معتمد (خلیفه)
ابوالعباس محمد معتمد یا احمد معتمد علیالله پانزدهمین خلیفه عباسی در بغداد بود که از سال ۲۵۶ تا ۲۷۹ هجری قمری (سال ۸۷۰ تا ۸۹۲ میلادی) در سرزمینهای اسلامی فرمان راند. او پسر بزرگ متوکل بود که هنوز زنده بود؛ وی ۲۳ سال خلافت کرد. در زمان وی، سردار ترک، موسی بن بغا نفوذ بسیاری در حکومت یافت. معتمد، در این زمان در امور سیاسی دخالت نمیکرد، و فرماندهی سپاه و حفظ حدود و تعیین وزیران را به برادرش موفق سپرد و معتمد تنها عنوان امیرالمؤمنین را داشت و به نام وی خطبه گفته میشد و سکه زده میشد. شورش سالار زنگیان در زمان او روی داد؛ همچنین کار اسماعیلیان بالا گرفت. معتمد، خود به کار دین علاقهمند بود؛ در زمان وی صحیح بخاری و صحیح مسلم و ترمذی و سنن ابن ماجه تدوین شدند. سال مرگ معتمد در ۸۹۲ میلادی بود؛ او در سامرا به خاک سپرده شد و پس از او معتضد به خلافت رسید.
معتمد (خلیفه) | |
---|---|
معتمد (خلیفه) | |
۱۵مین خلیفه عباسی | |
سلطنت | ۸۷۰ تا ۸۹۲ |
پیشین | مهتدی |
جانشین | معتضد |
زاده | ۸۴۴ |
درگذشته | ۱۵ اکتبر ۸۹۲ |
همسران | خلاّفه Mukhfaranah نبت (جاريه) |
دودمان | خلافت عباسیان |
پدر | متوکل |
دین و مذهب | اسلام |
معتمد عباسی خلیفهای است که حسن عسکری، امام یازدهم شیعیان، را مسموم کرد و باعث مرگ او شد. در این خصوص باقر شریف قریشی مینویسد: «امام حسن عسکری را نزد معتمد عباسی بردند. در حالی که وی ازاینکه مردم به آن حضرت احترام میگذاشتند خشمگین بود؛ لذا تصمیم گرفت وی را از بین ببرد؛ بنابراین زهر کشندهای به امام یازدهم داد و آن حضرت بر اثر آن زهر از دنیا رفت»».[1]
منابع
- قرشی، تحلیلی از زندگانی امام حسن عسکری (ع)، ص 318.
- سبیب رحیم (۱۹۷۱)، اخبار الدوله العباسیه و فیه اخبار العباس و اولاده، ترجمهٔ عبدالعزیز دوری، به کوشش عبدالجبار مطلبی.، قاهره: دارالطلیعه، ص. ۲۶۵
- محمد خضری (۱۴۱۹)، الدولة العباسیة، ترجمهٔ عبدالعزیز دوری، به کوشش محمد ضناری.، قاهره: دارالکتب العلمیه، ص. ۱۴۴
- فاروق عمر (۱۴۲۱)، الخلافة العباسیه فی عصر الفوضی العسکریه ۲۴۷/۳۳۹ه - ۸۶۱/۹۴۶م: دراسة تاریخیة لبوادر التسلط العسکری علی الخلافة العباسیة، به کوشش سعید شورایی.، قاهره: دارالإحسان، ص. ۸۸
- رسول جعفریان (۱۳۷۸)، تاریخ اسلام از پیدایش تا ایران اسلامی، به کوشش مرتضی رحیمی.، قم: انتشارات حوزه علمیه، ص. ۸۸
- قرشی، (۱۳۷۱)، تحلیلی از زندگانی امام حسن عسکری (ع)، ترجمهٔ محمدرضا عطایی، کنگره جهانی حضرت رضا (ع)،