مجله فردوسی

هفته‌نامهٔ فردوسی یکی از نشریات مهم و قدیمی ایرانی است. این نشریه از جمله هفته‌نامه‌هایی بود که حاشیهٔ مطالبشان به شعر نو نیز می‌پرداختند.[1]

روی جلد شمارهٔ ۸۰۴ مجلهٔ فردوسی

کودتای ۲۸ مرداد بلافاصله به سیطرهٔ استبداد منجر نشد. در این دوره هفته‌نامهٔ فردوسی در کنار مجلات متعدد و فراوانی چون امید ایران، کاویان، جهان نو، نیسان و ... بی‌هیچ انحرافی نسبت به گذشته به مسایل روز پرداختند؛ و حتی در طرح مسایل سیاسی پشت‌پرده از هم سبقت جستند.[2]

مدیر مسئول و سردبیران

نعمت‌الله جهان‌بانویی (۱۳۰۱-۱۳۷۸) مدیرمسئول این مجله بود. که کار روزنامه‌نگاری را با روزنامۀ اقدام به مدیریت عباس خلیلی (پدر سیمین بهبهانی) شروع کرد.این مجله به صورت هفتگی تا مرداد سال ۱۳۵۳ منتشرشد و در این سال به دستور شاه و هویدا همراه با ۶۱ نشریه دیگر توقیف شد. مجله فردوسی از ۱۷ مهر ۱۳۵۷ تا ۲۶ تیر ۱۳۷۸ در دوران انقلاب منتشر شد. جهان‌بانویی هیچ‌گاه ایران را ترک نکرد و در سال ۱۳۷۸ جهان را بدرود گفت. از جملۀ معروف‌ترین سردبیران این مجله می‌توان به عباس پهلوان اشاره کرد.

پی‌نوشت
  1. جواهری گیلانی، تاریخ تحلیلی شعر نو، ۲:‎ ۴۷.
  2. جواهری گیلانی، تاریخ تحلیلی شعر نو، ۲:‎ ۱۸.

منابع
  • جواهری گیلانی، محمدتقی (۱۳۷۷). تاریخ تحلیلی شعر نو. ۴ جلد (ویراست دوم). تهران: نشر مرکز. شابک ۹۶۴-۳۰۵-۳۷۴-۱.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.