محمداشرف غنی

محمداشرف عنی احمدزی (زاده ۲۹ ثور ۱۳۳۸) رئیس‌جمهور جمهوری اسلامی افغانستان، سرقومندان اعلی قوای مسلح اقتصاددان و روشنفکر افغان است. او در انتخابات ٢۰ سپتامبر ٢۰١۴ و ٢٨ سپتامبر ٢۰١٩ به عنوان رئیس جمهور افغانستان انتخاب. قبلا از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۴ به عنوان وزیر مالیه افغانستان در دولت حامد کرزی فعالیت می‌کرد. وی در دو انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۳۸۸ و ۱۳۹۳ هم نامزد بود.

عالی‌جناب

محمد اشرف غنی
غنی در ٢۰١٨
چهاردهمین رئیس‌جمهور افغانستان
آغاز به کار
٢٩ سپتامبر ٢۰١۴
معاون رئیس‌جمهورامرالله صالح
سرور دانش
عبدالرشید دوستم
پس ازحامد کرزی
وزیر مالیه
مشغول به کار
٢ ژوئن ٢۰۰٢ – ١۴ دسامبر ٢۰۰۴
رئیس‌جمهورحامد کرزی
پس ازهدایت امین ارسلا
پیش ازانور الحق احدی
رئیس پوهنتون کابل
مشغول به کار
٢٢ دسامبر ٢۰۰۴ – ٢١ دسامبر ٢۰۰٨
پس ازحبیب الله حبیب
پیش ازحمیدالله امین
اطلاعات شخصی
زاده
محمد اشرف غنی احمدزی

۱۹ مهٔ ۱۹۴۹ ‏(۷۲ سال)
لوگر, پادشاهی افغانستان
ملیتافغان[1]
امریکایی (١٩۶۴–٢۰۰٩)
حزب سیاسیمستقل
همسر(ان)رولا غنی
روابطحشمت غنی احمدزی (برادر)
فرزندانمریم
طارق
محل تحصیلپوهنتون امریکایی بیروت
پوهنتون کلمبیا
پوهنتون کابل
لقب(ها)بابا
جمهوری اسلامی افغانستان

سیاست و حکومت افغانستان

ارکان نظام جمهوری اسلامی افغانستان
دولت
رئیس‌جمهوران
معاونان رئیس جمهور
قوه قانون گذاری
قوه قضایی
فهرست‌های سیاست و حکومت

انتخابات‌

قبل از بازگشت به افغانستان در سال ۱۹۸۷، غنی برای انجام پژوهش میدانی به پاکستان می‌رود و در کمپ‌های مهاجرین و مدارس دینی برای یک مدت کوتاهی پژوهش‌های میدانی و تحقیق می‌کند. سپس بعنوان پروفسور انسان‌شناسی در دانشگاه جانز هاپکینز انتخاب می‌گردد و بعد از این نیز کارش را در بانک جهانی پی می‌گیرد. از ژوئیه ٢۰۰٢ الی دسامبر ٢۰۰۴ وی رهبری تلاش اقتصادی افغانستان پس از فروپاشی دولت طالبان را به عنوان وزیر مالیه بدست می گیرد.

محمداشرف غنی بنیانگذار موسسه اثربخشی دولت است، سازمانی که در سال ٢۰۰٥ برای بهبود توانایی دولتها در خدمت به شهروندان خود تأسیس شده است. همچنین در این سال وی سخنرانی تد خود را در مورد چگونگی بازسازی کشور های شکسته، مانند افغانستان ارائه داد.[2] او عضوی کمیسیون توانمندسازی حقوقی فقرا به ابتکار مستقل و میزبانی برنامه توسعه سازمان ملل است. در سال ٢۰١٣ و طی یک نظرسنجی آنلاین، در رتبه ٥۰ از ١۰۰ روشنفکر برتر جهان قرار گرفت. این نظرسنجی توسط مجله فارن پالیسی انجام شد و در نظرسنجی مشابه‌ای که توسط مجله پراسپِکت انجام شد وی رتبه دوم را کسب کرد.[3]

اشرف عنی در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۳۸۸ افغانستان در رتبه چهارم قرار گرفت و در انتخابات ۱۳۹۳ با ۳۷٫۶ درصد آراء در رتبه دوم قرار دارد و با عبدالله عبدالله در دور دوم این انتخابات به رقابت پرداخت و براساس نتایج نخستی دور دوم توانست ۵۶٫۴۴٪ آراء مردم افغانستان را به خود اختصاص دهد، با این حال اعتراض عبدالله عبدالله به نتیجه انتخابات باعث شد، که همه آراء داده‌شده مورد بازشماری دوباره قرار گیرد که سرانجام با امضای توافقنامه تشکیل دولت وحدت ملی میان دو نامزد، اشرف غنی احمدزی به عنوان رئیس‌جمهور جمهوری اسلامی افغانستان و عبدالله عبدالله به عنوان رئیس اجراییه تعیین شد.[4]

خانواده

اشرف غنی از پشتون‌های غل‌زایی و از قبیلهٔ احمدزی است. وی در ماه ثور/اُردیبهشت ۱۳۲۸ در ولایت/اُستان لوگر در جنوب کابل به دنیا آمد. پدرش شاه‌پسند نام داشت و بنابر برخی گزارش‌ها در جوانی کارمند یک شرکت حمل‌ونقل در کابل بود و در دهه ۱۹۸۰ کار حمل‌ونقل را با تعدادی کامیون در پاکستان ادامه می‌داد. مادرش کوکبه (ملقب به ضیاگل) نام داشت و دختر احمدعلی لودین (لودین یکی از اقوام پشتون در افغانستان است که بیشتر در لوگر و شرق افغانستان اقامت دارند تعدادی نیز در مناطق جنوب غربی و هرات نیز مسکن گزین شده‌اند و به زبان فارسی گپ می‌زنند) بود. او هنگام تحصیل در لبنان با رولا همسر آینده‌اش آشنا شد و با این دختر لبنانی مسیحی ازدواج کرد. دو فرزند غنی و رولا با نام‌های مریم و طارق در آمریکا به دنیا آمده‌اند و در نتیجه تمام آن‌ها شهروند آمریکا نیز محسوب می‌شوند.

تحصیلات

اشرف‌غنی تحصیلات ابتدایی خود را در ولایت/اُستان لوگر سپری نمود و از دبیرستان/لیسه حبیبیه فارغ تحصیل گردید. برای تحصیلات دانشگاهی به لبنان رفته و در دانشگاه آمریکایی بیروت در رشته علوم سیاسی سند لیسانس/کارشناسی و ماستری/کارشناسی‌ارشد خود را کسب کرد.[5] در سال ۱۳۵۳ برای تدریس در رشته مردم‌شناسی به افغانستان بازگشت و در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه کابل مشغول به آموزگاری شد. در سال ۱۳۵۶ پس از کسب بورسیه تحصیلی برای ادامه تحصیلات به دانشگاه کلمبیا در نیویورک رفت و مدرک ماستری دوم/کارشناسی‌ارشدِ دوم خود را در رشته روابط بین‌الملل از همین دانشگاه کسب کرد؛ پس از یک سال در پی به قدرت رسیدن حزب دمکراتیک خلق در افغانستان بسیاری از اعضای خانواده او به زندان افتادند. غنی در آمریکا ماندگار شد و مدرک دکترای خود را در رشتهٔ انسان‌شناسی فرهنگی از دانشگاه کلمبیا دریافت کرد. رساله دکترای او «تولید و تسلط: افغانستان، ۱۷۴۷–۱۹۰۱»[6] نام داشت. او همچنین دارای دو مدرک دکتری افتخاری؛ یکی از طرف دانشگاه سکرانتن ایالات متحده آمریکا «در سال ۲۰۰۷» و دیگری از طرف دانشگاه گیلف کانادا «در سال ۲۰۰۸» می‌باشد.[5]

بانک جهانی
اشرف غنی و جان اسنو وزیر خزانه داری ایالات متحده در سال ۲۰۰۴

اشرف غنی پس از فارغ‌تحصیلی در سال ۱۹۸۳ برای آموزگاری در دانشگاه برکلی کالیفرنیا دعوت شد و از سال ۱۹۸۳ تا ۱۹۹۱ آموزگار دانشگاه جانز هاپکینز آمریکا بود و در این دوره بطور معمول به عنوان کارشناس در برنامه‌های بخش فارسی و پشتوی رادیو بی‌بی‌سی حضور پیدا می‌کرد. او از سال ۱۹۹۱ به عنوان مردم‌شناسِ راهنما به کار در بانک جهانی مشغول شد، کار او مشاوره در مورد ابعاد انسانی برنامه‌های اقتصادی بود و در برنامه‌های بانک جهانی در آسیای شرقی، جنوب آسیا، روسیه، چین و هند شرکت داشت.

سازمان ملل

او در سال ۲۰۰۲ به عنوان مشاور ویژه اخضر ابراهیمی نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل در امور افغانستان انتخاب شد. مهم‌ترین فعالیت او در این پست همکاری در طراحی، مذاکرات و اجرای موافقتنامه بن بود که نقش دولت افغانستان پس از سقوط طالبان مشخص می‌کرد.

نامزد به عنوان دبیر کل سازمان ملل

در اواخر ٢۰۰۶ غنی بعنوان جانشین کوفی عنان به عنوان دبیرکل سازمان ملل متحد نامزد گردید.[7] وی در پاسخ به این اقدام به روزنامه فایننشال تایمز گفت:

امیدوارم برنده شوم، از طریق ایده ها معرفی شد.

کارلوس پسکوال از مؤسسه بروکینگز در تشویق غنی اظهار داشت: "عقل، استعداد و ظرفیت فوق العاده غنی[8]"

در سال ٢۰۰٥، غنی سخنرانی های خود را برای جلسات سمپوزیوم بین المللی حاکمیت قانون کانون وکلای دادگستری آمریکا، شبکه سیاست های فرا آتلانتیک، نشست سالانه کارمندان توسعه دولت نروژ، نشست CSIS در مورد اصلاحات سازمان ملل، نشست های UN-OECD- بانک جهانی در کشورهای شکننده و تد گلوبل، ارائه داد.[9] وی با فایننشال تایمز، اینترنشنال هرالد تریبون، لس آنجلس تایمز، نیویورک تایمز، وال استریت ژورنال و واشنگتن پست نیز همکاری کرد.

کار سیاسی
اشرف غنی (سمت چپ) و عبدالله عبدالله (سمت راست)، دو کاندیدا برای ریاست‌جمهوری افغانستان در انتخابات سال ۱۳۹۳

اشرف غنی پس از حادثه ۱۱ سپتامبر در سال ۲۰۰۱ کار در بانک جهانی را رها کرد و به همکاری با شبکه‌های خبری و روزنامه‌های مختلف پرداخت.

غنی از دسامبر ۲۰۰۱ به افغانستان بازگشت و در ۱ فوریه ۲۰۰۲ به عنوان مشاور ارشد حامد کرزی رئیس‌جمهور افغانستان، وزیر مالیه افغانستان و رئیس اداره هماهنگ‌کننده کمک‌های بین‌المللی به افغانستان انتخاب شد. او از سال ۲۰۰۴ از حضور در دولت اجتناب کرد و به عنوان رئیس دانشگاه کابل انتخاب شد.

غنی پس از ترک دانشگاه کابل، موسسه اثربخشی دولت را با کلر لاکهارت، که پسانتر رئیس آن شد، بنیان نهاد.[10] این مؤسسه چارچوبی را پیشنهاد کرد که دولت ها برای خدمات بهتر به شهروندان خود باید ده کارکرد انجام دهد. این چارچوب توسط رهبران و مدیران انتقالات پس از جنگ در جلسه تحت حمایت سازمان ملل و بانک جهانی در سپتامبر ٢۰۰٥ مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

وزیر مالیه افغانستان

وی اصلاحات گسترده ای از جمله صدور ارز جدید، رایانه سازی عملیات خزانه داری، استقرار حساب خزانه داری واحد، اتخاذ سیاست بودجه های متعادل و استفاده از بودجه به عنوان ابزار سیاست اصلی، متمرکز ساختن درآمد، اصلاح تعرفه ها و تعمیرات اساسی گمرکات را انجام داد. او گزارش دادن منظم را به کابینه، مردن و ذینفعان بین المللی به عنوان ابزاری برای شفافیت و پاسخگویی ایجاد کرد و اهدا کنندگان را ملزم کرد تا مداخلات خود را بر روی سه بخش، بهبود، پاسخگویی با همتایان دولت و تهیه یک استراتژی توسعه، متمرکز کنند تا افغان ها را بیشتر مسئول توسعه آینده شان کند.

ریشه کن کردن فقر از طریق ایجاد ثروت و ایجاد حقوق شهروندی قلب برنامه های توسعه غنی بشمار می رفت. برنامه همبستگی ملی ١٣۰۰۰ روستا از ٢۰،۰۰۰ روستای کشور را تحت پوشش قرار داده است.[11]

انتخابات ریاست جمهوری ١٣٨٨
غنی در بازدید از ولایت پنجشیر ٢۰١١

در ژانویه ١٣٨٨ مقاله ای از احمد مجیدیار از مؤسسه امریکن انترپرایز منتشر شد که غنی را در لیست پانزده نامزد احتمالی انتخابات ریاست جمهوری افغانستان در سال ١٣٨٨ قرار می داد.[12][13]

در ١٧ ثور ١٣٨٨، اشرف غنی به عنوان نامزد انتخابات ریاست جمهوری ١٣٨٨ افغانستان ثبت نام کرد. کارزارهای انتخاباتی غنی بر اهمیت موارد زیر تأکید داشت: حکومتداری خوب؛ یک اقتصاد پویا و فرصت های شغلی برای مردم افغانستان.[14] غنی بر خلاف دیگر نامزدهای مهم، از افغان‌های مقیم خارج خواست که از کارزار انتخاباتی وی حمایت مالی کند.[15] وی محمد ایوب رفیقی را به عنوان یکی از معاونان خود و جیمز کارویل استراتژیست معروف کمپاین کلینتون را به عنوان مشاور مبارزات انتخاباتی خود منصوب کرد.[16]

بلاخره با کسب ۳٪ آراء پس از حامد کرزی، عبدالله عبدالله و رمضان بشردوست در رتبه چهارم قرار گرفت. اشرف غنی در دوره دوم ریاست جمهوری حامد کرزی در سال ۲۰۱۰ مسئول برنامه انتقال مسئولیت‌های امنیتی از نیروهای بیرونی به نیروهای داخلی (بومی) شد.

ریاست جمهوری

انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۳۹۳ افغانستان
رئیس جمهور غنی با ولادیمیر پوتین در یوفا، روسیه، ٢۰١٥

اشرف غنی در سال ۱۳۹۳ برای دومین بار در انتخابات ریاست‌جمهوری شرکت کرد.[17] در این انتخابات عبدالرشید دوستم جنگ‌سالار معروف ازبک‌تبار را به عنوان معاون نخست و سرور دانش وزیر تحصیلات عالی و مسلکی هزاره‌تبار را به عنوان معاون دوم در کنار خود داشت. محاذ ملی به رهبری پیر احمد گیلانی، جبهه نجات ملی به رهبری صبغت‌الله مجددی و حزب حرکت انقلاب اسلامی به رهبری موسی خان هوتک و حزب اسلامی به رهبری عزیزالله دین محمد از مهم‌ترین جریان‌های حمایت‌کننده اشرف غنی در این انتخابات به‌شمار می‌رفتند.

بر اساس نتایج شمارش ۱۰ درصد آراء؛ غنی با کسب ۳۷٫۶٪ آراء پس از عبدالله عبدالله در رتبه دوم قرار گرفت و با عبدالله در دور دوم این انتخابات به رقابت رفت. اشرف غنی به‌طور کلی در ولایت‌/اُستان‌های شرقی و برخی از ولایت‌/اُستان‌های شمالی و مناطق پشتون‌نشین و ازبک‌نشین رأی بیشتری کسب کرده و در ولایت‌/اُستان‌های پکتیا، ننگرهار، فراه، جوزجان، فاریاب، نیمروز، هلمند، زابل، لوگر، خوست، کنر، لغمان و تخار در رتبه یکم قرار داشت.

اشرف‌غنی در دور دوم انتخابات در رقابت با عبدالله عبدالله توانست ۵۶٫۴۴٪ آراء مردم افغانستان را به خود اختصاص دهد، با این حال اعتراض عبدالله عبدالله به نتیجه انتخابات سبب شد تا با موافقت غنی، کُل آراء داده‌شده مورد بازشماری دوباره قرار گیرد؛ که در صورت تأیید نتایج نخستی دور دوم انتخابات، اشرف غنی احمدزی رئیس‌جمهور افغانستان پنداشته می‌شد.

اما نظر به آمار حمایت‌کنندگان اشرف غنی احمدزی در ولایات/اُستان‌های پکتیکا و پکتیا، به نفع وی بیشتر از نفوس آن جاها تقلب نمودند و این امر سبب شد عبدالله عبدالله کمیسیون مستقل انتخابات را به صورت رسمی نشناسد و دست به اعتراضات مدنی بزند و این اعتراض‌های مدنی تا زمانی ادامه پیدا کرد که کمیسیون مستقل انتخابات در دور دوم اعلام نتایج ابتدایی آقای اشرف غنی را برنده‌ای انتخابات اعلام نمود و در همین زمان آقای عبدالله رقیب آقای غنی تصمیم گرفت تا حکومت خود را اعلام نمایید و هواخواهان او نیز به همین انتظار در تالار مجلس بزرگ (لویه جرگه) جمع شدند اما آقای عبدالله از هوادارانش چند روزی وقت خواست که با مخالفت هوادارانش روبرو شد.

کوشش‌های عبدالله برای خواستن وقت بجایی نرسید تا اینکه او حرف‌های پشت پرده را بازگو نموده و گفت: قرار است روز جمعه آقای جان کری وزیر خارجه آمریکا به افغانستان سفر نمایید و این بُن‌بست را بشکند.

رئیس جمهور غنی در کنار عبدالله عبدالله و جان کری در ژوئیه ٢۰١۴

همان‌بودکه آقای جان کری روز جمعه به افغانستان آمد و با هردو نامزد و کمیسیون جداگانه دیدار نمود و تصمیم بر آن شد که تمامی آرای انتخاباتِ ۲۴ جوزا/خرداد ۱۳۹۳ مورد بررسی قرار گیرد، بررسی‌ها انجام گردید و در نهایت در ۳۰ سنبله/شهریور ۱۳۹۳ با ایجاد حکومت وحدت ملی؛ اشرف غنی احمدزی به عنوان رئیس‌جمهور افغانستان و عبدالله عبدالله به عنوان رئیس اجراییه حکومت وحدت ملی تعیین گردیدند.

انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۳۹۸ افغانستان
رئیس جمهور غنی با دونالد ترامپ اکتبر ٢۰١٧

محمد اشرف غنی به همراه امرالله صالح و سرور دانش در ۳۰ جدی/دی ۱۳۹۷ برای انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۳۹۸ خود را نامزد کرد. او نام دسته انتخاباتی خود را «دولت ساز» گذاشت.[18] بر اساس اعلام نتایج اولیه انتخابات ریاست جمهوری افغانستان که در تاریخ ۱ دی ۱۳۹۸ اعلام شد، اشرف غنی موفق شد با کسب حد اکثر آراء (۵۰/۶۴ درصد) پیروز انتخابات شود.

کارکرد ها

اقتصاد و تجارت
رئیس جمهور غنی همراه با نارندرا مودی

غنی در زمان تصدی خود، روابط اش را با کشورهای همسایه و آسیای میانه مانند ازبکستان تقویت کرد و برای افزایش تجارت های دوجانبه توافقنامه های تجاری متعددی منعقد نمود.[19][20]

  1. منعقد کردن موافقتنامه استفاده از بندر چابهار با ایران که امکان تجارت افغانستان با هند را بدون نیازمندی به خاک پاکستان فراهم می کند.[21]
  2. منعقد کردن موافقتنامه راه آهن خاف-هرات که در ٢۰٢۰ تکمیل گردید.[22][23]
  3. منعقد کردن موافقتنامه وصل شدن بندر آقینه به خط ریلی ترکمنستان، ٢۰١٧.
  4. منعقد کردن کریدور حمل و نقل "راه لاجورد" که افغانستان را به قفقاز و دریای سیاه پیوند می دهد، ٢۰١٧.[24]
  5. انتقال برق آبی کاسا-١۰۰۰ از آسیای میانه به افغانستان، ٢۰١٧.
  6. انتقال خط لوله گاز تاپی (TAPI)، ٢۰١٧.[25]
  7. احداث بند کمال خان[26][27]

غنی در ژانویه ٢۰١٨ در مراسم افتتاحیه کارخانه ذوب آهن فولاد خان، در کابل گفت که هدف او این است که افغانستان به یک صادر کننده فولاد تبدیل شود.[28]

روابط با پاکستان

از زمان انتخابات تا بحال وی در پی بهبود روابط افغانستان با پاکستان برای آغاز مذاکرات صلح با طالبان است. اولین ملاقات وی با پاکستان در ١۴ دسامبر ٢۰١۴ بود که وی به دیدار نخست وزیر پاکستان نواز شریف رفت. بعد از چندین حمله تروریستی که عاملان آنرا پاکستان می پنداشتند و شکست مذاکرات صلح, او بصورت بسیار جدی روابطش با پاکستان را سرد نمود. بعد از دو حمله شبکه حقانی و طالبان در کابل(٢۰١٨) غنی پاکستان را مرکز حمایت طالبان خواند. شبکه خبری افغانستان طلوع نیوز به نقل از منابع ناشناس میگوید که اشرف غنی به تماس تلفنی نخست وزیر پاکستان جواب نداده است. اما سفیر افغانستان در پاکستان عمر زاخیلوال این موارد را رد میکند.

روابط با طالبان

از آغاز روند صلح افغانستان در سال ۱۳۹۷ دولت همواره خواستار محوریت افغان ها در مذاکرات با طالبان و حفظ دست آورد های بیست سال گذشته و به ویژه جمهوریت در مقابل امارت که یکی از ایده آل های گروه طالبان است بوده است. اشرف غنی تحت فشار خارجی، بخصوص دونالد ترامپ و پس از توافق طالبان و ایالات متحده آمریکا برای خروج سربازان خارجی و تشکیل لویه جرگه مشورتی صلح افغانستان (۱۳۹۸) پنج هزار زندانی گروه طالبان را آزاد کرد.

دیدگاه

امضای توافق نامه صلح با گلبدین حکمتیار که یکی از مخالفین مسلح دولت افغانستان بود از جمله کارکرد های اشرف غنی است[29] اشرف غنی تلویحاً مخالف حضور مجدد رهبران پیشین مجاهدین در عرصه سیاست افغانستان بوده است.

اعطای رتبه مارشالی به عبدالرشید دوستم را به اکراه پذیرفت و در مراسم اعطای این رتبه که در سلسه مراتب نظامی افغانستان بالاترین رتبه نظامی شناخته میشود شرکت نکرد

منابع
  2. Ashraf Ghani. "Ashraf Ghani: How to rebuild a broken state - TED Talk - TED.com". ted.com. Retrieved 2 December 2015.
  3. "World Thinkers 2013 – Prospect Magazine". prospectmagazine.co.uk. Retrieved 2 December 2015.
  4. رسماً رئیس‌جمهور افغانستان شد
  5. دوستی آمریکا و افغانستان. «زندگی‌نامه رئیس‌جمهور احمدزی».
  6. Production and domination: Afghanistan, 1747-1901
  7. "Sekretarz generalny ONZ. Wybory 2006". Unic.un.org.pl. Retrieved 29 March 2013.
  8. "Ghani joins race to succeed Annan". Financial Times. Retrieved 12 November 2014.
  9. "Ted Global – Day 1". The TrueTalk Blog. Archived from the original on 4 October 2015. Retrieved 2 December 2015.
  10. "Institute for State Effectiveness". Archived from the original on 17 December 2014. Retrieved 2 December 2015.
  11. "National Solidarity Program". Archived from the original on 29 September 2007. Retrieved 14 September 2006.
  12. Ahmad Majidyar (January 2009). "Afghanistan's Presidential Election" (PDF). American Enterprise Institute. Archived from the original on 8 September 2009. A world-renowned economist, Ahmadzai was a key figure in the formation of the post-Taliban government in Afghanistan. The chairman of the Institute for State Effectiveness, he served as an adviser to the United Nations for the formation of the Bonn Agreement and as finance minister of Afghanistan from 2002 to 2004. His recent harsh criticism of Karzai’s government has prompted speculation that he may run for president. An ethnic Pashtun, Ahmadzai has not officially announced his candidacy.
  13. Rashid, Ahmed (2012). Pakistan in the Brink. Allen Lane. p. 80. ISBN 9781846145858.
  14. "Ashraf Ghani for President » Ashraf Ghani's registration for the 2009 Presidential Elections". Ashrafghani.af. Archived from the original on 23 February 2012. Retrieved 29 March 2013.
  15. "Ashraf Ghani for President". Campaigncontribution.com. Archived from the original on 23 February 2012. Retrieved 29 March 2013.
  16. "James Carville Joins The Afghan Campaign Trail". NPR. 29 July 2009. Retrieved 29 March 2013.
  17. http://www.afghanpaper.com/nbody.php?id=69843
  18. «رئیس‌جمهور غنی به گونهٔ رسمی خودش را برای انتخابات آینده نامزد کرد». طلوع‌نیوز. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۱-۲۰.
  19. Putz, Catherine (6 December 2017). "Ghani and Mirziyoyev Meet, Renew Afghan-Uzbek Ties". The Diplomat. Retrieved 25 February 2021.
  20. "Uzbekistan, Afghanistan readying agreement on trade and cooperation in transit of goods". The Tashkent Times. 13 June 2017. Retrieved 25 February 2021.
  21. Suba Chandran, D. (31 October 2017). "India & Kabul play new round in Great Game: Chabahar". The Indian Express. Retrieved 25 February 2021.
  22. "Route of the Khaf – Herat railway | Railways of Afghanistan". andrewgrantham.co.uk. 17 October 2017. Retrieved 25 February 2021.
  23. "Khaf-Herat railroad to be launched in Iran soon". 7 August 2018. "Iran-Afghanistan railway networks through Khaf-Herat Railroad will be completed in the next few months," Yazdani said, according to Mehr news agency on August 3
  24. "Afghanistan, Turkmenistan, Azerbaijan, Georgia, Turkey create transport corridor". 26 November 2017.
  25. Rubin, Barnett (30 December 2015). "The TAPI Pipeline and Paths to Peace in Afghanistan" – via www.newyorker.com.
  26. علی زاده، پروانه (٢٣ مارس ٢۰٢١). «بند کمال خان در ولایت نیمروز افغانستان افتتاح شد». دویچه وله دری. دریافت‌شده در ١٣ مه ٢۰٢١.
  27. «اشرف غنی بند کمال خان را افتتاح کرد». رادیو آزادی. ۴ حمل ١۴۰۰. دریافت‌شده در ٢٣ ثور ١۴۰۰.
  28. "Our Goal Is To Turn Afghanistan Into A Steel Exporter". TOLOnews.
  29. «غنی از توافق با حکمتیار پشیمان است». هشت صبح. ۲۰۱۷-۰۳-۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۱-۲۳.

پیوند به بیرون
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به اشرف غنی احمدزی در ویکی‌گفتاورد موجود است.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ محمداشرف غنی موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.