هوش مصنوعی (فیلم)

ای. آی. هوش مصنوعی (به انگلیسی: A.I. Artificial Intelligence) فیلمی سینمایی آمریکایی از گونهٔ علمی–تخیلی به نویسندگی و کارگردانی استیون اسپیلبرگ است که در سال ۲۰۰۱ میلادی بر پردهٔ سینماها رفت. تصمیم برای ساخت فیلمی بدین مضمون، آخرین پروژهٔ استنلی کوبریک، کارگردان مطرح سینما قبل از وفات بود که وی کارگردانی این پروژه را از آنجایی که معتقد بود موضوع آن به افکار و فلسفهٔ کارگردانیِ اسپیلبرگ نزدیک‌تر است، به وی پیشنهاد کرده بود و به علت مرگ کوبریک قبل از شروع فیلمبرداری، اسپیلبرگ خود را وقف اتمام این پروژه نمود. این فیلم یک اثر بسیار فلسفی و در نوع خود کم‌نظیر با موضوعی بکر و ناب بود که جشنواره‌های سینمایی، طبق سنت همیشهٔ خود، به آن از دید تجاری نگریستند. هالی جوئل آزمنت، جود لا، فرانسیس اوکانر، برندن گلیسون و ویلیام هرت در این فیلم نقش‌آفرینی کرده‌اند. فیلم، اقتباس از داستان کوتاهی اثر برایان آلدیس است و همچنین اشارات زیادی به داستان مشهور پینوکیو دارد.

ای.آی. هوش مصنوعی
کارگرداناستیون اسپیلبرگ
تهیه‌کنندهاستیون اسپیلبرگ
کاتلین کندی
بونی کورنیس
نویسندهاستیون اسپیلبرگ
یان واتسون
برایان آلدیس
بازیگرانهالی جوئل آزمنت
جود لا
برندن گلیسون
ویلیام هرت
فرانسیس اوکانر
جاستینا ماچادو
آدام آلکسی-ماله
موسیقیجان ویلیامز
فیلم‌برداریانوش کامینسکی
تدوین‌گرمایکل کان
شرکت
تولید
توزیع‌کنندهوارنر برادرز
دریم‌ورکس
(شبکهٔ خانگی ایالات متحده)
تاریخ‌های انتشار
  • ۲۹ ژوئیه ۲۰۰۱ (۲۰۰۱-07-۲۹) (ایالات متحده)
مدت زمان
۱۴۶ دقیقه
کشور ایالات متحده آمریکا
زبانانگلیسی
هزینهٔ فیلم۱۰۰ میلیون دلار
فروش گیشه۲۳۶ میلیون دلار (جهانی)

هوش مصنوعی برندهٔ پنج جایزهٔ ساترن شامل بهترین فیلم علمی-تخیلی، و در هفتاد و چهارمین دوره جوایز اسکار نامزد دو جایزه، شامل جایزهٔ اسکار بهترین جلوه‌های ویژه و بهترین موسیقی متن فیلم شد.

داستان فیلم

فیلم با توضیحاتی از زمان آینده آغاز می‌‌شود: در روزگاری که یخ‌‌های قطبی در اثر گا‌‌زهای گلخانه‌‌ای ذوب شده‌‌اند و جهان شاهد بی‌‌نظمی‌‌های آب و هوایی است؛ شهرهای ساحلی نظیر آمستردام، ونیز و نیویورک برای همیشه زیر آب رفته و در کشورهای فقیر صدها میلیون انسان از گرسنگی جان سپرده‌‌اند. به دنبال آن در فرزندآوری، طبق قانون محدودیت وجود دارد و انسان‌‌ها به ساخت ربات‌‌ها روی آورده‌‌اند.

سکانس‌‌های ابتدایی حامل ارتباطِ معنایی مشخص بین یکدیگر هستند: در آغاز دانشمندی را می‌‌بینیم که از ساخت یک رباتِ بچه حرف می‌‌زند که بتواند عشق بورزد – به گونه‌‌ی عشق فرزند به پدر و مادرش – و جای خالی یک فرزند را پر کند. حال، کات به زن و شوهری که پسرشان در بستر بیماری و در بیمارستان به‌‌سر می‌‌برد. واضح است رباتی که آن دانشمند صحبتش را می‌‌کرد، وارد زندگی این زوج می‌‌شود؛ رباتی به شکل پسربچه‌‌ای زیبا و با نام دیوید که مرد آن را به خانه می‌‌آورد. حالا در میزانسن‌‌های اسپیلبرگ رابطه‌‌ی دیوید و مادر (مونیکا) به خوبی شکل می‌‌گیرد و در واقع از همان ابتدا بذر رابطه‌‌ی این دو کاشته می‌‌شود؛ رابطه‌‌ای که اساساً در پیرنگ نقش کلیدی دارد و تمام اتفاقات تحت‌‌الشعاع آن است و مسیر فیلم نیز با همین رابطه‌‌ی مادر و فرزندی خاتمه می‌‌یابد.[1]

منابع
  1. «نقد فیلم هوش مصنوعی ساخته استیون اسپیلبرگ - عروسک زنده». نقد و معرفی فیلم و سریال. ۱۳۹۹-۰۴-۰۹\۱۰:۵۳:۱۰. دریافت‌شده در 2021-02-15. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)

پیوند به بیرون
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به هوش مصنوعی (فیلم) در ویکی‌گفتاورد موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.