امیرک منصور
امیرک منصور فرزند ابومنصور عبدالرزاق حاکم توس در زمان فردوسی است. فردوسی در شاهنامه از شخصی به نام «دوست مهربان» نام می‌برد که اعتقاد بر این است منظور او از این دوست مهربان همان امیرک منصور است. امیرک منصور در قیامی میهن‌پرستانه در سال ۳۷۷ هجری دستگیر شده و سپس در زندان کشته می‌شود. این احتمال وجود دارد که فردوسی بنا به محدودیت‌های سیاسی، نتوانسته باشد نام امیرک منصور را به صورت صریح در شاهنامه بیاورد.[1]
| به شهرم یکی مهربان دوست بود | تو گفتی که با من به یک پوست بود | |
| مرا گفت خوب آمد این رای تو | به نیکی گراید همی پای تو | |
| نبشته من این نامه پهلوی | به پیش تو آرم مگر نغنوی | |
| گشاده زبان و جوانیت هست | سخن گفتن پهلوانیت هست |
منابع
- «گام به گام «به دنبال فردوسی»-روزنامه حسبان». روزنامه حسبان. 18/بهمن/1385. بایگانی‌شده از اصلی در ۵ آوریل ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۷ مارس ۲۰۱۶. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=را بررسی کنید (کمک)
_-_Walters_W60276B_(cropped).jpg.webp)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.