اکسپرسیونیسم انتزاعی
هیجان‌نمایی انتزاعی یا اکسپرسیونیسم آبستره (به انگلیسی: Abstract Expressionism) شیوهٔ هنری نوینی است که از دههٔ ۱۹۴۰ در نیویورک، متأثر از دو شیوهٔ هیجان‌نمایی (اکسپرسیونیسم) و فراواقع‌گرایی (سورئالیسم) پا گرفت؛ در این طرز بیان تلاش می‌شود تا شکل و فضا از قید بازنمایی عینی و سنتی رها شود. به دلیل گرد هم آمدن هنرمندان این مکتب در شهر نیویورک، هیجان‌نمایی انتزاعی گاه با عنوان مکتب نیویورک نیز شناخته می‌شود.
در حوزه نقاشی، هیجان‌نمایی انتزاعی مکتبی است که در سال ۱۹۱۲ با انتشار مجلهٔ سوارکار آبی از مکتب هیجان‌نمایی ایجاد شد. پیشوایان این مکتب واسیلی کاندینسکی، پل کله و فرانز مارک در مونیخ بودند.
پیشینه
دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ شاهد ورود ایالات متحده آمریکا به بازار جهانی هنر بود. در برگردان آمریکایی ایده‌های نوگرایانه اروپایی، شکل‌های هندسی کوبیسم، آثار و رنگ‌های هیجان‌نمایانه آلمانی و لحظه‌گرایی فراواقع‌گرایانه با هم مخلوط شدند و در بوم‌های بزرگ نقاشی که گاه به اندازه یک دیوار می‌شدند، نمود پیدا کردند. این هنگامی بود که نیویورک در دهه ۱۹۳۰ توانسته بود فضایی مستعد برای رشد هنر نوین در آمریکا ایجاد کرده باشد. پیدایش فاشیسم و احتمال جنگ در اروپا، همچنین فضای پس از رکود بزرگ، طیف‌های مختلف هنرمندان مهاجر و بومی را در نیویورک برخورد داده بود.[1]
موزه هنر مدرن (MoMA) نیویورک در سال ۱۹۳۷، نقاشی گرنیکا اثر پیکاسو را به نمایش گذاشت و در همان سال، نمایش آثار واسیلی کاندینسکی در مراسم گشایش موزه سولومون آر. گوگنهایم آغازگر موجی تازه در میان هنرمندان ساکن نیویورک شد. دیدار دیه‌گو ریورا، نقاش نامدار مکزیکی، از نیویورک و نقاشی‌های با ابعاد بزرگ او، هنرمندان نیویورکی را با ابعاد غیرمعمول آشنا کرد و هانس هافمن آلمانی و مهاجر، نخستین آموزه‌های نگری در زمینه هنر هیجان‌نمایی انتزاعی را ساختاربندی کرد.[2]
در طی دوران موسوم به جنگ سرد، سازمان سیا با رونق غیرمستقیم و تقویت سبک هنری اکسپرسیونیسم انتزاعی، به مبارزه فرهنگی با بلوک شرق می‌پرداخت.[3]
هنرمندان
شاخص‌ترین آثار هنری در سبک را می‌توان به افرادی چون هانری ماتیس، جکسون پولاک، مارک توبی، آرشیل گورکی، ویلم دکونینگ و مارک روتکو نسبت داد.
ماتیس، پولاک و روتکو شاخص‌ترین آثار در این سبک را آفریدند.
ماتیس با نقاشی آتلیه سرخ به شهرت رسید. پولاک با استفاده از شیوه‌ای نو (که بعدها با عنوان «نقاشی کنشی» معروف شد) آثاری درهم پیچیده و باطراوت آفرید. روتکو نیز از هرگونه خط نگاری پرهیز کرد و نام گذاری عددی ساده را جایگزین القاب سنگین پیشین کرد.
ویژگی‌ها
این سبک آمیزه‌ای از هیجان اکسپرسیونیستی، نگاره‌های ساده بدوی (نقاشی شنی سرخ‌پوستی و باغ‌های ذن) و تجربه‌ای از نظم در غالب بی نظمی بود. هنرمندان این سبک بیش از آنکه در سبک باهم شباهت داشته باشند، در نگرش و دیدگاه دارای وجه اشتراکند: همه می‌خواهند قیود و تکنیک‌های سنتی و دستوری را زیر پا بگذارند و ضوابط دیرینهٔ زیبایی شناختی را لغو اعلام کنند که نمونه بارز آن نقاشی‌های جکسون پولاک است.
منابع
- کتاب تاریخ هنر مدرن/نوربرت لینتون/ترجمه علی رامین/نشر نی
- کتاب آشنایی با مکاتب نقاشی
- Editors of Phaidon Press, ed. (2014). Art in Time: A World History of Styles and Movements. Phaidon. ISBN 978-0714867373.
نگارخانه
جستارهای وابسته
- هیجان‌نمایی
- نقاشی اکشن
- جنبش‌های هنری
پیوند به بیرون
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ اکسپرسیونیسم انتزاعی موجود است. |
جنبش‌های پیشرو | ||
|---|---|---|
| هنرهای تجسمی | هیجان‌نمایی انتزاعی • هنر نو • هنر مفهومی • ساخت‌گرایی • حجم‌گری • د استایل • هیجان‌نمایی • فوویسم • دریافتگری • پسادریافتگری • کاملاًرنگی • منتاقض‌ها • انتزاع تغزلی • هنر پستی • هنر اسلوونیایی جدید • هنر عامه • ساختارگری ناب |  |
| موسیقی | آرس سابتیلیتور • جاز آوانگارد • متال آوانگارد • جاز آزاد • موسیقی الکترونیک • موسیقی الکتروآکوستیک • موسیقی مینیمال • موسیقی اینداستریال • راک تجربی • پراگرسیو راک • موسیقی نویز • موسیقی درون • پست‌راک • موسیقی کانکریت • نو وِیو • کراوت‌راک • راک مخالف • دومین مکتب موسیقی وین • موسیقی دوازده‌نغمه‌ای • سریالیسم | |
| شعر و ادبیات | پنگوئن‌های عصبانی • آسِمیک رایتینگ • سایبرپانک • شعر پسانوگرا • شعر فلارف • شاعران کلامی • نئوتریک • اُبریو • اولیپو | |
| سینما و تئاتر | ||
| عام | باوهاوس • دادا • فلاکسوس • آینده‌گری • لتریسم • نودادا • نئوایسم • ساده‌گرایی • پساساده‌گرایی • بدویت‌گرایی • موقعیت‌گرایان بین‌المللی • سوسیال‌رئالیسم • فراواقع‌گرایی • نمادگرایی | |