بخش گواور
بخش گواور یکی از بخشهای تابعه شهرستان گیلانغرب در استان کرمانشاه در غرب ایران است. این بخش در ۸۵ کیلومتری غرب شهرستان کرمانشاه قرار دارد و فاصلهٔ آن از شهر گیلانغرب ۶۵ کیلومتر است. این منطقه دارای اقلیم سرد و نیمه مرطوب است و در گذشته و تا حدودی امروزه هم محل ییلاق سران و عشایر ایل بزرگ کلهر بودهاست.[2]
بخش گواور گواور | |
---|---|
کشور | ایران |
استان | کرمانشاه |
شهرستان | گیلان غرب |
بخش | بخش گواور |
نام(های) دیگر | سرمست |
سال شهرشدن | ۱۳۷۹[1] |
مردم | |
جغرافیای طبیعی | |
مساحت | 680 کیلومتر |
ارتفاع | ۱۵۵۰ متر |
آبوهوا | |
میانگین دمای سالانه | ۱۳/۱ درجه سانتیگراد |
میانگین بارش سالانه | ۷۲۰ میلیمتر |
روزهای یخبندان سالانه | ۱۲۱روز |
اطلاعات شهری | |
پیششمارهٔ تلفن | ۰۸۳۴۳۲۸ |
جمعیت
بنابر سرشماری مرکز آمار ایران، جمعیت بخش گواور در سال ۱۳۹۵ برابر با ۱۶،۳۳۳ نفر بودهاست . این شهر در دامنه کوه قلاجه واقع گردیده و گردنه قلاجه دارای طبیعت بسیار زیبایی میباشد که مسافرین عبوری را خصوصاً در فصل تابستان باید. با توجه به آب و هوای خوب منطقه و زمینهای کشاورزی حاصلخیز، در سطح استان کرمانشاه دارد. یک استراحتگاه بین راهی عمل مینماید. مهمترین محصول کشاورزی منطقه گندم، جو، نخود، چغندرقند و ... میباشد. وجود جنگلهای وسیع و با ارزش بلوط ایرانی از ویژگیهای بارز منطقه محسوب میشود دیگر گونههای گیاهی مهم منطقه عبارتند از: زبان گنجشک، بنه، کیکم، زالزالک، گلابی وحشی، بادام کوهی، شیرین بیان و انواع گندمیان. سنجاب ایرانی بز و پازن، پلنگ، گرگ، تشی، گربه جنگلی، خرگوش، کفتار، شغال، خرس قهوهای، روباه معمولی، کبک و انواع عقاب، دلیجه، یله مار، گرزه مار و مار کوتوله پارسی از مهمترین گونههای جانوری این منطقه به شمار می آیند.[3]
معنی گواور در لغتنامه دهخدا
گواور. [ گ ُ وِ ] (اِخ) نام یکی از دهستانهای بخش گیلان و همچنین نام مرتعی است واقع در ۱۰۰۰۰ گزی خاور گیلان و کنار شوسهٔ شاه آباد به ایلام که بین سراب قنبر و بارکله واقع شدهاست. هوای آن ییلاقی و سردسیر است. تابستان خانوارهایی از گله داران ایل کلهر در این مرتع در سیاه چادر (سیه مال) و آلاچیق ساکن میشوند و به زراعت دیم میپردازند و بعد از شهریورماه و برداشت محصول و افشاندن تخم به گرمسیر حدود مرز ایران و عراق مراجعت میکنند و در نواحی مختلف به شغل گله چرانی مشغول میشوند. طول مرتع در حدود ۱۵۰۰۰ و عرض آن ۶۰۰۰ گز و ارتفاع متوسط آن از سطح دریا ۱۵۸۰ گز است، پس هوای تابستان آن معتدل است. اسامی چشمه سارهای مهم آن به شرح زیر است: چقارشیه، چرمی، کمره، چشمه غلامی، چشمه جادر، روتوند وسین،چشمه حاجگه شیرزادی، جعفری،حقی
بهرام بگ، صیادیان، کرکول وزه. آبش از رودخانهٔ محلی است. دهستان از یک ده و صدها مزرعه تشکیل شده. تابستان در حدود ۱۲۰۰ خانوار از ایل کلهر برای تعلیف احشام و زراعت دیم به آن میآیند و زمستان مراجعت مینمایند.[4]
روستاها
- دهستان حیدریه:(کفرآور) که در اصل از کرف که یک نوع درخت بوته ای است گرفته شدهاست که در کنار رودخانههای این منطقه رویش زیادی داشتهاست و متاسفانه الان از بین رفته است.
محمدی سفلی، قلی قلی، کاظم خانی سفلی««هاربر»»، کاظم خانی علیا، محمدی علیا، سوخور رشید، کل کش، سوخور رشید سفلی، بابارستم، بهرام وندی،قیطول، سوخورعلی محمد، سوخور کهزاد، قیطول، سوخورالهی، سوخور نامدارعبدی، سوخور حاجیمراد، سوخور خوش اقبال، سوخور شهباز شیری، سوخور شهباز نجفی، سوخور نامدار میرزاپور، سوخور مروتی، سوخور کرمی.
- دهستان گواور:
انجیردرمیان، بره گینه قاسم خانی، تولک، چاله سیاه، چشمه بطال، چشمه خانی، چشمه عیسی، زرور، پی کله، شیخ جبرئیل، میانرود، باسکله بورویم، باسکله چشمه سفید، باسکله خانمیرزاد، باسکله درانبار، باسکله وسط، بهرامبگ، چشمه جادر، قلعه رمن، کرکول تعویضی««کسان»» لته چقا، وارگه، هفت چشمه جهانشاه، چشمه حاجگه شیرزادی، ژاومرگ خلیفه،««علیاء»» ژاومرگ محمدمراد، ژاومرگ ناوخاص،««سفلی»» احمدکشته داربادام، چشمه غلامی، چشمه حاجگه، چشمه سفیدروتوند، داربادام، کمره، چشمه سفیدوسین، بیگرضایی، طایفه خیدان، شیرزادی، باقری، علیرضاوندی، صیدنازه، صیدمحمدی، درگه، باپیرسفلی، سراب قنبر، سالگه، گرماب محمدرضاوندی، میرمنگان سفلی، میرمنگان علیاء، [5]
نگارخانه
- سرمست مرکز بخش گواور
- جنگلهای بلوط منطقه گواور
- جنگلهای بادام در ارتفاعات بخش گواور
- بعد از یک روز بارانی در فصل بهار
- لالههای واژگون در ارتفاعات بخش گواور
- سرمست مرکز بخش گواور در زمستان
- بارش برف در سرمست مرکز بخش گواور
- طبیعت منطقه چیکان منصوری بخش گواور
منابع
- «بانک اطلاعات تقسیمات کشوری». وبگاه رسمی وزارت کشور ایران. بایگانیشده از اصلی در ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافتشده در مرداد ۱۳۹۲. تاریخ وارد شده در
|تاریخ بازدید=
را بررسی کنید (کمک) - اطلس گیتاشناسی استانهای ایران، تهران: ۱۳۸۳ خ.
- سایت مرجع شهرهای ایران
- «لغتنامه دهخدا». بایگانیشده از اصلی در ۱ سپتامبر ۲۰۱۹. دریافتشده در ۱۵ نوامبر ۲۰۱۹.
- درگاه ملی آمار
جستارهای وابسته
- فهرست بخشهای ایران
- استان کرمانشاه
- شهرستان گواور