ابراهیم منصفی

ابراهیم منصفی (زاده ۱۶ آذر ۱۳۲۴ در بندرعباس)، شاعر، خنیاگر، نویسنده و هنرمند هرمزگانی بود.[2] او در تیرماه پنجاه و دوسالگی خود در سال ۱۳۷۶ در بندرعباس مرتکب خودکشی شد و از دنیا رفت. و نخستین آلبوم ترانه‌هایش، ده سال پس از مرگش منتشر شده است.

ابراهیم منصفی
زادهٔ۱۶ آذر ۱۳۲۴
بندرعباس
درگذشت۱ تیر ۱۳۷۶ (۵۱ سال)
باغو، بندرعباس
آرامگاهباغو، بندرعباس
محل زندگیبندرعباس
ملیتایرانی
پیشهشاعر، ترانه‌سرا، خواننده،خنیاگر
عنوانرامی، نیمای هرمزگان[1]
مذهبتسنن
همسر(ها)سه همسر داشت
فرزندانسه دختر و پسری به نام بنیامین
وبگاه

در هرمزگان منصفی را با عنوان نیمای هرمزگان می‌شناسند.[1][3] منصفی و چند تن از هم‌دوره‌های خود جزو اولین نفراتی بودند که به سرودن شعر نو نیمایی و آزاد در این منطقهٔ جنوبی روی آوردند. او که در شعرهای آزاد خود پیرو بلامنازع احمد شاملو است با تأثیرپذیری از اقلیم و جغرافیای بومی منطقه گاهی به شعر خود تمایزی قابل تشخیص داده‌است.[4][5][6]

زندگی شخصی

ابراهیم در سال ۱۳۲۴ در بندرعباس متولد شد. پدرش مینابی و مادرش اهل صحرای باغ لار بود که پس از تولد ابراهیم زندگی پایداری نداشتند. منصفی درباره تولد خود می‌گوید «زادهٔ عشق زنی بود به مردی که آوازش او را سحر کرده بود.» پس از جدایی آن دو از هم ابراهیم دوران کودکی و نوجوانی‌اش را با پدربزرگ و مادربزرگ پدری خود در معبد هندوهای بندرعباس، بت گورون گذراند.[7]

او سه بار ازدواج کرد که حاصل دو ازدواج او جدایی زودهنگام بود و در ازدواج سوم صاحب سه دختر و یک پسر به نام بنیامین شد که مرگ بنیامین کوچک در پنج سالگی او را دچار اندوه و مصیبت بی‌پایانی کرد. او که در دوره‌ای از عمر خود به شغل معلمی مشغول بوده‌است به واسطهٔ فراز و فرودهایی که در مسیر زندگی‌اش قرار گرفت این شغل را از دست داد و دههٔ پایانی عمر خود را با مصائب و دشواری‌های فراوانی گذراند.

منصفی در شب اول تیرماه ۱۳۷۶ در سن پنجاه و دو سالگی در بندرعباس با مرگ خودخواسته از دنیا رفت و در همان‌جا به خاک سپرده شد.

ابراهیم منصفی در نمایی از فیلم کالنگ‌ها… به کارگردانی حسن بنی‌هاشمی

حرفه

این شاعر دوره‌ی تحصیل خود را در بندرعباس گذراند. هم‌زمان با تحصیل او در دبیرستان بود که نخستین جرقه‌های علاقه او به هنر و ادبیات شکل گرفت. در این دوره او که خواندن را پس از حضور در تعزیه‌خوانی‌های ماه محرم تجربه کرده بود، جذب گروه‌های تئاتر دانش‌آموزی شد. میل زیاد او به سرودن، او را به چاپ اولین مجموعه شعرش ترغیب کرد. مجموعه‌ای که او با کمک تعدادی از دوستانش با نام «مروارید ساحل» در شمارگان اندک به چاپ رساند. او بعدها از تعجیل در چاپ این مجموعه اظهار پشیمانی کرد.[1]

در سال ۱۳۴۷ برای نخستین‌بار مجلاتی مانند خوشه و فرودسی شعرهای آزاد او را منتشر کردند.

حضور در سه فیلم کوتاه سینمای آزاد آن سال‌ها به کارگردانی حسن بنی‌هاشمی به عنوان بازیگر و دریافت جایزهٔ اول سینمای آزاد برای فیلم نهنگ[8] که نویسندهٔ آن نیز خود منصفی بود به شهرت او افزود.[1]

او همچنین در زمینه سرودن و موسیقی نیز فعالیت می‌کرد. منصفی با موسیقی ملت‌های مختلف آشنایی داشت و توانست ترانه‌های ماندگاری به گویشهای محلی بندرعباسی، بستکی و مینابی خلق کند. منصفی با سرودن ترانه‌های بومی و اجرای ساده چند آکورد گیتار، به مضامینی چون عشق، رنج و آزادی پرداخت و تأثیر قابل توجهی بر نسلهای پس از خود گذاشت. امروز هنرمندان بسیاری آثار او را بازخوانی می‌کنند.

با توجه به برخی کارهای قدیمی ابراهیم منصفی که ردی از آن‌ها روی نوار و صفحه باقی مانده، و با مقایسهٔ این آثار با ترانه‌های دورهٔ پختگی، می‌توان نتیجه گرفت که او هم مثل اکثر هنرمندان خارج از تهران، کار خود را با تکیه به موسیقی محلی آغاز کرد اما به جای استفاده از سازهای محلی از گیتار استفاده کرد و گویش محلی را در اشعارش نگه داشت.[3] منصفی زندگی سراسر پرفراز و نشیب داشته و این در شعر او نیز تأثیر عمیقی به جای گذاشت. اون گویش‌های محلی در راستای بیان احساسات و فکرهای فردی به کار می‌برد و نه صرفاً معرفی سنت‌های محلی.[9]

مقبره رامی در بهشت زهرای (باغو) بندرعباس

آثار

از ابراهیم منصفی بیش از ۸۰ ترانه باقی مانده است که از دهه ۱۳۴۰ تا یک سال پیش از مرگ او، توسط دوستان و علاقمندانش و تعدادیپیش از ائقلاب در رادیو و تلویزیون ملی ایران ضبط شده‌اند و بسیاری از آن‌ها از کیفیت خوبی برخوردار نیستند.[7]

ترانه لبخند، یکی از مشهورترین آهنگ‌های ابراهیم منصفی است.

خوشا فَصلی کِه دور از غمهَمَه کَه شُنَه وا شُنَه
دَست وا دَست ، سایَه وا سایَهشارَفتَه خُنَه وا خُنَه
بُدُو پیشُم بُدُو پیشُم بُدُو اِی نوشُم و نیشُم
بُدُو اِی آخرین عشقُمدوادار دل ریشُم
خَزُن زَرد ایسالُن نُوبَتی تَمُنِنبهار از راه اَرسیدِن زندِگی چه جُنِن
بیاین وا هَم بَشیم یاورهَمَه هَمراه و هَم باور
دِلُن راه شُبَشِه وا هَم جُدا نَبُوتْ دِل از دِلبَر
خَزُنِ زَرد ایسالُن نُوبَتی تَمُنِنبَهار از راه اَرسیدِن زندِگی چِه جُنِن

ترانه‌شناسی
  • آلبوم موسیقی زندگی منتشر شده در سوئد، (ترانه‌ها)
  • آلبوم رنج ، منتشر شده در سوئد ، (ترانه‌ها)
  • آلبوم ترانه‌های رامی، نشر ماه‌ریز، تهران، ۱۳۸۵


آلبوم ترانه‌های رامی ۱۰ سال پس از مرگ رامی توسط نشر ماه‌ریز منتشر شد.[3] خواننده، آهنگساز و ترانه‌سرا خود رامی است و در کنار او حسام‌الدین نقوی، مسعود پاکدامن و علی علوی گیتار نواخته‌اند.[10]

ابراهیم منصفی در نمایی از فیلم برکهٔ خشک به کارگردانی حسن بنی‌هاشمی
شمارهناممدت
۱.«تنهایی»۰۴:۳۹
۲.«یاد»۰۵:۰۶
۳.«دستِ خالی»۰۵:۴۶
۴.«دیر ابوت (دیر می‌شود)»۰۵:۱۳
۵.«مرد چی چکا (مرد افسانه‌ای)»۰۶:۰۰
۶.«بلبل»۰۳:۱۸
۷.«دِگَم ناوا (دیگر نمی‌خواهم)»۰۱:۵۴
۸.«دِگَم تنهام»۰۳:۰۴
۹.«بدو بدو»۰۴:۰۷
۱۰.«دست سرنوشت»۰۵:۲۲
۱۱.«نهنگ»۰۲:۱۴
۱۲.«بی‌کسی»۰۵:۱۷
۱۳.«یار نتا (یار نمی‌آد)»۰۳:۳۴
۱۴.«روزونِ رفته»۰۵:۲۱
۱۵.«دِلُم تنگن»۰۴:۱۷
۱۶.«برکهٔ خشک»۰۴:۳۸
مجموع مدت:۷۰:۲۸

آثار مکتوب
  • کتاب مروارید ساحل یا گل‌های اندوه، (مجموعه اشعار). چاپخانه گامبرون، بندرعباس، ۱۳۴۳
  • رنج‌ترانه‌ها، (مجموعه اشعار)، گردآورنده: حسن کرمی، نشر ۷ رنگ. تهران، ۱۳۷۸
  • گفته‌های ناگفته، (مجموعه اشعار)، گردآورنده: حسن کرمی، نشر ۷ رنگ. تهران، ۱۳۸۲
  • ترانه‌های رامی، گردآورنده: حسام‌الدین نقوی، نشر ماه‌ریز، تهران، ۱۳۸۴
  • زخم هزار ترانه (شناخت‌نامهٔ ابراهیم منصفی)، گردآورنده: حسام‌الدین نقوی، نشر ماه‌ریز، تهران، ۱۳۸۹

بازخوانی‌ها

افراد زیادی در سال‌های اخیر به بازخوانی آثار منصفی روی آوردند. از جمله این افراد می‌توان به سهیل نفیسی اشاره کرد که نقطه عطف زندگی خود را آشنایی‌اش با این شاعر می‌داند و کنسرت‌هایی را در گرامی‌داشت او برگزار کرده. [11] از جمله افراد دیگر می‌توان به ماکان اشگواری[12]، داماهی[13]، مهدی ساکی از گروه کماکان و محسن نامجو را نام برد.

فیلم‌ها
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به ابراهیم منصفی در ویکی‌گفتاورد موجود است.

منابع
  1. «ابراهیم منصفی (متخلص به رامی) - نمایش محتوای تولیدات ویژه - صدا وسیمای خلیج فارس». khalijefars.irib.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۳۰.
  2. «زندگینامه ابراهیم منصفی (۱۳۷۶-۱۳۲۴)». همشهری آنلاین. ۲۰۱۹-۱۲-۰۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۳۰.
  3. «آلبوم ترانه‌هایش، ۱۰ سال پس از مرگش منتشر شد!». ایسنا. ۱۷ آذر ۱۳۹۶. دریافت‌شده در ۲۹ فروردین ۱۳۹۷.
  4. «سکوت من زیباترین ترانه من است». جهان صنعت.
  5. «زندگینامه ابراهیم منصفی (۱۳۷۶-۱۳۲۴)». همشهری آنلاین. ۱۷ آذر ۱۳۹۸.
  6. «ابراهیم منصفی، خنیاگر هرمزگان». رادیو زمانه. ۲۱ ژوئن ۲۰۱۶.
  7. «دفتر هنر DaftarHonar». web.archive.org. ۲۰۰۷-۰۵-۱۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۳۰.
  8. فیلم نهنگ ساخت حسن بنی‌هاشمی در بندرعباس ۱۳۵۲، با بازی ابراهیم منصفی، علی حبیب‌زاده، حسین پیل‌افکن، احمد نقوی و … است. نهنگ بر اساس قصه‌ای از سید شرف‌الدین حسینی به نام «روزی که بُمُن با درد خویش آشنا شد» ساخته شده‌است. فیلم برندهٔ چهار مجسمهٔ طلا از فستیوال فیلم‌های کوتاه سینمای آزاد و فرهنگ و هنر و اتحادیه تلویزیون‌های آسیا و اقیانوسیه A.B.U گردید.
  9. «RFI - یادی از ابراهیم منصفی(۲)». رادیو فرانسه. ۲۰۰۸-۰۶-۰۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۳۰.
  10. «ترانه‌های رامی». آوای باربد. دریافت‌شده در ۲۹ فروردین ۱۳۹۷.
  11. «RFI - شعر نو و موسیقی(٦): صداقت سهیل نفیسی». www1.rfi.fr. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۳۰.
  12. پور، سامان کرم (۲۰۱۶-۱۲-۱۰). «آلبوم دور حاصل همنشینی ماکان اشگواری و امیر صارمی». مجله فرهنگی اورسی. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۳۰.
  13. اورسی، مجله فرهنگی (۲۰۱۷-۱۰-۱۵). «در ستایش آهنگ « درد بی دردی » از گروه داماهی». مجله فرهنگی اورسی. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۳۰.
  14. «برکه خشک». www.filmba.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۳۰.
  15. «نقش دريا در اين مستند انكار ناپذير است/ روایتی غم-شاد از ابراهیم منصفی». سینمای هنر و تجربه. ۲۰۲۰-۰۲-۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۳۰.
  16. «محسن نامجو و کامران حیدری در داکیونایتِ "وا کَس چه" -». ۲۰۲۰-۰۷-۱۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۳۰.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.