محمود جعفریان

محمود جعفریان (زاده ۱۳۰۷ در تهران – درگذشته ۲۲ اسفند ۱۳۵۷ در تهران) معاون سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران و قائم‌مقام دبیرکل حزب رستاخیز در دوران محمدرضا پهلوی بود.[1]

محمود جعفریان
معاون مدیرعامل سازمان
رادیو تلویزیون ملی ایران
قائم مقام حزب رستاخیز
اطلاعات شخصی
زاده۱۳۰۷
تهران،
درگذشته۲۲ اسفند ۱۳۵۷
زندان قصر، تهران
ملیت ایرانی
پیشهسیاستمدار
دیناسلام

اعلام جرم مسعود بهنود علیه نیکخواه و جعفریان
بخشی از روزنامه کیهان در مورد اعلام جرم مسعود بهنود علیه محمود جعفریان و پرویز نیکخواه

مسعود بهنود قبل از انقلاب جزو تیمی بود که به هویدا مشورت می‌داد و از نزدیکان محمود جعفریان و پرویز نیکخواه به شمار می‌رفت. پس از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷، جزو اولین افرادی بود که علیه ولی نعمتان خود اعلام جرم کرد. در روزهای انقلاب ۱۳۵۷ برای مبرای خود از اتهام سانسور و اعلام اختناق علیه جعفریان و نیکخواه اعلام جرم کرد که یکی سابقه توده‌ای و دیگری سابقه‌ی سازمان انقلابی (مائوئیستی) را داشت و در رژیم پهلوی از دیگران آسیب‌پذیرتر بودند. سرانجام جعفریان و نیکخواه در ۲۲ اسفندماه ۱۳۵۷ و جزئی از اولین دسته‌هایی بودند که توسط دادگاه انقلاب محاکمه و اعدام شدند.[2][3][4][5][6][3]

روزنامه کیهان در مورد اعلام جرم مسعود بهنود علیه جعفریان و نیکخواه نوشت:[2]

«بهنود در این اعلام جرم، از این دو نفر به عنوان عوامل به وجود آوردن محیط ارعاب و خفقان در رادیو و تلویزیون و کسانی که باعث آزار و ایذاء نویسندگان و برنامه سازان مردمی این سازمان شده‌اند اسم برده است. ... بهنود ضمن اشاره به مقدار زیادی نوار، نوشته و فیلم که در انبارهای رادیو تلویزیون جمع شده‌اند و یا به دور ریخته شده‌اند و حتا در میان آن‌ها مقدار زیادی مصاحبه و گفتار مقامات مملکتی هم وجود دارد، اظهار داشت: جعفریان در طول این سال‌ها در سه کانال اصلی ارتباط با مردم (حزب رستاخیز به عنوان تنها حزب سیاسی کشور، رادیو تلویزیون ملی و خبرگزاری پارس) ریشه دوانیده بود و این امکان برای او به وجود آمده بود که علاوه بر این که هرچه دلش می‌خواهد بگوید و از تلویزیون پخش کند، حتی اخبار ساختگی و مجعول را از طریق خبرگزاری پارس به عنوان اخبار رسمی کشور پخش کند.»

مسعود بهنود ۳۲ سال پس از گلوله باران جعفریان و پس از پیوستنش به تلویزیون بی‌بی‌سی فارسی در یادداشتی اذعان داشت که دادگاه انقلابی به ریاست خلخالی تنها به استناد شایعات و غیبت‌ها و توهم برای جعفریان و نیکخواه حکم اعدام صادر کرده بوده است.[7]

منابع
  1. «ماهنامه الکترونيکي دوران شماره 120 آبان ماه 1394». dowran.ir. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۲-۲۵.
  2. نگاهى با چشم جان- گره بر باد: Gereh bar bad. Ketab.com, 2010.
  3. مصداقی، ایرج (۲۰۱۹-۱۲-۲۴). «بهنود پدیده‌ای که از نو باید شناخت». www.pezhvakeiran.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰۱۹-۱۲-۲۴. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۲-۲۴.
  4. «اعلام جرم مسعود بهنود علیه مدیران صداوسیما و یک خبرگزاری +سند». مشرق نیوز. ۲۰۱۸-۰۱-۲۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰۱۸-۰۱-۲۳. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۲-۲۴.
  5. «محمود جعفریان: یک سرگذشت». بنیاد عبدالرحمن برومند. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ دسامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۲-۲۴.
  6. «پرویز نیکخواه: یک سرگذشت». بنیاد عبدالرحمن برومند. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۲-۲۴.
  7. نگار، مسعود بهنود روزنامه (۲۰۱۹-۱۲-۲۴). «ایرج گرگین؛ چهره ای از سال های خوش». BBC News فارسی. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰۱۹-۱۲-۲۴. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۲-۲۴.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.