گروه پسرانه

گروه پسرانه یا بوی بَند (به انگلیسی: Boy band) گروهی از خوانندگان مذکر جوان است که در هنگام شکل‌گیری گروه، معمولاً در دورهٔ نوجوانی یا بیست سالگی قرار دارند[1] و اغلب ترانه‌هایی با مضمون عاشقانه و برای زنان جوان می‌خوانند. اجراهای بیشتر گروه‌های پسرانه همراه با رقص‌های طراحی‌شده است.

برخی از این گروه‌ها مستقلند و توسط اعضا شکل می‌گیرند. همچنین ممکن است ادامهٔ گروه‌های کر کلیسا یا گروه‌های موسیقی گاسپل باشند، اما معمولاً توسط آژانس‌های استعدادیابی یا تهیه‌کنندگان موسیقی و به‌دنبال آزمون استعدادیابی تشکیل می‌شوند. از آنجایی‌که هدف تجاری این گروه‌ها معمولاً دختران نوجوان و جوان است، واژهٔ گروه پسرانه در روزنامه‌نگاری موسیقی، ممکن است با بار معنایی منفی به‌کار رود. گروه‌های پسرانه ازنظر سبک مشابه گروه‌های دخترانه‌اند. محبوبیت گروه‌های پسرانه درطول تاریخ، چهار بار به اوج رسیده‌است: در دههٔ ۶۰ با گروه جکسون فایو، در دههٔ ۹۰ و اوایل دههٔ ۲۰۰۰، هنگامی‌که گروه‌های بک‌استریت بویز، انسینک، ای‌وان و وست‌لایف در صدر بیلبورد و جداول پاپ قرار گرفتند، در اوایل دههٔ ۲۰۱۰ با شروع به کار گروه‌هایی مثل جی‌ال‌اس، بیگ تایم راش و وان دایرکشن، و سپس در اواخر ۲۰۱۰ با گروه‌های پاپی همچون بی‌تی‌اس، سی‌ان‌سی‌او و پرتی‌ماچ.

به عقیدهٔ بسیاری از روزنامه‌نگاران، گروه بیتلز که پرفروش‌ترین گروه موسیقی در تاریخ است، اولین گروه پسرانه درنظر گرفته می‌شود.[2]

جستارهای وابسته

منابع
  1. Hickey, Walt (June 4, 2014). "Boy Bands: More Like Man Bands". FiveThirtyEight. Retrieved July 6, 2020.
  2. Brown, Mick (September 6, 2016). "Faintings, stage invasions: how the Beatles invented the cult of female fandom". The Daily Telegraph. Retrieved July 6, 2020.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.