بدوی‌گرایی

پریمیتیویسم یا بدوی گرایی یک جنبش هنری غربی است که فرم‌های دیداری را از مردمان غیر غربی یا پیش از تاریخ وام می‌گیرد. این وام گرفتن در پیشرفت هنر مدرن نقش مهمی داشته‌است.[1]

هانری روسو، جنگ ببر و بوفالو در جنگل استوایی، ۱۹۰۸-۱۹۰۹، موزه هرمیتاژ، سن پطرزبورگ

بدوی گرایی گرایشی فراگیر و گسترده در هنر مدرن بود اما مانند کوبیسم و فوتوریسم سبک مشخصی به حساب نمی‌آمد. هنرمندان مدرن در جستجوی آثار هنری بدوی مجموعه‌های قوم نگاری موزه‌های بزرگ و نیز هنر فرهنگ‌های غیر غربی را مطالعه کردند و از آن‌ها در کارهای خود الهام گرفتند. از هنرمندان بدوی گرا می‌توان ارنست، پل گوگن، هنری مور، امیل نولده را نام برد.[2]

پل گوگن از نقاشانی است که در کارهایش از نقش و نگارهایی در نقاشی‌های تاهیتی الهام گرفته‌است.[1]

پانویس

1. Artspoke, Robert Atkins, ۱۹۹۳, ISBN 978-1-55859-388-6
2. گرایش‌های هنری، استفان لیتل، ۱۳۸۸، شابک ‎۹۷۸−۹۶۴−۱۱−۶۲۴۳−۸

پیوند به بیرون

• جان زرزان، Telos 124, چرا بدوی گرایی؟نیویورک، تلوس پرس., تابستان ۲۰۰۲. (Telos Press).
• مقاله‌هایی درباره بدوی گرایی
• "معنی و روش‌های بدوی گرایی""Primitivism, or anarcho-primitivism, is an anarchist critique of the origins and progress of civilization. Primitivists argue that the shift from hunter-gatherer to agricultural subsistence gave rise to social stratification, coercion, and alienation. "