پیمان اتحادیه آزاد

پیمان اتحادیه آزاد یک توافق بین‌المللی است که سازنده و نگهدارنده روابط بین گروه آزاد ایالات متحده آمریکا و سه کشور در اقیانوس آرام ایالات فدرال میکرونزی، جزایر مارشال، و پالائو است. این سه کشور به همراه جزایر ماریانای شمالی در گذشته، کشور قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام را تشکیل می‌دادند که از ۱۹۴۷ (میلادی) تا ۱۹۵۱ (میلادی) توسط نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا و از ۱۹۵۱ (میلادی) تا ۱۹۸۶ (میلادی) (برای پالائو تا ۱۹۹۴ (میلادی)) توسط وزارت کشور ایالات متحده آمریکا اداره می‌شد.

پیمان اتحادیه آزاد در امتداد توافق امانی قلمروئی سازمان ملل متحد و آمریکا پدید آمد که حکومت فدرال ایالات متحده آمریکا را موظف می‌کرد تا "موقعیت مردم قلمرو تراست را به یک دولت خودمختار یا مستقل به گونه مناسبی ارتقا دهند تا مردم آن قلمرو، آزادانه امیدها و نگرانی‌های خود را بیان کنند".[1] بر پایه پیمان اتحادیه آزاد، حکومت فدرال ایالات متحده آمریکا کمک مالی تضمین شده‌ای را برای یک دوره ۱۵ ساله را تأمین می‌کند که توسط دفتر امور جزیره‌ای مدیریت می‌شود. در برابر این کمک، قدرت و مسئولیت دفاع بین‌المللی کامل از این کشورها در اختیار آمریکا است.

چانه‌زنی دربارهٔ پیمان اتحادیه آزاد در ۱۹۸۰ (میلادی) آغاز شد و در سال‌های ۱۹۸۲ (میلادی) تا ۱۹۸۳ (میلادی) توسط احزاب سیاسی امضا شد.[2] این پیمان در همه‌پرسی‌هایی که در ۱۹۸۳ (میلادی) انجام شد توسط شهروندان کشورهای اقیانوس آرام تأیید شد.[3] در ۱۹۸۶ (میلادی) این پیمان در کنگره ایالات متحده آمریکا تصویب و از ۱۳ نوامبر ۱۹۸۶ به قانون تبدیل شد.[4]

مقررات اقتصادی

هر یک از کشورهای عضو پیمان اتحادیه آزاد، فعالانه در همه فعالیت‌های کمک‌رسانی فنی دفتر امور جزیره‌ای مشارکت می‌کنند. دولت آمریکا به گونه‌ای ویژه به این سه کشور، دسترسی به بسیاری از برنامه‌های داخلی خود را می‌دهد.[5] نمونه این برنامه‌ها، برنامه مهاجرت بر اثر بلایای طبیعی، و برنامه واکنش به بلای طبیعی با مدیریت سازمان مدیریت بحران فدرال، خدمات ارائه شده توسط خدمات هواشناسی ملی ایالات متحده آمریکا، خدمات پستی ایالات متحده آمریکا، اداره هوانوردی فدرال، کمیسیون ارتباطات فدرال، و نمایندگی آمریکا در هیئت ثبت فرکانس‌های بین‌المللی در اتحادیه بین‌المللی مخابرات هستند.[6] اگرچه کشورهای عضو پیمان اتحادیه آزاد، خارج از منطقه‌های گمرکی آمریکا هستند اما عمدتاً برای واردات، بدون گمرک هستند.[7]

بیشتر شهروندان کشورهای عضو پیمان اتحادیه آزاد می‌توانند در آمریکا کار و زندگی کنند و بیشتر شهروندان آمریکا و همسران آن‌ها می‌توانند در کشورهای عضو پیمان اتحادیه آزاد کار و زندگی کنند.[8][9] در ۱۹۹۶ (میلادی) لایحه فرصت کاری و مسئولیت فردی آمریکا امکان بهره‌مندی از برنامه خدمات درمانی مدیکید را حتی برای اهالی کشورهای عضو پیمان اتحادیه آزاد از بین برد. حتی پس از یک دوره پنج‌ساله که اهالی دیگر کشورها می‌توانند از مدیکید بهره‌مند شوند اهالی کشورهای عضو پیمان اتحادیه آزاد همچنان امکان این کار را ندارند.[10]

مقررات نظامی

پیمان اتحادیه آزاد به آمریکا اجازه می‌دهد که برای انجام عملیات نظامی در کشورهای عضو پیمان اتحادیه آزاد درخواست زمین کُنَد (که مورد بحث است) و حضور دیگر نیروهای خارجی بدون اجازه آمریکا ممکن نیست. در برابر آن، آمریکا از هر گونه حمله خارجی و داخلی علیه این کشورها دفاع کرده، هر گونه پیمان و امور دفاعی بین‌المللی را رعایت کرده، و هیچ‌گاه از سوی آن‌ها علیه کشور دیگری اعلان جنگ نمی‌کند. آمریکا اجازه استفاده از جنگ‌افزار هسته‌ای، جنگ‌افزار شیمیایی، یا جنگ‌افزار بیولوژیک را در قلمرو پالائو ندارد.[11] آمریکا در قلمرو ایالات فدرال میکرونزی و جزایر مارشال اجازه نگهداری چنین جنگ‌افزارهایی را ندارد. مگر در هنگام اضطرار ملی، جنگ، یا هنگامی که علیه آمریکا، ایالات فدرال میکرونزی، یا جزایر مارشال جنگ واقعی در جریان است یا آغاز جنگی، بسیار نزدیک است.[12]

شهروندان کشورهای عضو پیمان اتحادیه آزاد می‌توانند در نیروهای مسلح ایالات متحده آمریکا خدمت کنند. مفسران می‌گویند که حضور دائمی و استخدام در نیروهای مسلح ایالات متحده آمریکا در کشورهای عضو پیمان اتحادیه آزاد می‌تواند به رسیدن به درجات بالای نظامی بینجامد. برای نمونه در سال ۲۰۰۸ (میلادی) ایالات فدرال میکرونزی به نسبت آمریکا نرخ ثبت نام کنندگان بیشتری داشت و با ۹ سرباز مُرده از ۱۰۷،۰۰۰ جمعیت کشور، میانگین سرانه ملی تلفات آن در جنگ عراق و جنگ در افغانستان (۲۰۰۱–۲۰۱۴) پنج برابر آمریکا بود.[13]

تمدید در سال ۲۰۰۳

در سال ۲۰۰۳ پیمان اتحادیه آزاد برای ایالات فدرال میکرونزی و جزایر مارشال برای ۲۰ سال تمدید شد. این پیمان تازه به سرمایه‌گذاری ۳/۵ میلیارد دلار آمریکا برای این دو کشور انجامید. در غالب "تاثیرگذاری پیمان" ۳۰ میلیون دلار نیز سالانه به مجموع مناطق ساموآی آمریکا، گوآم، هاوایی، و جزایر ماریانای شمالی پرداخت می‌شود. این پول به دولت‌ها کمک می‌کنند تا با ارائه خدمات به مهاجرت مردم جزایر مارشال، ایالات فدرال میکرنزی، و پالائو از هزینه‌های درمانی آن‌ها بکاهند. استفاده آمریکا از آب‌سنگ حلقوی کواجالین برای آزمایش موشک نیز برای همین مدت تمدید شد.[14] این پیمان جدید برخی قوانین مهاجرت را نیز عوض کرد. شهروندان جزایر مارشال و ایالات فدرال میکرنزی برای ورود به آمریکا نیاز به همراه داشتن گذرنامه دارند. خدمات پستی ایالات متحده آمریکا امکان پرداخت هزینه فرستادن نامه به جزایر مارشال، ایالات فدرال میکرونزی به نرخ بین‌المللی به صورت گام به گام در طول ۵ سال را داده بود. اما انجام این تغییرات را از ژانویه ۲۰۰۶ (میلادی) آغاز کرد. اما در نوامبر ۲۰۰۷ (میلادی) تصمیم به بازگشت به خدمات و نرخ هزینه درون کشوری گرفت.[15]

پیمان تمدید شده با نام "پیمان دوم" برای ایالات فدرال میکرونزی در ۲۵ ژوئن ۲۰۰۴ (میلادی) [16] و برای جزایر مارشال در ۳۰ ژوئن ۲۰۰۴ (میلادی) اجرایی شد.

مقررات اقتصادی پیمان برای پالائو ۱۸ میلیون دلار کمک سالانه فراهم می‌کرد که در ۳۰ سپتامبر ۲۰۰۹ (میلادی) به پایان رسید. مذاکرات برای تمدید آن در اواخر سال ۲۰۱۰ (میلادی) آغاز شد.[17] کمک مالی آمریکا به پالائو بر پایه قطع‌نامه ادامه‌دار است که در کنگره آمریکا تصویب شد.[18] به خاطر رکود بزرگ مالی، برنامه "سرمایه امانی پیمان" جایگزین کمک مالی اندک آمریکا شد.[19] مقررات دفاع ملی و منطقه‌ای تا سال ۲۰۱۵ برقرار ماندند.[20]

انجام تعهدات از سوی آمریکا

امروز، مدیریت آمریکا بر قلمروهای تراست پیشین بر پایه پیمان اتحادیه آزاد در چند دهه گذشته همواره مورد انتقاد بوده‌است. یک گزارش ماموریت سازمان ملل متحد در ۱۹۶۱ (میلادی) به مدیریت همه‌جانبه آمریکایی: ترابری ضعیف، شکست در حل ادعاهای خسارت جنگ، شکست در پرداخت کافی برای زمین‌هایی که برای اهداف نظامی گرفته شده‌اند، استانداردهای زندگی ضعیف، توسعه اقتصادی ناکافی، برنامه‌های آموزشی ناکافی، و تقریباً هیچ امکان بهداشت و درمان اشاره می‌کند.[21] در ۱۹۷۱ (میلادی) نماینده کنگره «پتسی مینک» گزارش گفت که " پس از پیروزی در بدست آوردن حق کنترل میکرونزی، [آمریکا] با بی‌تفاوتی و عدم کمک، باعث رکود و فروپاشی این کشورهای جزیره‌ای شد. مردم این کشورها هنوز بسیار فقیر هستند و از همه امکانات پایه زندگی مانند آموزش و پرورش دَرخور، مَسکَن، استانداردهای بهداشتی خوب، و آب‌شیرین کُن‌های مدرن بی‌بهره‌اند.[22]

پس از آغاز اجرای پیمان، به کمیته فرعی آسیا و اقیانوسیه دفتر امور خارجه ایالات متحده آمریکا نیز انتقاد شد. زیرا آمریکا تعهدات خود در مورد رسیدگی به تاثیرات آزمایش‌های هسته‌ای در جزایر مارشال را اجرایی نکرد که بخشی از محل‌های آزمایش اقیانوس آرام بودند. منتقدان اشاره کردند که بند ۱۷۷ پیمان اتحادیه آزاد، آمریکا را مسئول رسیدگی و پرداخت خسارت به پیامدها، پیش، در هنگام، و پس از انجام آزمایش هسته‌ای می‌داند و از ۲/۲ میلیارد دلاری که دادگاه ادعاهای خسارت هسته‌ای بر پایه پیمان جزایر مارشال حکم به پرداخت داده، تنها ۴ میلیون دلار پرداخت شده است. دادگاه ادعاهای خسارت ایالات متحده آمریکا دو پرونده را برای داوری رد کرد.[23] با توجه به این ادعاهای رسیدگی نشده، متخصصان پزشکی گفتند که تاثیرات گسترده احتمالی آزمایش‌های هسته‌ای در محل‌های آزمایش اقیانوس آرام با شیوع بیماری‌های پرتوزایی مانند بیماری قلبی، دیابت، و چاقی با تغییر اجباری در عادت‌های قضایی و روش زندگی مرتبط است.[24][25] در سال ۲۰۱۱ (میلادی) قانون‌گذاران گفتند که کنگره آمریکا دائماً از ارائه خدمات بهداشتی و امکانات متعهد شده به شهروندانی که برای درمان، تحصیل، و کار به آمریکا می‌روند سر باز می‌زند. این موضوع، به ویژه پس از تصویب لایحه فرصت‌های شغلی و مسئولیت فردی، شدت بیشتری یافت.[26]

همچنین پرسش‌هایی در مورد مسئولیت‌پذیری آمریکا به خاطر کشتی‌های جنگی و تانکرهای نفت رها شده یا ویران شده در همه آب‌سنگ‌های حلقوی و آبخوست‌هایی که نیروهای مسلح ایالات متحده آمریکا به آنها پا گذاشته یا در اطراف آنها حضور داشته وجود دارد.[27]

مشکلات بهداشت و درمان

در سال ۲۰۰۹ (میلادی) ایالت هاوایی تحت مدیریت فرماندار آن لیندا لینگل تلاش کرد تا با حذف همه اهالی کشورهای عضو پیمان اتحادیه آزاد از مِد-کوئِست (برنامه پوشش گسترده مدیکید ایالت) دسترسی شهروندان این کشورها به خدمات بهداشت و درمان را محدود کند.[28] اهالی کشورهای عضو پیمان اتحادیه آزاد، تحت پوشش یک برنامه بهداشتی محدود به نام "بهداشت پایه هاوایی" قرار گرفتند در این برنامه، خدمات رفت‌وآمد، وجود ندارد و بیماران نمی‌توانند در مواقع ضروری بیش از ده روز در سال در بیمارستان بستری شوند، دوازده بار در سال ویزیت سرپایی شوند، و چهار نسخه پزشکی در ماه دریافت کنند. برنامه بهداشت پایه هاوایی انجام عمل دیالیز را تنها در مواقع ضروری انجام می‌دهد و بین ده تا دوازده نسخه در ماه را می‌پذیرد، و همه داروها را پوشش نمی‌دهد. بهداشت پایه هاوایی باعث می‌شود که بیماران پس از دو تا سه ماه انتظار به پزشک متخصص دسترسی پیدا کنند.[29]

با توجه به اینکه چنین سیاستی تبعیض غیرقانونی و نقض بند حمایت برابر است، قاضی دادگاه فدرال منطقه‌ای «جان مایکل سیبرات» حکم اولیه بر توقف اجرای بهداشت پایه هاوایی را صادر کرد.[30] به خاطر بالا بودن احتمال آسیب جبران‌ناپذیر، قاضی سیبرایت گفت: "شواهد قانع کننده‌ای وجود دارد که برنامه پوشش محدود بهداشت پایه هاوایی باعث فراموش شدن اهالی کشورهای عضو پیمان اتحادیه آزاد می‌شود که به با وجود نیاز به درمان، توان پرداخت هزینه‌های آن را ندارند".[31][32] فرماندار جانشین «لینگل»، «نیل آبرکرومبی» در دادگاه استیناف حوزه نهم ایالات متحده آمریکا درخواست تجدید نظر برای ممنوعیت برنامه بهداشت پایه هاوایی را کرد.[33] زیرا حوزه نهم، به نفع دولت ایالتی رای می‌داد. اما هنگامی که دیوان عالی ایالات متحده آمریکا از شنیدن دفاعیات او سر باز زد، آبرکرومبی بسیاری از اهالی کشورهای عضو پیمان اتحادیه آزاد را از پوشش مد-کوئست حذف کرد و تحت پوشش "برنامه‌های لایحه بهداشت قابل پرداخت" در آورد.[34]

در دیگر ایالت‌ها به ویژه آرکانزاس که تعداد زیادی از مردم جزایر مارشال در آن زندگی می‌کنند اهالی کشورهای عضو پیمان اتحادیه آزاد امکان قرار گرفتن تحت پوشش مدیکید را ندارند.[35]

جستارهای وابسته

پانویس
  1. "About the Compact of Free Association". uscompact.org. United States Department of the Interior; Honolulu Field Office. Archived from the original on 2017-05-01.
  2. Arnold H. Leibowitz (1 January 1989). Defining Status: A Comprehensive Analysis of United States Territorial Relations. Martinus Nijhoff Publishers. pp. 651–. ISBN 0-7923-0069-6.
  3. Compact of Free Association in the Micronesian States of Palau, the Federated States of Micronesia and the Marshall Islands: Environmental Impact Statement. 1984. pp. 62–.
  4. "Compact of Free Association". www.fsmlaw.org. Archived from the original on 8 October 2017. Retrieved 6 May 2018.
  5. "Prime Award Spending Data by Location". USASpending.gov.
  6. Palau COFA 1986, Title 1
  7. Palau COFA 1986, Sections 241–242
  8. Palau COFA 1986, Section 141
  9. Federated States of Micronesia COFA, Section 141.
  10. "House Health Bill Would Help Pacific Island Migrants". NPR.org. 6 January 2010. Archived from the original on 3 March 2016. Retrieved 2 January 2016.
  11. Patterson, Carolyn Bennett, et al. "At the Birth of Nations: In the Far Pacific." National Geographic Magazine, October 1986 page 498. National Geographic Virtual Library, Accessed 17 May 2018. "The problem? The Palauans had voted for a constitution that banned nuclear devices. Salii then initial a compact agreement with the U.S. allowing American ships and planes of all types to operate in Palau. A court ruling held the compact illegal without a 75 percent referendum vote, a constitutional stipulation. Salii dissented, arguing for a more flexible interpretation of the constitution: "It does not say we cannot allow nuclear-powered ships if they are in transit." The Palau compact also allows the American military the option of using the nation's big island of Babelthuap for bases if the U.S. should lose those in the Philippines."
  12. "FSM COFA, Section 324" بایگانی‌شده در ۲۰۰۹-۱۰-۱۰ توسط Wayback Machine.
  13. The Christian Science Monitor (5 May 2010). "Uncle Sam wants Micronesians for US military". The Christian Science Monitor. Archived from the original on 28 February 2016. Retrieved 2 January 2016.
  14. BUSH SIGNS $3.5 BILLION PACIFIC COMPACT – December 18, 2003 بایگانی‌شده در ژانویه ۳, ۲۰۰۶ توسط Wayback Machine at archives.pireport.org
  15. USPS Postal News: USPS Delivers in the Pacific بایگانی‌شده در ۲۰۰۷-۱۱-۲۸ توسط Wayback Machine at www.usps.com
  16. "Compact of Free Association". Archived from the original on 26 January 2016. Retrieved 2 January 2016.
  17. "Compact of Free Association with the Republic of Palau: Assessing the 15-year Review". U.S. Department of State. Archived from the original on 4 March 2016. Retrieved 2 January 2016.
  18. "The Continued Free Association with the Republic of Palau Act of 2012". U.S. Department of State. Archived from the original on 4 March 2016. Retrieved 2 January 2016.
  19. Compact Trust Fund underperforms بایگانی‌شده در ۲۰۱۱-۱۲-۱۳ توسط Wayback Machine
  20. "Compact of Free Association with the Republic of Palau". Archived from the original on 4 March 2016. Retrieved 2 January 2016.
  21. McHenry, Donald F. (1975). Micronesia: Trust Betrayed -- Altruism vs. Self Interest in American Foreign Policy. Carnegie Endowment for International Peace. ISBN 0-87003-000-0.
  22. Mink, Patsy T. (1970–71). "Micronesia: Our Bungled Trust". Texas Int'l Law Forum. 6: 181–208. Archived from the original on 4 March 2016. Retrieved December 12, 2011.
  23. Oversight on the Compact of Free Association with the Republic of the Marshall Islands (RMI): Medical Treatment of the Marshallese People, U.S. Nuclear Tests, Nuclear Claims Tribunal, Forced Resettlement, Use of Kwajalein Atoll for Missile Programs and Land Use Development بایگانی‌شده در ۲۰۱۲-۰۴-۲۶ توسط Wayback Machine
  24. Id. (testimony of Neal H. Palafox, M.D.); see also Yamada, Seiji (2004). "Cancer, Reproductive Adnormalities, and Diabetes in Micronesia: The Effect of Nuclear Testing" (PDF). Pacific Health Dialog. 11: 216–21. Archived from the original (PDF) on April 26, 2012. Retrieved December 12, 2011.
  25. Yamada, Seiji; Akiyama, Matthew (2013-01-27). ""For the good of mankind": The legacy of nuclear testing in Micronesia". Social Medicine. 8 (2): 83–92. ISSN 1557-7112. Archived from the original on 2017-08-14.
  26. The Hawaii Independent. "Hawaii lawmakers ask feds to front Medicaid costs of COFA citizens - Pasifika Media Association". Archived from the original on 6 March 2016. Retrieved 2 January 2016.
  27. Trevor Gilbert; Sefania Nawadra; Andy Tafileichig; Leonard Young (April 2003). Response to an Oil Spill from a Sunken WWII Oil Tanker in Yap (PDF). 2003 International Oil Spill Conference. Vancouver, B.C., Canada. Archived from the original (PDF) on April 26, 2012. Retrieved December 12, 2011. The problem of more than 1000 WWII shipwrecks, amounting to over 3 million tons sunk across the pacific, has been with us for 60 years and will not fade away by continuing to ignore the issue; see also WWII wrecks ‘threaten Micronesia’ بایگانی‌شده در ۲۰۱۱-۱۱-۱۵ توسط Wayback Machine; Assessing potential oil spills from WWII Wrecks بایگانی‌شده در ۲۰۱۲-۰۴-۲۶ توسط Wayback Machine
  28. Saunders, Aaron; Schiff, Teresa; Rieth, Katherine; Yamada, Seiji; Maskarinec, Gregory G.; Riklon, Sheldon (June 2010). "Health as a human right: who is eligible?". Hawaii Medical Journal. 69 (6 Suppl 3): 4–6. ISSN 0017-8594. PMC 3123152. PMID 20539993.
  29. Korab v. Koller, 2010 WL 4688824 (D. Haw Dec 10, 2010).
  30. Id. ("Defendants fail to show any particular State interest that is advanced by their decision to exclude COFA residents from the Old Programs. . . . [W]hile the court recognizes that BHH was created in response to the State's budget crisis, when applying strict scrutiny, the 'justification of limiting expenses is particularly inappropriate and unreasonable when the discriminated class consists of aliens'")
  31. Id.; see also Judge Dismisses Hawaii’s Request for Dismissal of Suit against Basic Health Hawaii بایگانی‌شده در ۲۰۱۲-۰۲-۰۴ توسط Wayback Machine ("Micronesian community representatives reported that elimination of medical benefits has impacted many, including 27 who have died since Sept. 1, 2009")
  32. Shek, Dina; Yamada, Seiji (November 2011). "Health care for Micronesians and constitutional rights". Hawaii Medical Journal. 70 (11 Suppl 2): 4–8. ISSN 0017-8594. PMC 3254229. PMID 22235150.
  33. "Korab v. Koller, Civ. No. 10-c00483-JMS-KSC (Jan. 10, 2011)" (PDF). lejhawaii.org. Archived from the original (PDF) on 4 March 2016. Retrieved 6 May 2018.
  34. Hagiwara, Megan Kiyomi Inada; Yamada, Seiji; Tanaka, Wayne; Ostrowski, Deja Marie (2015-05-11). "Litigation and Community Advocacy to Ensure Health Access for Micronesian Migrants in Hawai'i". Journal of Health Care for the Poor and Underserved. 26 (2): 137–145. doi:10.1353/hpu.2015.0065. ISSN 1548-6869. Archived from the original on 2017-08-30.
  35. McElfish, Pearl Anna; Hallgren, Emily; Yamada, Seiji (2015-02-25). "Effect of US Health Policies on Health Care Access for Marshallese Migrants". American Journal of Public Health. 105 (4): 637–643. doi:10.2105/ajph.2014.302452. ISSN 0090-0036. PMC 4358182.

منابع
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.