معماری آمریکا

معماری آمریکا دارای خصلتهایی است برگرفته از سبکهای دیگر، و در عین حال ویژگی‌های منحصر به فرد خود را دارد. معماری در هویت و تاریخ و فرهنگ آمریکا دارای اهمیت خاصی بوده‌است به‌طوری‌که رئیس‌جمهورانی همانند توماس جفرسون و بیل کلینتون در طراحی ساختمان‌های مورد نظرشان دخالتهای مستقیمی داشتند.

توماس جفرسون، رئیس جمهور آمریکا، خود معماری چیره دست بود. ساختمان مانتیچلوی وی امروزه یک میراث جهانی یونسکو به‌شمار می‌رود.

ویژگی‌ها

  • subarbanism
  • commercialism

آغاز

سرخ‌پوستان آمریکا دارای هنر و معماری بودند که بر هویت این سرزمین بی تأثیر نبوده‌است.

بر خلاف اروپا، در آمریکا خبری از شیوه‌هایی نظیر گوتیک و رنسانس در آغاز توسعه معماری آمریکا دیده نمی‌شود. داستان معماری در ایالات متحده آمریکا با سبکهای کولونیال اسپانیا در سرزمینهای غرب (به انگلیسی: Spanish Colonialism) و کولونیال انگلیسی در شرق (به انگلیسی: English Colonialism) آغاز می‌گردد. هیچیک از این دو شیوه به صورت احیایی (به انگلیسی: revival) نبودند، بلکه ادامه‌رو و هم‌زمان با اروپا در آمریکا به‌طور مستقل توسعه پیدا کردند.[1]

مشاهیر

آمریکا با مجموعا ۸ برنده، بیشترین تعداد برندگان جایزه معماری پریتزکر را دارد.

بسیاری فرانک لوید رایت را بزرگترین معمار آمریکا دانسته‌اند. با این حال معماران متعددی در آمریکا صاحب نام و شهرت هستند که یا متولد این مرزوبوم اند، یا از مهاجرین به این دیار هستند. از گروه نخست می‌توان فیلیپ جانسون، رابرت استرن، تام مین، استیون هال، ریچارد مایر، و مایکل گریوز را نام برد. از گروه دوم نیز می‌توان بزرگانی همچون هلموت یاهن، فرانک گری، والتر گروپیوس، لوئی کان، آی ام پی، سزار پلی، لودویگ میس ون در روهه، و ایرو سارینن را نام برد.

نگارخانه

جستارهای وابسته

منابع

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ معماری آمریکا موجود است.
  1. Identifying American Architecture: A Pictorial Guide to Styles and Terms, 1600-1945. John J. G. Blumenson. Rowman Altamira. 1995. ISBN 0-7619-9143-3. قسمت forward کتاب
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.