ابوالعلاء شیرازی
ابوالعلاء شیرازی یا ابوالعلاء فارسی از پزشکان نام‌آور قرن چهارم هجری و اهل شیراز بود. ابوالعلاء همراه با مجوسی اهوازی و ابن مندویه اصفهانی از شاگردان ابوماهر فارسی بود. او در زمان عضدالدوله امیر آل بویه سپاهیان را معالجه می‌کرد و در یکی از لشکرکشی‌ها که بیماری تب‌نوبه (مالاریا) بیداد می‌کرد بر حسب اتفاق به تأثیر مواد آرسنیکی در درمان تب‌نوبه پی برد و اولین کسی است که در اثر تیزبینی و دقت و تکیه بر عمل متجاوز از هزار سال قبل این دارو را برای درمان مالاریا به کار برده‌است. در کتابخانه مدرسه نواب مشهد کتابی در طب به نام بیان و تبیین نوشتهٔ فردی به نام ابوالعلاء بن زهر که معاصر سلطان الدوله بویهی بود، موجود است که احتمال می‌رود اثر همین دانشمند باشد. او در سال ۳۸۰ هجری قمری درگذشت.[1]
| ابوالعلاء شیرازی | |
|---|---|
| درگذشت | ۱۰۰۱ |
| ملیت | ایران |
| شناخته‌شده برای | درمان مالاریا |
| پیشینه علمی | |
| رشته(های) فعالیت | پزشکی |
پانویس
- پزشکان نامی پارس، جلد اول، ص ۱۵۷
منابع
- میر، محمد تقی (۱۳۶۸)، پزشکان نامی پارس، جلد اول، شیراز: انتشارات دانشگاه شیراز
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Abu_ul-Ala_Shirazi». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰۱۱.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.