استیلی دن

استیلی دَن (انگلیسی: Steely Dan‎) گروه موسیقی جاز-راک آمریکایی است که سال ۱۹۷۲ توسط والتر بکر و دانلد فگن در نیویورک شکل گرفت. سبک گروه آمیزه‌ای از جاز راک با عناصر موسیقی‌های فانک، آراندبی و پاپ است. استیلی دن بین سالهای آغازین دهه ۱۹۷۰ تا فروپاشی‌اش در سال ۱۹۸۱ در اوج شهرت هنری و توفیق تجاری بود. مجلهٔ رولینگ استون گروه را «ضدقهرمانان تمام‌وکمال موسیقایی دههٔ ۷۰ میلادی» خواند. اعضای گروه سال ۱۹۹۳ دوباره به‌هم‌پیوستند و از آن زمان تورهای مختلفی را اجرا کرده‌اند.

استیلی دَن

اطلاعات پس‌زمینه
خاستگاه	انندال-آن-هادسن، نیویورک، ایالات متحده
ژانر	راک جاز فیوژن سافت راک[1]
سال‌های فعالیت	۱۹۷۲–۸۱, ۱۹۹۳–اکنون
ناشر(ان)	ای‌بی‌سی رکوردز ام‌سی‌ای رکوردز جاینت رکوردز رپریز رکوردز وارنر براز. رکوردز
همکاری‌های مرتبط	New York Rock and Soul Revue Dukes of September Rhythm Revue Jay and the Americans Doobie Brothers Toto Larry Carlton Lee Ritenour

استیلی دن به خلق هارمونیهای جازبنیانِ پیچیده، ترانه‌سرایی عجیب‌وغریب با مضامین تیره، و کمال‌گرایی در عرصهٔ تولید و ضبط استودیویی مشهور است. این زوج موسیقایی تا کنون بیش از ۴۰میلیون آلبوم در سراسر جهان فروخته‌اند و محبوب‌ترین آلبومشان «اِیژا» (Aja) در سال ۱۹۷۷ منتشر شده است. نام استیلی دن سال ۲۰۰۱ به تالار مشاهیر راک اند رول وارد شد.

منابع

"STEELY DAN biography". Great Rock Bible. Archived from the original on 23 October 2013. Retrieved 2013-08-03.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Steely Dan». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۳ اکتبر ۲۰۱۶.

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ استیلی دن موجود است.

جایزه گرمی آلبوم سال
۱۹۵۹–۱۹۷۹	The Music from Peter Gunn – هنری مانچینی (۱۹۵۹) Come Dance with Me! – فرانک سیناترا (۱۹۶۰) The Button-Down Mind of Bob Newhart – باب نیوهارت (۱۹۶۱) Judy at Carnegie Hall – جودی گارلند (۱۹۶۲) The First Family – Vaughn Meader (۱۹۶۳) The Barbra Streisand Album – باربارا استرایسند (۱۹۶۴) Getz/Gilberto – استن گتز و ژوآو ژیلبرتو (۱۹۶۵) September of My Years – فرانک سیناترا (۱۹۶۶) A Man and His Music – فرانک سیناترا (۱۹۶۷) گروه کلوپ بی‌کسان گروهبان فلفل – بیتلز (۱۹۶۸) By the Time I Get to Phoenix – گلن کمبل (۱۹۶۹) Blood, Sweat & Tears – بلاد، سوئت اند تیرز (۱۹۷۰) Bridge over Troubled Water – سایمون و گارفانکل (۱۹۷۱) Tapestry – کارول کینگ (۱۹۷۲) The Concert for Bangladesh – هنرمندان مختلف (۱۹۷۳) Innervisions – استیوی واندر (۱۹۷۴) Fulfillingness' First Finale – استیوی واندر (۱۹۷۵) Still Crazy After All These Years – پل سایمون (۱۹۷۶) Songs in the Key of Life – استیوی واندر (۱۹۷۷) شایعات – فلیتوود مک (۱۹۷۸) Saturday Night Fever – هنرمندان مختلف (۱۹۷۹)
۱۹۸۰–۲۰۰۰	خیابان ۵۲ام – بیلی جوئل (۱۹۸۰) Christopher Cross – کریستوفر کراس (۱۹۸۱) فانتزی دو برابر – جان لنون و یوکو اونو (۱۹۸۲) Toto IV – توتو (گروه موسیقی) (۱۹۸۳) تریلر – مایکل جکسون (۱۹۸۴) Can't Slow Down – لایونل ریچی (۱۹۸۵) No Jacket Required – فیل کالینز (۱۹۸۶) Graceland – پل سایمون (۱۹۸۷) درخت جاشوا – یوتو (۱۹۸۸) ایمان – جرج مایکل (۱۹۸۹) Nick of Time – بانی ریت (۱۹۹۰) Back on the Block – کوئینسی جونز و هنرمندان مختلف (۱۹۹۱) Unforgettable... with Love – ناتالی کول (۱۹۹۲) Unplugged – اریک کلپتون (۱۹۹۳) بادیگارد – ویتنی هیوستون (۱۹۹۴) MTV Unplugged – تونی بنت (۱۹۹۵) قرص کوچک دندانه‌دار – آلانیس موریست (۱۹۹۶) افتادن در دام تو – سلین دیون (۱۹۹۷) Time Out of Mind – باب دیلن (۱۹۹۸) بد تحصیلی لورین هیل – لارین هیل (۱۹۹۹) Supernatural – سانتانا (۲۰۰۰)
۲۰۰۱–۲۰۱۹	Two Against Nature – استیلی دن (۲۰۰۱) O Brother, Where Art Thou? Soundtrack – هنرمندان مختلف (۲۰۰۲) Come Away with Me – نورا جونز (۲۰۰۳) Speakerboxxx/The Love Below – Outkast (۲۰۰۴) Genius Loves Company – ری چارلز و هنرمندان مختلف (۲۰۰۵) چگونه یک بمب اتمی را خنثی کنیم – یوتو (۲۰۰۶) پیمودن راه دراز – دیکسی چیکس (۲۰۰۷) River: The Joni Letters – هربی هنکاک (۲۰۰۸) Raising Sand – رابرت پلنت و الیسون کراوس (۲۰۰۹) بی‌باک – تیلور سوئیفت (۲۰۱۰) حومه شهرها – آرکید فایر (۲۰۱۱) ۲۱ – ادل (۲۰۱۲) بابل – مامفرد اند سانز (۲۰۱۳) حافظه‌های تصادفی – دفت پانک (۲۰۱۴) Morning Phase – بک هانسن (۲۰۱۵) ۱۹۸۹ – تیلور سوئیفت (۲۰۱۶) ۲۵ – ادل (۲۰۱۷) جادوی ۲۴ قیراطی – برونو مارس (۲۰۱۸) ساعت طلایی – کیسی ماسگریوز (۲۰۱۹)
۲۰۲۰–اکنون	وقتی همه می‌خوابیم، کجا می‌ریم؟ – بیلی آیلیش (۲۰۲۰) فولکلور – تیلور سوئیفت (۲۰۲۱)

جایزه گرمی بهترین آلبوم آواز پاپ
بهترین آلبوم معاصر (۱۹۶۸)	گروه کلوپ بی‌کسان گروهبان فلفل – بیتلز (۱۹۶۸)
بهترین آلبوم پاپ (۱۹۹۵–۲۰۰۰)	Longing in Their Hearts – بانی ریت (۱۹۹۵) Turbulent Indigo – جونی میچل (۱۹۹۶) افتادن در دام تو – سلین دیون (۱۹۹۷) Hourglass – جیمز تیلور (۱۹۹۸) پرتوی نور – مدونا (۱۹۹۹) Brand New Day – استینگ (۲۰۰۰)
بهترین آلبوم آواز پاپ (۲۰۰۱–اکنون)	Two Against Nature – استیلی دن (۲۰۰۱) Lovers Rock – شادی (۲۰۰۲) Come Away with Me – نورا جونز (۲۰۰۳) توجیه – جاستین تیمبرلیک (۲۰۰۴) Genius Loves Company – ری چارلز و هنرمندان مختلف (۲۰۰۵) فرار – کلی کلارکسون (۲۰۰۶) Continuum – جان میر (۲۰۰۷) بازگشت به سیاهی – ایمی واینهاوس (۲۰۰۸) Rockferry – دافی (۲۰۰۹) د ای. ان. دی – بلک آید پیز (۲۰۱۰) هیولای شهرت – لیدی گاگا (۲۰۱۱) ۲۱ – ادل (۲۰۱۲) قوی‌تر – کلی کلارکسون (۲۰۱۳) Unorthodox Jukebox – برونو مارس (۲۰۱۴) در ساعت تنهایی – سم اسمیت (۲۰۱۵) ۱۹۸۹ – تیلور سوئیفت (۲۰۱۶) ۲۵ – ادل (۲۰۱۷) ÷ – اد شیرن (۲۰۱۸) شیرین‌کننده – آریانا گرانده (۲۰۱۹) وقتی همه می‌خوابیم، کجا می‌ریم؟ – بیلی آیلیش (۲۰۲۰)

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.