شهرستان قصر شیرین
شهرستان قصرشیرین (به کُردی: قه‌سر شیرین) از شهرستان‌های استان کرمانشاه ایران است. مرکز این شهرستان شهر قصرشیرین است. سومار دیگر شهر آن است. شهرستان قصرشیرین از شمال و غرب به کشور عراق از جنوب به استان ایلام از شرق به شهرستان‌های سرپل ذهاب و گیلانغرب محدود می‌شود.
| شهرستان قصر شیرین | |
|---|---|
| اطلاعات کلی | |
| کشور |  ایران |
| استان | کرمانشاه |
| مرکز شهرستان | قصر شیرین |
| سایر شهرها | قصر شیرین، سومار |
| بخش‌ها | بخش مرکزی بخش سومار |
| سال تأسیس | ۱۳۲۴[1] |
| مردم | |
| جمعیت | ۲۳٬۹۲۹ نفر (۱۳۹۵) |
شهرستان قصرشیرین بر سر راه اصلی تهران- بغداد قرار داشته و از قدیم آباد بوده‌است. مشهورترین اثر باستانی آن چهارطاقی است. آثار عمارتی معروف به عمارت خسرو در این شهر وجود دارد که از آثار باستانی ایران است. مردم قصرشیرینکورد زبان هستند. از دیگر بناهای تاریخی آن کاروانسرای شاه عباسی که پس از ترمیم و بازسازی، به موزهٔ مردم‌شناسی قصر شیرین تبدیل شده‌است. قلعه جوامیر نیز اثر تاریخی دیگری در این شهراست. تپه سرسبز تفریحی در این شهرستان با نام فلاحت وجود دارد.
منطقه آزاد تجاری قصرشیرین
قصر شیرین درتاریخ ۱۴۰۰/۲/۱۵ رسما از سمت محسن رضایی دبيرمجمع تشخیص مصلحت نظام به عنوان منطقه آزاد معرفی گردید. منطقه آزاد قصرشیرین با بیش از ۲۷ هزار تن جمعیت در غرب کرمانشاه، با عراق ۱۸۶ کیلومتر مرز دارد که در امتداد این مرز، ۲ معبر رسمی پرویزخان و خسروی قرار دارد که مبادلات اقتصادی، تجاری و صادرات کالا به اقلیم کردستان و حکومت مرکزی عراق از این ۲ مرز انجام می‌شود. مرز خسروی در ۲۰ کیلومتری قصرشیرین دارای بزرگترین پایانه زمینی بین المللی خاورمیانه است. مرز رسمی پرویزخان در شهرستان قصرشیرین به صورت رسمی در سال ۸۶ تاسیس و راه اندازی شد که هم مرز با اقلیم کردستان عراق و در همسایگی استان سلیمانیه قرار دارد. هم اکنون عمده کالاهای صادراتی از مرز رسمی پرویزخان قصرشیرین با مناطق کردنشین عراق به ویژه شهرهای کلار، سلیمانیه، موصل، خانقین و کرکوک در بخش مرکزی این کشور انجام می شود.
مرز با عراق
شهرستان قصرشیرین با داشتن ۱۸۶ کیلومتر مرز مشترک با عراق دارای دو مرز رسمی پرویزخان و خسروی می‌باشد که مرز رسمی پرویزخان با اقلیم کوردستان و مرز خسروی با دولت مرکزی عراق هم‌مرز است.[2]
تقسیمات کشوری
در تقسیمات کشوری جدید ایران که در زمان رضا شاه پهلوی شکل گرفت، قصر شیرین یکی از بخش‌های شهرستان شاه‌آباد بود. در ۳۱ شهریور ۱۳۲۴ با تصویب هیئت وزیران، قصر شیرین به شهرستان تبدیل شد. مرکز بخش ارگوازی به سومار منتقل و دهستان بولی هم ضمیمه آن شد و یکی از بخش‌های قصر شیرین شد. سرپل ذهاب نیز یکی دیگر از بخش‌های این شهرستان جدید‌التأسیس شد. [3] شهرستان قصر شیرین در سال ۱۳۹۵ جمعیتی بالغ بر ۲۳٬۹۲۹ نفر جمعیت داشته‌است.
- بخش مرکزی
- دهستان الوند
- دهستان نصرآباد
- دهستان فتح‌آباد
شهرها: قصر شیرین
- بخش سومار
- دهستان سومار
شهرها: سومار
کتابخانه‌ها
در شهرستان قصر شیرین ۴ کتابخانۀ‌عمومی وجود دارد، که از این میان ۱ کتابخانه در شهر قصر شیرین و ۲ کتابخانه در روستاهای شهرستان قرار دارند و یک کتابخانۀ سیار نیز در روستاها فعالیت دارد. سرانۀ مطالعه در شهرستان قصرشیرین روزانه ۱۵ دقیقه است که با سرانۀ کشوری برابر است.[4]
- کتابخانۀ عمومی دهخدا (تأسیس ۱۳۵۲)، واقع در شهر قصر شیرین، بلوار راه کربلا، جنب پارک شاهد، شامل بخش‌های امانت، مرجع، نشریات و کودکان.[5]
- کتابخانۀ عمومی علامه حلی (تأسیس ۱۳۷۳)، واقع در روستای خسروی.
- کتابخانۀ عمومی آزادی (تأسیس ۱۳۸۰)، واقع در روستای کرکهرک، شامل بخش‌های امانت، مرجع، نشریات و کودکان.[4]
- کتابخانۀ سیار روستایی شهدای بازی‌دراز (تأسیس ۱۳۸۹)، دارای نزدیک به ۲۰۰۰ جلد کتاب.[6]
منابع
- «بانک اطلاعات تقسیمات کشوری». وبگاه رسمی وزارت کشور ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ مه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۷ مرداد ۱۳۹۲.
- پول‌نیوز: مرز خسروی بازگشایی شد، نوشته‌شده در ۱ اردیبهشت ١٣۹۲؛ بازدید در ۳۰ دی ۱۳۹۹.
- «مذاکرات جلسه ۱۴۲ دوره چهاردهم مجلس شورای ملی سوم مهر ۱۳۲۴».
- خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا): سه هزار تن در قصرشیرین عضو کتابخانه‌های عمومی هستند، نوشته‌شده در ۴ خرداد ١٣۹۸؛ بازدید در ۳۰ دی ۱۳۹۹.
- راسخون: کتابخانۀ عمومی دهخدا (نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور، استان کرمانشاه)، نوشته‌شده در ۲۲ آذر ١٣۸۸؛ بازدید در ۳۰ دی ۱۳۹۹.
- خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا): کتابخانۀ سیار روستایی شهرستان قصرشیرین افتتاح شد، نوشته‌شده در ۸ شهریور ١٣۸۹؛ بازدید در ۳۰ دی ۱۳۹۹.
