵ | ۳ | ۹ |
۷ | صربستان | ۱ | ۳ | ۱ | ۵ |
۸ | هلند | ۱ | ۱ | ۱ | ۳ |
۹ | لهستان | ۱ | ۰ | ۱ | ۲ |
۱۰ | یوگسلاوی / صربستان و مونتهنگرو | ۰ | ۲ | ۲ | ۴ |
۱۱ | اتحاد جماهیر شوروی | ۰ | ۰ | ۱ | ۱ |
کانادا | ۰ | ۰ | ۱ | ۱ | |
مجموع (۱۲ کشور) | ۲۸ | ۲۸ | ۲۸ | ۸۴ |
باارزشترین بازیکنها
- ۱۹۹۰ – – آندرهآ زورزی
- ۱۹۹۱ – – آندرهآ زورزی
- ۱۹۹۲ – – لورنزو برناردی
- ۱۹۹۳ – – جیووانی گاویو
- ۱۹۹۴ – – آندرهآ جیانی
- ۱۹۹۵ – – دیمیتری فومین
- ۱۹۹۶ – – لورنزو برناردی
- ۱۹۹۷ – – خودو خورتزن
- ۱۹۹۸ – – اوسوالدو هرناندز
- ۱۹۹۹ – – اوسوالدو هرناندز
- ۲۰۰۰ – – آندرهآ سارتورتی
- ۲۰۰۱ – – ایوان میلیکوویچ
- ۲۰۰۲ – – ایوان میلیکوویچ
- ۲۰۰۳ – – ایوان میلیکوویچ
- ۲۰۰۴ – – آندرهآ سارتورتی
- ۲۰۰۵ – – ایوان میلیکوویچ
- ۲۰۰۶ – – جیبا
- ۲۰۰۷ – – ریکاردو گارسیا
- ۲۰۰۸ – – لویی بال
- ۲۰۰۹ – – سرجیو سانتوس
- ۲۰۱۰ – – موریلو اندرس
- ۲۰۱۱ – – ماکسیم میخائیلوف
- ۲۰۱۲ – – بارتوش کورک
- ۲۰۱۳ – – نیکولای پاولوف
- ۲۰۱۴ – – تیلور ساندر
- ۲۰۱۵ – - اروین انگاپت
- ۲۰۱۶ – – مارکو ایوویچ
- ۲۰۱۷ – – اروین انگاپت