بیتلز

بیتلز (به انگلیسی: The Beatles) یک گروه راک انگلیسی بود که در سال ۱۹۶۰ در لیورپول تشکیل شد. گروهی که شناخته شده ترین اعضای آن شامل جان لنون، پل مک‌کارتنی، جورج هریسون و رینگو استار بودند، به عنوان تأثیرگذارترین گروه در تمام دوران ها محسوب می شوند. آنها نقشی اساسی در توسعه پادفرهنگ دهه ۱۹۶۰ و به رسمیت شناساندن موسیقی عامه پسند به عنوان یک شکل هنری موسیقی داشتند. موسیقی آنها که ریشه در اسکیفل، بیت و راک اند رول دهه ۱۹۵۰ داشت، با عناصر موسیقی کلاسیک و پاپ سنتی به روش هایی ابتکاری درهم‌آمیخته‌ بود. این گروه بعدتر به نواختن در سبک هایی متنوع از موسیقی، از تصنیف و موسیقی هندی گرفته تا سایکدلیک و هارد راک پرداخت. بیتلز به عنوان پیشگامانی در ضبط، ترانه سرایی و ارائه هنری، بسیاری از جنبه های صنعت موسیقی را متحول کردند و اغلب به عنوان رهبران جوانان زمانشان (دهه ۱۹۶۰) شناخته می‌شدند.

بیتلز
بیتلز در فوریه ۱۹۶۴؛در جهت عقربه های ساعت از بالا سمت چپ: جان لنون، پل مک‌کارتنی، رینگو استار و جرج هریسون
اطلاعات پس‌زمینه
خاستگاهلیورپول، انگلستان
ژانر
سال‌های فعالیت۱۹۶۰–۱۹۷۰
ناشر(ان)
همکاری‌های مرتبط
وبگاهthebeatles.com
اعضای پیشین

از ۳ سال قبل از سال ۱۹۶۰، بیتلز به رهبری لنون و مک‌کارتنی -ترانه سرایان اصلی گروه- با اجرا کردن در کلاب های شبانه شهر های لیورپول و هامبورگ، به اعتباری دست یافتند. در ابتدا استوارت ساتکلیف در گروه به عنوان گیتاریست بیس فعالیت می‌کرد اما او در سال ۱۹۶۱ گروه را ترک کرد. هسته اصلی سه نفره گروه یعنی لنون، مک کارتنی و هریسون، از سال ۱۹۵۸، با چندین درامر از جمله پیت بست در گروه همکاری کردند، اما در نهایت در سال ۱۹۶۲ از رینگو استار خواستند که به عنوان درامر گروه به آن‌ها بپیوندد. مدیر برنامه‌‌ای به نام برایان اپستاین آن‌ها را به سوی ضبط حرفه‌ای موسیقی سوق داد و آن‌ها با راهنمایی و آهنگسازی جرج مارتین، پس از اولین تک‌آهنگ موفق خود، "دوستم بدار"، که در اواخر سال ۱۹۶۲ منتشر شد، موفقیت خود در داخل انگلستان را بسیار گسترش دادند.

تا اوایل سال ۱۹۶۴، بیتلز تبدیل به ستاره هایی بین المللی شده بودند، آن‌ها "تهاجم بریتانیایی" به بازار پاپ ایالات متحده را رهبری کردند و رکورد های فروش زیادی را شکستند. آنها خیلی زود با بازی در بازی در فیلم شب‌زنده‌داری با بزن و بکوب (۱۹۶۴) اولین حضور خود در سینما را ترتیب دادند. از سال ۱۹۶۵ به بعد، آنها آلبوم‌هایی با پیچیدگی بیشتر، از جمله روح لاستیکی (۱۹۶۵)، هفت‌تیر (۱۹۶۶) و گروه کلوپ بی‌کسان گروهبان فلفل (۱۹۶۷) را منتشر کردند. گروه همچنین با آلبوم‌های بیتلز (۱۹۶۷) (همچنین به عنوان "آلبوم سفید" نیز، شناخته می شود) و ابی رود (۱۹۶۹) موفقیت تجاری بیشتری کسب کرد. پس از فروپاشی گروه در سال ۱۹۷۰، هر چهار عضو گروه به عنوان هنرمندان انفرادی هم، از موفقیت برخوردار شدند. لنون در سال ۱۹۸۰ مورد اصابت گلوله قرار گرفت و کشته شد و هریسون هم در سال ۲۰۰۱ بر اثر سرطان ریه درگذشت. مک کارتنی و استار اما، همچنان در صنعت موسیقی فعال هستند.

بیتلز با فروش تخمینی ۶۰۰ میلیون نسخه از کارهایشان در سراسر جهان پرفروش ترین هنرمند موسیقی در تمام دوران‌هاست. این گروه در سال ۱۹۸۸ به تالار مشاهیر راک اند رول وارد شد و هر چهار عضو اصلی نیز بین سالهای ۱۹۹۴ تا ۲۰۱۵ به صورت جداگانه به تالار وارد شدند. این گروه هفت جایزه گرمی، چهار جایزه بریت، یک جایزه اسکار (جایزه اسکار بهترین موسیقی فیلم برای فیلم بگذار باشد (۱۹۷۰)) و پانزده جایزه آیور نوولو دریافت کرد. مجله تایم آنها را در میان ۱۰۰ شخصیت برجسته قرن بیستم و رولینگ استون آنها را در لیست ۱۰۰ هنرمند برتر خود در رتبه اول قرار داد.[1][2] [3] [4] [5] [6]

تاریخچه

بیتل‌ها در ابتدای کار با اجرا در سالن‌های کوچک شهر هامبورگ، آلمان تلاش می‌کردند پایه‌های کاری خود را محکم کنند.[7] در سال ۱۹۶۱ میلادی، بیتل‌ها نخستین قرارداد ضبط موسیقی‌شان را در هامبورگ و با شرکت آلمانی پولیدور امضا کردند.[8]

خواننده اصلی و گیتارزن ریتم، جان لنون

کواریمن

در مارس ۱۹۵۷، جان لنون گروه اسکیفلی را به نام گروه کواریمن (که با نام بلک‌جکس هم شناخته می‌شوند) تشکیل داد. در آن موقع جان لنون فقط ۱۶ سال داشت. در ۶ ژوئیه همان سال جان لنون پل مک‌کارتنی را ملاقات کرد. پل مک‌کارتنی در آن موقع پانزده ساله بود. در ۲۰ ژوئیه همان سال یعنی ۱۴ روز پس از اولین دیدار وی با جان لنون به گروه پیوست. در ۶ فوریه ۱۹۵۸، گیتاریست جوانی به نام جورج هریسون این گروه را ملاقات کرد و عضو این گروه شد. وی از همه جوان‌تر بود. تعدادی ترانه از این سه در آن دوره به جای مانده‌است. در این مدت افراد متعددی به این گروه اضافه و کم می‌شدند اما تنها جان لنون و پل مک‌کارتنی و جورج هریسون اعضای ثابت آن بودند.

گروه کواریمن به‌نام‌های مختلفی تغییر یافت که در این میان می‌توان به جانی و مونداگز، جان بزرگ و بیتلز، بیتلز نقره‌ای، برادران بیت اشاره کرد که سرانجام نام بیتلز (The Beatles) را که نگارش اشتباه کلمه The Beetles (به معنی سوسکها) است را برگزیدند.

در سال ۱۹۶۰ بیتلز به شمال شرقی اسکاتلند به عنوان گروه پشتیبان جانی جنتل سفر کردند و قبل از اولین اجرای موسیقی خود او را ملاقات کردند و پل مک‌کارتنی به عنوان باتجربه‌ترین فرد گروه شناخته می‌شد. درامر آنان در آن زمان تامی مورد بود.

درامر بعدی آنان نورمن چپمن بود، اما تنها برای چند هفته و تا موقعی که باید به خدمت اجباری می‌رفت. این یک مشکل برای آنان بود و آلن ویلیامز، مدیر غیررسمی گروه، آن‌ها را به باشگاه‌هایی در هامبورگ، آلمان فرستاد. (پل مک‌کارتنی همواره می‌گفت که اگر قرار باشد اعضای بیتلز به خدمت اجباری فراخوانده شوند آن‌ها هیچوقت وجود نخواهند داشت، به دلیل اختلاف سنی آنها) در سال ۱۹۶۰ پل مک‌کارتنی پس از مشاهده کار پیت بست در گروه بلک‌جکس به او پیشنهاد داد که درامر گروه آنان شود.

بیتلز

در سال ۱۹۶۲ پیت بست رفت و به‌جای او رینگو استار (نام اصلی: ریچارد استارکی) به این گروه پیوست. به این ترتیب می‌توان گفت که فعالیت بیتلز رسماً آغاز شد. استار درامر گروهی لیورپولی بود و چند دفعه‌ای در هامبورگ با بیتلز کار کرده بود. از ابتدا هم جرج مارتین از عملکرد بست راضی نبود علی‌رغم این‌که بست فرد محبوبی نزد بسیاری از زنان بود.

یکی از آخرین آلبوم‌هایی که بیتل‌ها به عنوان یک گروه ضبط کردند اَبی رود بود. تصویر جلد این آلبوم یکی از تأثیر گذارترین و حتی تاریخی‌ترین تصویر جلد آلبوم می‌باشد. عکس آن توسط یک عکاس اسکاتلندی از روی یک نردبان در حالی گرفته شد که وی تنها ۱۰ دقیقه برای بستن این خیابان پرتردد وقت داشت. او توانست از بیتل‌ها در حالی که به آرامی از خیابان می‌گذشتند ۶ فریم عکس بیندازد. این خیابان همچنان به همان شکل در انگلستان باقی مانده‌است و استودیوی ابی رود هم همچنان همان‌جا باقیست. این شاید تنها نقطه‌ای باشد که طرفداران بیتل‌ها بتوانند به آنجا بروند و خاطرات قریب به ۴۰ سال پیش خود را زنده کنند. همواره طرفداران بیتل‌ها در این خیابان باعث ترافیک می‌شوند. هر کس به نوعی سعی می‌کند تا عکسی مانند عکس روی جلد آلبوم به عنوان یادگاری از «اَبی رود» بگیرد البته تاکنون هیچ‌کس نتوانسته از زاویه درست این عکس را بازآفرینی کند زیرا اگر به دقت به کادر عکس نگاه کنید متوجه می‌شوید که نسبتاً از زاویه بالا انداخته شده.

بیتلز در حال اجرا در تلویزیون آلمان در سال ۱۹۶۴

از هم پاشیدن بیتلز

عوامل زیادی در از هم پاشیدن بیتلز نقش داشتند، از اتمام اجراهای زنده تا مرگ مدیر برنامه‌های آن‌ها برایان اپستاین.

آخرین کنسرتِ بیتلز در ۵ دسامبر ۱۹۶۵، در تالار امپایر شهر لیورپول اجرا شد.[9]

برایان اپستاین را می‌توان موثرترین فرد در تبدیل شدن بیتلز به یک گروه مشهور در سراسر دنیا نامید. او همچنین گروه را پیش هم نگاه می‌داشت و از همه مهم‌تر امور مالی گروه در دست او بود. وقتی اپستاین در سال ۱۹۶۷ به علت مصرف بیش از اندازه مواد مخدر از دنیا رفت، خلأئی در گروه به‌وجود آمد. جان لنون از همه به اپستاین نزدیکتر بود و از همه بیشتر تحت تأثیر مرگ او قرار گرفت. پل مکارتنی نیز که وضع آشفته گروه را می‌دید سعی کرد پروژه‌های جدید گروه را شروع کند. دیگر اعضای بیتلز از افزایش تسلط مکارتنی بر جنبه موسیقایی و نیز جنبه اقتصادی گروه آشفته و ناراحت شدند. لنون بعدها گفت که فعالیت‌های مکارتنی برای بقای گروه حیاتی بودند.

نقش برایان اپستاین به عنوان مدیر برنامه‌ها و رهبر گروه هیچگاه جایگزین نشد و به یکی از عوامل از هم پاشیده شدن بیتلز تبدیل شد.

در ابتدای کار گروه، مکارتنی و لنون خوانندگان و آهنگ نویسان اصلی گروه بودند و جرج هریسون و رینگو استار نقش‌های تکمیلی داشتند. روند کار برای هر آلبوم معمولاً این بود که مکارتنی و لنون یک ترانه برای استار می‌نوشتند تا بخواند و هریسون نیز یا یک ترانه قدیمی را بازخوانی می‌کرد یا خودش ترانه‌ای می‌نوشت و می‌خواند؛ ولی از سال ۱۹۶۵ به بعد، ترانه‌های هریسون با کیفیت تر و بهتر شدند و دیگر اعضای گروه استعداد او را در ترانه‌نویسی دیدند. هریسون به یک ترانه‌نویس قهار تبدیل شد، ولی همچنان خیلی از ترانه‌هایی که می‌نوشت توسط دیگر اعضا رد می‌شدند. هریسون آزرده شد و به یکی دیگر از عوامل از هم پاشیدن بیتلز تبدیل شد.

بعد از سال ۱۹۶۶ که بیتلز اجرای زنده را کنار گذاشتند، هر یک از اعضا به سمت سلیقه‌های متفاوت خود در موسیقی رفتند و وقتی گروه دوباره برای ضبظ پیش هم جمع شدند، این تفاوت سلیقه‌ها بارز تر شد. مکارتنی، بیش از بقیه تفاوت سلیقه داشت و بیشتر به دنبال سبک پاپ که هم در بریتانیا و هم در ایالات متحده محبوب بود، رفت؛ در حالیکه لنون بیشتر به سبک‌های جدید و آزمایشی و خلاقانه علاقه داشت و هریسون به سبک‌های هندی. این تفاوت سلیقه‌ها به ضبظ شدن چند آهنگ انفرادی در بیتلز (آلبوم) تبدیل شد و از اتحاد گروه کاست.

یوکو اونو نیز نقشی در از هم پاشیده شدن بیلتز داشت. اونو، موزیسین آمریکایی-ژاپنی، بعدها به دومین همسر جان لنون تبدیل شد. جان لنون در حالی که همسرش (در آن زمان)، سینتیا، در سفر بود، با یوکو اونو دوست شد و به او علاقه پیدا کرد. بعد از مدتی، یوکو اونو تقریباً همیشه با لنون بود، از جمله زمانی که بیتل‌ها در حال ضبط بودند و این بر خلاف قانون بیتل‌ها مبنی بر نیاوردن دوست دخترها و همسران به مکان ضبط بود. این نیز به عاملی برای از هم پاشیدن بیتلز تبدیل شد.

سرانجام پل مکارتنی در سال ۱۹۷۰ از هم پاشیده شدن بیتلز را رسماً اعلام کرد و این گروه بعد از ۱۰ سال فعالیت از هم پاشید.

آلبوم‌ها

لطفاً مرا خشنود کن و با بیتلز

اولین فصل ضبط بیتلز در ژوئن ۱۹۶۲ بود که مارتین را راضی نکرد، اما در دومین اجرای آن‌ها در سپتامبر ۱۹۶۲ ترانه‌ای در انگلیس به نام «دوستم بدار» ساخته شد که ترانه‌ای موفق بود. («دوستم بدار» در فهرست تا هجده ماه بعد یعنی تا مه ۱۹۶۴ در نمودار تک‌آهنگ‌های برتر در آمریکا قرار داشت) سه ماه بعد آن‌ها اولین آلبوم خود را به ضبط رساندند که لطفاً مرا خشنود کن (به انگلیسی Please Please Me) نام داشت. این آلبوم میکس ترانه‌های لنون و مک‌کارتنی همراه با تک‌آهنگ دوستم بدار بود. این گروه اولین برنامه تلویزیونی خود را تحت نام مردم و مکان‌ها(people and places) به‌طور زنده در منچستر و در ایستگاه تلویزیونی گرانادا در ۱۷ اکتبر ۱۹۶۲ به اجرا گذاشتند. «لطفاً مرا خشنود کن» شامل ۱۰ آهنگ بود. ضبط این آلبوم موفقیتی زودهنگام برای بیتل‌ها به ارمغان آورد و تبدیل به یکی از موفق‌ترین آلبوم آن‌ها شد. این آلبوم شمارهٔ ۳۹ را از ۵۰۰ آلبوم برتر تمام دوران توسط مجلهٔ رولینگ استون کسب کرد.[10] آلبوم بعدی آن‌ها یعنی با بیتلز موفقیتی دیگر برای این گروه بود و این آلبوم شمارهٔ ۴۲۰ را از ۵۰۰ آلبوم برتر تمام دوران توسط مجلهٔ رولینگ استون کسب کرد. جلد این آلبوم از برترین جلد هاست.

بیتلز در آمریکا (بیتل مانیا) فرودگاه جان اف کندی

شب یک روز سخت

آلبوم بعدی گروه هم نام با یک فیلم به همین نام بود که خود اعضا در این فیلم بازی می‌کنند؛ و ترانه‌های این آلبوم در فیلم استفاده می‌شد یا اصطلاحاً سند تراک فیلم بود.. نام فیلم و آلبوم شب یک روز سخت بود (به انگلیسی:A hard Day's night)

ناشر این آلبوم پارلفون بود و تهیه‌کننده آن نیز باز مارتین بود. این آلبوم برای بیتلز مقدمه‌ای بر بیتلمانیا بود که در آن بیتلز به آمریکا (نیویورک) رفت و به نوازندگی پرداخت و روزها در آمریکا بود. مجلهٔ کیو این آلبوم را در سال ۲۰۰۰ این آلبوم را شمارهٔ ۵ برترین آلبوم‌های انگلیسی تمام دوران و مجلهٔ رولینگ استون در بخش ۵۰۰ آلبوم برتر این آلبوم را در رتبهٔ ۳۰۷ قرار داد.

مک کارتنی، هریسون، خواننده سوئدی لیل بابز و لنون در برنامهٔ سوئدی Drop-in

بیتلز برای فروش، کمک! و روح پلاستیکی

چهارمین آلبوم پر آهنگه گروه بیتلز برای فروش (به انگلیسی:Beatles for sale)بود. آن‌ها وسط اوت و اکتبر سال ۱۹۶۴ (میلادی) مشغول به ضبط شدند. آلبوم در ۴ دسامبر ۱۹۶۴ (میلادی) عرضه گردید. این آلبوم در شماره یک چارت انگلیس ماند و به مدت ۴۶ هفته در بیست‌های اول این لیست بود. سپس افراد برای پروژه بعدی آماده شدند. یکی از چالش برانگیزترین اتفاق‌ها در این دوران این بود که دندان پزشک هریسون و لنون به قهوه آن‌ها LSD که یکی از مواد مخدر بود افزود. لنون بعدها گفت: «ابتدا خیلی وحشتناک بود؛ ولی جالب بود. من تا یکی دو ماه بهت زده شده بودم». سپس گروه برای ضبط آلبوم کمک! (به انگلیسی:!Help) آماده شدند. آهنگ‌های این آلبوم را در فیلم کمک استفاده کردند. یکی از بهترین آهنگ‌های کمک! و حتی بیتلز آهنگ دیروز (به انگلیسی:Yesterday) است که باعث شد بزرگسالان هم طرفدار بیتلز شوند. در آن موقع فقط جوان‌ها طرفدار بیتلز بودند. این آهنگ بیش از هر آهنگ دیگری در تاریخ موسیقی بازخوانی شده و رکورد گینس بیشترین آهنگ بازخوانی شده را به نام بیتل‌ها ثبت کرد. در ژوین ۱۹۶۵ هر چهار عضو بیتلز موفق به دریافت لقب رتبه امپراتوری بریتانیا(MBE) از سوی ملکه الیزابت دوم شدند. آن‌ها آلبوم روح پلاستیکی (به انگلیسی:Rubber soul) را هم ضبط کرده بودند که برای آن‌ها موفقیت زیادی همراه آورد و جزو برترین آلبوم‌های موسیقی در تمام تاریخ شد (همانند بیشتر آلبوم آن‌ها).

هفت تیر و گروه کلوپ بی کسان گروهبان فلفل

دو آلبوم هفت تیر و گروه کلوپ بی‌کسان گروهبان فلفل برترین آلبوم‌های این گروه می‌باشند. به گفته موسیقیدانان بار موسیقی در این آلبوم‌ها بسیار زیبا است. هفت تیر (به انگلیسی:Revolver) اولین آلبوم در تاریخ جهان موسیقی بود که در آن از نهان‌سازی در برگردان(Backmasking)استفاده شد. آلبوم هفت تیر موفقیت بسیاری را برای بیتلز به ثبت رساند. این آلبوم در مجله برترین ۱۰۰۰ آلبوم تمام تاریخ موسیقی شماره ۱ شد و در مجله رولینگ استون شماره ۳ را بدست آورد. از برترین آهنگ‌های این آلبوم می‌توان به النور ریگبی که یکی از برترین کارهای پل مک‌کارتنی است اشاره کرد که در مجله رولینگ استون در بخش برترین آهنگ‌های تمام دوران‌های تاریخ موسیقی نیز قرار دارد. گروه کلوپ بی کسان گروهبان فلفلی چهار جایزه گرمی و سه نامزد جایزه گرمی شد و در مجله رولینگ استون برترین آلبوم تاریخ جهان موسیقی شناخته شد. از جمله برترین آهنگ‌های این آلبوم که در لیست برترین ترانه‌های از طرف مجله رولینگ استون شناخته شد می‌توان به روزی از زندگی اشاره کرد.

زیر دریایی زرد، تور اسرارآمیز و جادویی و بیتلز

تور اسرارآمیز و جادویی (به انگلیسی Magical Mystery Tour) نام یک آلبوم پرآهنگ دوطرفه و یک آلبوم چندآهنگه بیتلز، تولید شده توسط سر جرج مارتین است. آلبوم پر آهنگ شامل یازده آهنگ است که شش آهنگ آن، آلبوم چند آهنگه را تشکیل می‌دهند. از این شش آهنگ مشترک در هر دو آلبوم، برای موسیقی متن فیلمی همنام با نام آلبوم‌ها استفاده شد. بیتل‌ها در این فیلم نقش آفرینی کردند. زیر دریایی زرد نیز آلبومی است که در آن از دو آهنگ النر ریگبی و و زیر دریایی زرد که در آلبوم هفت تیر ساخته شده بود استفاده کردند. بیتلز یا آلبوم سفید آلبومی است که از تعداد زیادی آهنگ تشکیل شده‌است.

اعضا

بهترین‌های بیتلز

گروه بیتلز ماندگارترین گروه جهان و همین‌طور پر فروش‌ترین خواننده در قرن ۲۰ می‌باشد. از این رو بسیاری از سایت‌ها و شرکت‌ها در صدد مشخص کردن بهترین آهنگ‌های بیتلز می‌باشند. در بقیه مطلب رتبه‌بندی‌های می‌بینید که بر اساس دو سایت و شرکت غول نام و بزرگ مجله رولینگ استون و Aol radio blog تهیه و تنظیم شده‌است. برای اطلاعات بیشتر و آشنایی با چگونگی رتبه‌بندی به بخش اطلاعات رجوع کنید. روش رتبه دادن هر دو شرکت (سایت) کاملاً با هم متفاوت ولی هر دو قبول شده و مطرح می‌باشد. روش مجله رولینگ استون به صورت رای دادن داورها و روش سایت Aol radio blog به صورت رای دادن مردم به تک‌آهنگ‌های مطرح بیتلز می‌باشد. هر دوی این سایت‌ها روزی از زندگی را به عنوان بهترین آهنگ بیتلز یا شمارهٔ ۱ از تمام آهنگ‌های بیتلز معرفی کرده‌اند. همان‌طور که بزرگان موسیقی نیز آهنگ روزی از زندگی را به عنوان بهترین آهنگ بیتل‌ها معرفی کرده‌اند.

تأثیرات
خواننده اصلی و نوازنده بیس پل مک‌کارتنی

گروه بیتلز تحت تأثیر خوانندگان متعددی قرار گرفتند که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از:

  • الویس پریسلی؛
  • چاک بری؛ آن‌ها تعدادی از ترانه‌های چاک بری به نام «Roll Over Beethoven» و «Rock and Roll Music» را در بعضی از آلبوم‌هایشان به ضبط رساندند.
  • بی‌بی کینگ
  • راری استورم
  • ادی کاچران، کارل پرکینز
  • برخی از خوانندگان موتاون. آن‌ها برخی از ترانه‌های خود را به‌طور واضح از روی آهنگ‌های موتاون برت استرانگ کپی می‌کردند از جمله «Money (That's What I Want)» و ترانه‌های موتاون «Please Mr. Postman».
  • لیتل ریچارد
  • باب دیلان

سازها
گیتاریست اصلی و خواننده جورج هریسون. (عکس توسط جان کلی، ۱۹۶۸)

فیلم مستند بیتل‌ها

فریدا کلی، منشی بیتل‌ها، سوژه مستندی است که با رضایت اعضای باقی‌مانده از گروه بیتل‌ها ساخته شد. رایان وایت کارگردان مستند فریدا، یادش بخیر (به انگلیسی: Good Ol' Freda) دربارهٔ فریدا کلی گفته‌است: «در دنیایی که به دست آوردن ۱۵ دقیقه معروفیت کاذب و کسب درآمد از شهرت دیگران به آسانی انجام می‌گیرد، متقاعد کردن فریدا که در منشی‌گری به شیوه قدیمی حفظ اسرار، وفادار باقی مانده‌است کار آسانی نبود. برای من بررسی این نوع وفاداری یکی از انگیزه‌های اصلی ساختن این فیلم بوده‌است.» فریدا کلی در سال ۱۹۶۳ یک ماشین‌نویس ۱۷ ساله ساکن لیورپول بود.[11]

فیلم سال ۲۰۱۳ یکی از برگزیده‌های اصلی فستیوال جنوب در جنوب غربی تگزاس بود.[11]

موضوعات فیلم

فیلم ۸۶ دقیقه‌ای «فریدا، یادش بخیر» در واقع تصویری است که فریدا کلی از بیتل‌ها و برایان اپستاین (مدیر برنامه‌های بیتل‌ها) معروف به «اپسی» در اختیار تماشاگر می‌گذارد. فیلم با صحنه‌هایی از زندگی امروز فریدا آغاز می‌شود که هنوز هم به عنوان منشی در اداره‌ای در لیورپول مشغول به کار است.

داستان‌هایی از دوران کار و دوستی فریدا با بیتل‌ها را از زبان او و اغلب در همان اماکنی که این وقایع در آن رخ داده‌است (درگوشه و کنار شهر لیورپول) می‌شنویم.

فیلم در لحظه‌هایی ردپای بیتل‌ها را در نخستین بازگشت پیروزمندانه آن‌ها به شهر زادگاهشان پس از یک معروفیت جهانی دنبال می‌کند.

در تالار کنسرت مهم و بزرگ «امپایر»، لوژ ویژهٔ اپسی و منشی‌اش فریدا را می‌بینیم و روی بالکن وسیعی می‌رویم که بیتل‌ها در آن زمان از بالای آن برای هزاران تن از هواداران خود دست تکان داده‌اند.

در صحنه‌هایی دیگر به اتاق زیرشیروانی فریدا می‌رویم و در گشت و گذاری درگذشته‌های نیم‌قرن پیش، آلبوم عکس‌های یادگاری او با بیتل‌ها را ورق می‌زنیم. صفحه‌های ۴۵ دور تک‌آهنگی آن‌ها را روی یک گرامافون قدیمی گوش می‌کنیم با صدای بیتل‌های نوجوان که می‌خوانند: «... و من او را دیدم که آنجا ایستاده‌است.»

دیسکوگرافی
نوشتار اصلی: ترانه‌شناسی بیتلز

آلبوم‌های اصلی بیتلز که در انگلستان ساخته شدند عبارت‌اند از:

جستارهای وابسته

منابع
  1. "All You Need Is Cash". NBC. 8 April 2009. Retrieved 22 July 2011.
  2. "Paul At Fifty: Paul McCartney". Time (magazine). Retrieved 22 July 2011.
  3. "The American Recording Industry Announces its Artists of the Century". Recording Industry Association of America. July 1999. Retrieved 22 July 2011.
  4. مشارکت کنندگان ویکی‌پدیا انگلیسی. "List of cover versions of the Beatles songs". Wikipedia.
  5. http://www.rollingstone.com/music/lists/100-greatest-artists-of-all-time-19691231
  6. http://www.rollingstone.com/music/lists/100-greatest-singers-of-all-time-19691231
  7. ۷۵ هزار دلار برای نخستین قرارداد بیتل‌ها، دویچه وله فارسی
  8. See The Beatles' First Recording Contract Before It's Auctioned Off, The Billboard Magazine
  9. نیم قرن با بیتلز؛ رونمایی از مجسمه جدید گروه در لیورپول، بی‌بی‌سی فارسی
  10. "500 Greatest Albums of All Time: The Beatles, 'Please Please Me'". Rolling Stone. 1963-02-11. Retrieved 2012-06-12
  11. منشی وفادار بیتل‌ها سرانجام به حرف آمد بی‌بی‌سی فارسی

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.