نئو-فوتوریسم
نئوفوتوریسم یا آیندهگرایی نو (انگلیسی: Neo-futurism) یک جنبش هنری، طراحی و معماری است که از اواخر قرن بیستم آغاز شده و در قرن بیست و یکم ادامه دارد. به نئو فوتوریسم به عنوان عبور از معماری پستمدرن نگاه میشود و یک باور آرمانگرایانه به آیندهای بهتر را نمایندگی میکند. این جنبش آوان-گارد در کارهای آلوار آلتو و باکمینستر فولر در میانه قرن بیستم ریشه دارد. آرت دکو استارت اولیه نئو فوتوریسم را زد و بعد معماری های-تک تأثیر فراوانی بر نئو فوتوریسم داشت.
سالهای رونق | ۱۹۶۰-اکنون |
---|---|
کشور(ها) | بینالمللی |
چهرههای برجسته | پیتر کوک، رنزو پیانو، ریچارد راجرز، نورمن فاستر، سانتیاگو کالاتراوا، زها حدید |
تأثیرپذیری | معماری آیندهگرا، معماری های-تک |
تأثیرگذاری | پارامتریسم |
نگارخانه
- اثری از پیتر کوک (معمار) در گراتس
- فوتوروسکوپ در پواتیه
- کتابخانه «LSE» در لندن، اثری از نورمن فاستر
- برج پیچنده در مالمو
- کاخ آیسبرگ در سوچی
- اثری از زاها حدید
- موزه فردا در ریو دو ژانیرو
- برج اولوشن در مسکو
منابع
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Neo-futurism». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۳۰ نوامبر ۲۰۱۹.
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ نئو-فوتوریسم موجود است. |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.