نیازهای ویژه
از لحاظ تشخیص کلینیکی و رشد عملکردی انسان، اصطلاح نیازهای ویژه افرادی را توصیف میکند که به خاطر معلولیتهای پزشکی، ذهنی یا روانی نیاز به کمک داشته باشند. در کتابچهٔ راهنمای تشخیصی و آماری اختلالهای روانی و نیز ویرایش نهم کتاب طبقهبندی بینالمللی بیماریها رهنمودهای تشخیص بالینی این افراد ارائه شدهاست. این افراد میتواند شامل کسانی شوند که به هر یک از اختلالات اوتیسم، سندرم آسپرگر، فلج مغزی، سندرم داون، نارساخوانی، دیس پراکسی، کوری، ناشنوایی، ADHD و فیبروز کیستیک مبتلا باشند. این گروه همچنین میتواند شامل شکاف لب و افرادی باشد که پای آنها قطع شدهاست. افرادی که نیاز ویژه دارند را میتوان از نظر شدت و حدت در گروههای مختلفی طبقهبندی کرد. دانشآموزی که ضریب هوشی وی بین ۲۰ تا ۳۵ باشد یک مورد حاد و شدید است.[1] این دانشآموزان معمولاً در مدرسه نیاز به کمک دارند و خدمات متفاوتی در شرایط متفاوت به آنها ارائه میشود.[2]
در انگلستان، نیازهای ویژه معمولاً به نیازهای خاص در یک زمینه آموزشی اشاره دارد و از آن با عنوان نیازهای ویژه آموزشی یا نیازهای ویژه آموزشی و معلولیت نام برده میشود. در ایالات متحده، ۱۸٫۵ درصد از کودکان زیر ۱۸ سال (بیش از ۱۳٫۵ میلیون کودک) از سال ۲۰۰۵ به مراقبتهای ویژه درمانی احتیاج داشتند.[3]
این اصطلاح بهطور خاص یک اصطلاح حقوقی است که به خانههای بهزیستی در ایالات متحده اطلاع میشود و از متن قانون فرزندخواندگی و خانوادههای ایمن مصوب سال ۱۹۹۷ گرفته شدهاست. این عبارت برای تشخیص طبقهبندی کودکان به عنوان آنهایی که نیاز به خدمات «بیشتر» به نسبت آن کودکانی دارند که بدون نیازهای ویژه در خانههای بهزیستی نگهداری میشوند. تشخیص این که فردی نیازهای ویژه دارد مبتنی بر رفتار، خود کودک و سابقه خانوادگی او است و معمولاً این تشخیص توسط یک متخصص مراقبتهای بهداشتی انجام میشود.
منابع
- "Severe/Profound General Learning Disability".
- "Severe Disabilities: Definition & Examples".
- Tu, HT; Cunningham, PJ (2005). "Public coverage provides vital safety net for children with special health care needs". Issue brief (Center for Studying Health System Change) (98): 1–7. PMID 17290559.