مفهوم روح در مصر باستان
مصریان باستان قبر را منزلگاه ابدی و همیشگی مومیایی می پنداشتند. آنان معتقد بودند که اجساد مومیایی با کا و با خود در آنجا زندگی میکنند.[1]مصریان معتقد بودند که مرده از دوازده دروازه میگذرد و در دروازه دوازدهم اوزیریس قرار دارد. هفت دروازه سه پاسدار داشت و هیچکس بدون دانستند نام این پاسداران که همان خدایان بودند عبور کند. بعد از عبور آنان به سعادت می رسیدند.[2]
ویژگیها: | به شکل |
اطلاعات شخصی | |
فهرست اساطیر مصر |
کا
کا در اساطیر مصر باستان به عنوان همزاد و قرینه جسد است.[3]
منابع
- کلیت تاریخ عمومی(جلد۱)؛ دکتر حسینعلی ممتحن،انتشارات دهخدا،۱۳۴۹،صفحه۱۵۰.
- اساطیر مصر،ورونیکا ایونس،ترجمه باجلان فرخی،انتشارات اساطیر،۱۳۷۵،صفحه۲۱۶.
- دورانت، ویل. تاریخ تمدن، مشرق زمین،گهواره تمدن. ترجمهٔ امیرحسین آریانپور و دیگران.رویراستار، محمود مصاحب. چاپ ششم. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۷۸،صفحهی۱۸۶.
- کلیت تاریخ عمومی(جلد۱)؛ دکتر حسینعلی ممتحن،انتشارات دهخدا،۱۳۴۹،صفحه.
- اساطیر مصر،ورونیکا ایونس،ترجمه باجلان فرخی،انتشارات اساطیر،۱۳۷۵،صفحه.
![]() |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ مفهوم روح در مصر باستان موجود است. |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.