گورو گوبیند سینگ
گورو گوبیند سینگ (پنجابی: ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ) (زاده ۱۶۶۶ - درگذشته ۱۷۰۸ میلادی) دهمین گورو در آئین سیک است.
گورو گوبیند سینگ گورو گوبیند سینگ | |
---|---|
زادهٔ | ۲۲ دسامبر ۱۶۶۶ پتنه، بیهار، هندو |
درگذشت | ۷ اکتبر ۱۷۰۸ (۴۱ سال) ناندید، مهاراشترا، هند |
سالهای فعالیت | ۱۶۷۵-۱۷۰۸ |
پس از | گورو تیغ بهادر |
پیش از | گورو گرانت صاحب |
منصب | دهمین گورو در آئین سیک |
بخشهایی از آیین سیک |
آیین سیک |
---|
درگاه آیین سیک |
او در پتنه، بیهار در هندوستان زاده شد و در سال ۱۶۷۵، در حالی که تنها نه سال داشت، پیشوایی مذهبی و سیاسی پیروان آئین سیک را برعهده گرفت. آیین سیک ملغمهای از عرفان هندی و اسلامی است. از این رو آیین سیک آمیزهای از هندوئیسم و اسلام است. او که شاهد شکنجه و اعدام پدرش گورو تیغ بهادر به دستور شاه متعصب مسلمان هند، اورنگ زیب بود؛ در صدد گرفتن انتقام از مغولان هند برآمد و در بیست جبهه با مغولان جنگید. او یک رهبر، جنگاور، شاعر و پیامبر بود . او محفل و سازمان خالصه را بنیاد نهاد؛ و برای اعضای آن پنج علامت معین کرد که به پنج کاف معروف است. گورو گوبیند سینگ در سال ۱۷۰۸ در ناندید درگذشت
او آخرین انسانی بود که در مذهب سیک خود را گورو نامید؛ پیش از مرگ او کتاب گرانت صاحب را گوروی بعد از خود معرفی کرد و گفت که این کتاب تا جاودان راهنما و مرشد سیکها خواهد بود او به زبانهای پنجابی، هندی و فارسی شعر میگفت؛ او نامهای به اورنگ زیب در نظم فارسی نوشت که به ظفرنامه موسوم است.
قریب سال ۱۰۰۰ ه.ق، پیش از گوبیند سینگ، اکبرشاه به کمک یکی از دانشمندان عصر خود، ابوالفضل علامی، آیین اکبری را بنیاد نهاد که صلح کل بین ادیان را تبلیغ میکرد.
منابع
- حسین توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، سمت
- ویلیام اوئن کول (۱۳۶۲)، سیکهاو معتقدات مذهبی و رویه آنان، ترجمهٔ محمود فیروزنیا، تهران: توسعه، ص. ۲۶۵
- نورالدین چهاردهی (۱۳۶۲)، سیکهاو گرونانک، تهران: میر، ص. ۲۶۵
گوروهای آئین سیک | ||
گورو نانک | گورو انگد | گورو امرداس | گورو رام داس | گورو ارجن | گورو هر گوبیند | گورو هر رای | گورو هر کریشن | گورو تیغ بهادر | گورو گوبیند سینگ | گورو گرانت صاحب |