وویجر ۱

وویجر ۱ (به انگلیسی: Voyager 1) یک فضاپیمای کاوشگر فضایی با وزن ۷۲۲ کیلوگرم است که با هدف مطالعه منظومه شمسی بیرونی در ۵ سپتامبر ۱۹۷۷ ۱۶ روز پس از همتای خود ویجر ۲ در قالب برنامه وویجر توسط ناسا به فضا پرتاب شد. وویجر ۱ همچنان به شبکه فضای دوردست ارتباط دارد. این فضاپیما با فاصله ۱۴۲٫۳۱ واحد فضایی (معادل ۲۱٫۲۸۹ بیلیون کیلومتر) از خورشید در ۲۵ سپتامبر سال ۲۰۱۸ میلادی، دورترین فضاپیما از زمین و تنها فضاپیمایی است که به فضای بین ستاره‌ای راه یافته‌است. هدف نخستین این فضاپیما مانند دیگر کاوشگر ناسا که وویجر ۲ نام دارد، مطالعه سیاره‌های مشتری، زحل، اورانوس و نپتون بود، مأموریتی که در سال ۱۹۸۹ کامل شد.

وویجر ۱
Model of the Voyager spacecraft design
نوع مأموریتOuter planetary, heliosphere, and interstellar medium exploration
اپراتورNASA / JPL
شناسهٔ کوسپار1977-084A[1]
شماره ستکات10321[2]
وبگاهvoyager.jpl.nasa.gov
مدت مأموریت
  • ۴۳ سال، ۹ ماه و ۷ روز elapsed
  • Planetary mission: 3 years, 3 months, 9 days
  • Interstellar mission: ۴۰ سال، ۵ ماه و ۲۹ روز elapsed (continuing)
ویژگی‌های فضاپیما
سازندهآزمایشگاه پیشرانه جت
وزن پرتاب۸۲۵٫۵ کیلوگرم (۱٬۸۲۰ پوند)
توان۴۲۰ W
آغاز مأموریت
تاریخ راه‌اندازیSeptember 5, 1977, 12:56:00 (1977-09-05UTC12:56Z) UTC
موشکTitan IIIE
سایت راه‌اندازیCape Canaveral LC-41
پرواز از Jupiter
نزدیک‌ترین فاصله۵ مارس ۱۹۷۹
فاصله۳۴۹٬۰۰۰ کیلومتر (۲۱۷٬۰۰۰ مایل)
پرواز از Saturn
نزدیک‌ترین فاصله۱۲ نوامبر ۱۹۸۰
فاصله۱۲۴٬۰۰۰ کیلومتر (۷۷٬۰۰۰ مایل)
پرواز از Titan (atmosphere study)
نزدیک‌ترین فاصله۱۲ نوامبر ۱۹۸۰
فاصله۶٬۴۹۰ کیلومتر (۴٬۰۳۰ مایل)
----
Flagship
→ Voyager 2 Galileo←
وویجر ۱وویجر ۱
تصویر فضاپیمای وویجر ۱
سازندهٔ اصلیناسا

این کاوشگر حاوی صفحه‌ای طلایی با اطلاعاتی از تمدن زمینی است.[3]

خروج از سامانهٔ خورشیدی
وویجر ۱ و کاوشگرهای دیگر در حال ورود به محیط میان‌ستاره‌ای یا گذر از آن

فضاپیمای وویجر ۱ هم‌اکنون دورترین ساختهٔ دست بشر به حساب می‌آید. وویجر همچنین نخستین ساختهٔ بشر است که وارد فضای میان‌ستاره‌ای می‌شود. تیم کنترل‌کنندهٔ وویجر تاریخ ۲۵ اوت ۲۰۱۲ را به‌عنوان زمان ورود کاوشگر به فضای میان‌ستاره‌ای پذیرفته‌است.[4]

مدت‌ها در میان دانشمندان دربارهٔ خروج وویجر ۱ از سامانهٔ خورشیدی اختلاف دیدگاه وجود داشت و چندین بار خبرهایی در زمینهٔ خروج آن از سامانهٔ خورشیدی منتشر شده بود. با این وجود هر بار ناسا اعلام کرده بود که هنوز نمی‌توان با اطمینان گفت که این کاوشگر از سامانهٔ خورشیدی خارج شده‌است. سرانجام پس از بررسی‌هایی دانشمندان به این نتیجه رسیدند که وویجر به راستی از سامانهٔ خورشیدی خارج شده‌است و ناسا هم در ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۳ (۲۲ شهریور ۱۳۹۲) این موضوع را به‌طور رسمی تأیید کرد.[3]

پژوهش‌های دانشمندان نشان می‌دهد که وویجر ۱ مرداد ۱۳۹۱ خورشیدی از منظومه شمسی خارج شده و اکنون نخستین ساخته بشر به حساب می‌آید که به فضایی به نام فضای بیرونی وارد شده‌است که مکانی است میان دو سامانهٔ ستاره‌ای.

به گفته ناسا در حال حاضر مدت زمان ارسال یا دریافت سیگنال از وویجر ۱ حدود ۱۷ ساعت است. پژوهشگران ناسا می‌گویند وویجر۱ اکنون در فضای میان‌ستاره‌ای و در فاصله ۱۹ میلیارد کیلومتری از خورشید شناور است و تا چهل هزار سال دیگر به هیچ ستاره‌ای نزدیک نخواهد شد.

وویجر در سال ۱۹۹۰ با نگاهی به عقب از زمین عکس گرفت، در این عکس زمین یک نقطه آبی کمرنگ بود. به گفتهٔ دانشمندان، این کاوشگر احتمالاً دیگر زمین را نمی‌بیند، اما همچنان با امواج رادیویی با زمین در تماس است. دانشمندان انتظار دارند این تماس تا سال ۲۰۲۳ ادامه یابد.[3]

ناسا تخمین می‌زند که حدود ۳۰۰ سال طول خواهد کشید تا وویجر ۱ به ابر اورت برسد و حدود ۳۰٬۰۰۰ سال طول خواهد کشید تا از آن عبور کند.[5]

منبع انرژی
ژنراتور ترموالکتریک رادیوایزوتوپ برای برنامه ویجر.

کاوشگرهای وویجر از نوعی پیل هسته‌ای تحت عنوان ترمو الکتریک با بهره‌گیری از پلوتونیم ۲۳۸ (متمایز از ایزوتوپ پلوتونیم ۲۳۹ مورد استفاده در سلاح‌های هسته‌ای) انرژی مورد نیاز خود را تأمین می‌کنند. توان تولید شده اولیه برای کاوشگرها در هنگام پرتاب توسط این ژنراتور برابر با ۴۷۰ وات در۳۰ ولت برقدی سی بود در ۷ اکتبر ۲۰۱۱ توان تولید شده توسط پیلهای هسته‌ای وویجر۱ و وویجر۲ به ترتیب با کاهش تدریجی طی ۳۴ سال به مقدار ۲۶۷٫۹ و ۲۶۹٫۲ وات رسید

جستارهای وابسته

منابع
  1. "Voyager 1". NSSDC Master Catalog. NASA/NSSDC. Retrieved August 21, 2013.
  2. "Voyager 1". N2YO. Retrieved August 21, 2013.
  3. خروج کاوشگر وویجر۱ از منظومه شمسی بی‌بی‌سی فارسی
  4. "NASA Spacecraft Embarks on Historic Journey Into Interstellar Space". NASA. 2013-09-12. Retrieved 2017-01-27.
  5. "How Do We Know When Voyager Reaches Interstellar Space?". NASA. 2013-09-12. Retrieved 2017-01-27.
  1. ژاکلین و سیمون میتون، اخترشناسی پایه، ترجمه توفیق حیدرزاده، انتشارات فاطمی، ۱۳۶۸
  2. ویکی‌پدیای انگلیسی

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ وویجر ۱ موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.