انجیل به روایت متی (فیلم)

انجیل به روایت متی (به ایتالیایی: Il Vangelo secondo Matteo) فیلمی ایتالیایی به کارگردانی پیر پائولو پازولینی ساخته ۱۹۶۴ می‌باشد. او انجیل متی را به این دلیل برای روایت فیلم خود انتخاب کرد که فکر می‌کرد، انجیل یوحنا زیادی رازآلود، انجیل مرقس زیادی معمولی و انجیل لوقا زیادی احساسی می‌باشد.

انجیل به روایت متی
کارگردانپیر پائولو پازولینی
تهیه‌کنندهآلفردو بینی
نویسندهپیر پائولو پازولینی
بر پایهانجیل متی
بازیگرانانریکه ایرازوکی
مارگارتا کاروسو
سوزانا پازولینی
مارچلو مورانته
پائولا تدسکو
جانی بوناگورا
موسیقیلوئیس باکالوف
کارلو روستیکللی
(در عنوان بندی ذکر نشده)
فیلم‌بردارتونینو دلی کلی
تدوین‌گرنینو بارالی
توزیع‌کنندهتیتانوس
تاریخ‌های انتشار
۲ اکتبر ۱۹۶۴
مدت زمان
۱۳۳ دقیقه
کشورایتالیا
زبانایتالیایی

بازیگران

شیوه فیلمسازی

پازولینی در درجه اول خود را شاعر و سپس فیلمساز می‌دید. همین نکته عظمت فیلمی مانند انجیل به روایت متی را بیشتر مشخص می‌نماید. فیلم عاری از جلوه‌ها و حقه‌های سینمایی[1] است. در فیلم به‌جز صحنه قدم زدن مسیح بر روی آب جلوه سینمایی دیگری به کار نرفته است. خدا از آسمان به سادگی و بدون هیچ تکلفی صحبت می‌کند و شخصیت‌های فیلم نیز سرشان را به سمت آسمان برمی‌گردانند و گوش می‌دهند. شاخصه کلی فیلم نماهای طولانی و بدون قطع و کلوزآپهای زیاد و تأکید بر روی حالات چهره است.

در فیلم نابازیگران نقشها را ایفا می‌کنند. برای ایفای نقش مسیح پازولینی یک از دو دوست نویسنده‌اش آلن گینزبرگ و جک کرواک را در نظر داشت، ولی با دیدن انریکه ایرازوکی نظرش تغییر کرد و او را برای بازی در نقش مسیح انتخاب کرد.[2] از قول پازولینی نقل شده‌است که:

حتی قبل از اینکه شروع به صحبت کنیم، از او پرسیدم:"ببخشید می‌شود در یکی از فیلم‌های من بازی کنید؟"

. ایرازوکی نیز از سوی شوارتز چنین توصیف شده‌است:جوانی اهل اسپانیا از پدری باسکی و مادری یهودی. لاغر، پیشانی بلند، با شانه‌هایی قوزکرده و به‌طور کلی هر چیزی که فکرش را بکنید به جز مسیح گردن‌کلفت میکل آنژ. برای بازیگران دیگر نیز پازولینی زنان و مردانی از ناحیه فیلم‌برداری و از دهقانان، کارگران کارخانه، رانندگان کامیون و ... انتخاب کرد.[3]

پازولینی فیلم را بدون فیلمنامه و فقط از روی انجیل متی ساخت. دامنه انتخاب موسیقی نیز از اثری به همین نام از یوهان سپاستین باخ تا موتسارت (Adage, fugue K۵۴۶) و اُدتتا متغیر بوده‌است.

فیلمی متفاوت دربارهٔ مسیح

یکی از لوکیشن‌های فیلمبرداری

این فیلم با فیلم‌هایی مثل عیسی ناصری (۱۹۷۷-فرانکو زفیرلی) و بزرگترین داستان عالم (۱۹۶۵-جرج استیونز) تفاوت دارد. آن‌ها داستان‌هایشان بیشتر بر مبنای فداکاری و معنویت مسیح است. اما در این فیلم ما با مردی مواجه هستیم که پیغامی دارد و می‌پندارد که آن پیام خیلی مهم است و باید آن را ابلاغ کند، چه پسر خدا باشد و چه نباشد. برای پازولینی معنویت مسیح در درجه دوم اهمیت قرار دارد. آنچه برای وی مهم است حرف‌های مسیح است؛ بنابراین در فیلم جلسات دادگاه و به صلیب کشیدن مسیح خیلی سریع اتفاق می‌افتد.[4] این فیلم توسط پازولینی که پیشینه‌ای کاتولیک داشت ولی به مارکسیسم گرویده بود ساخته شده بود. تصویر مسیح در این فیلم با همه مسیح‌های دیگر فیلم‌ها متفاوت است. در انجیل به روایت متی هیچ‌یک از بازیگران گریم نشدند.

عکس‌العمل‌ها

نخست وزیر ایتالیا آلدو مورو و پیر پائولو پازولینی کنار هم در ونیز در اولین نمایش فیلم در سال ۱۹۶۴

از فیلم در ایتالیا استقبال شد و یکی از فیلم‌های محبوب پازولینی، چه از نظر مردم و چه از نظر منتقدان به‌شمار می‌آید.[5]

جوایز

فیلم در جشنواره فیلم ونیز در سال ۱۹۶۴ برای سه جایزه نامزد شد که از آن جمله شیر طلایی بود، ولی تنها ۲ جایزه OCIC و جایزه ویژه هیئت داوران را از آن خود نمود.[6]

نکات خواندنی

پانویس

منابع

پیوند به بیرون

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.