بهرام هفتم
بهرام هفتم (به چینی: Aluohan) پسر (یزدگرد سوم، واپسین شاه شاهنشاهی ساسانی) بود. پس از مرگ پدرش در سال ۶۵۱ در مرو، بهرام به همراه بسیاری دیگر از اشراف ساسانی به چین گریختند، و در آنجا او و برادرش پیروز سوم از شاه چین گائوزونگ خواستند تا در برابر حملات اعراب از آنها حمایت کند. این طور گزارش شده که بهرام تلاش کرده تا سرزمین‌های ایران که توسط اعراب اشغال شده بود را بازپس‌گیرد، که با موفقیت همراه نبود. بهرام در سال ۷۱۰ درگذشت و پسرش، خسرو پنجم (به چینی: Juluo) به همراهی ترک‌ها، تلاش‌های نظامی پدر برای بازپس‌گری ایران را ادامه داد، ولی در نهایت ناموفق بود و این آخرین باری است که می‌شنویم فردی از خاندان ساسان سعی در بازپس‌گیری ایران از اعراب کرده است. پس از مرگ بهرام، ایرانی‌ها تنها ۴۰ سال دیگر لازم بود صبر کنند تا حکمرانان عرب را از دمشق بیرون کنند و در قرن نهم، آنها موفق شدند سلسله‌ای مستقل را در ایران بنیان بنهند.[1]
| بهرام هفتم | |
|---|---|
| شاهزاده ساسانی و مدعی تاج و تخت ایران‌شهر | |
| سلطنت | ۶۵۱ تا ۷۱۰ میلادی |
| پیشین | نرسی |
| جانشین | خسرو پنجم |
| فرزند(ان) | خسرو پنجم |
| دودمان | ساسانی |
| پدر | یزدگرد سوم |
| دین و مذهب | مزدیسنا |
منابع
- دریایی، ظهور و سقوط شاهنشاهی ساسانی، صفحه ۳۸، نسخه انگلیسی، ۲۰۰۹
}}
بهرام هفتم | ||
| مدعی تاج و تخت
| ||
|---|---|---|
| پیشین: نرسی |
مدعی شاهنشاهی ایران‌شهر ۶۵۱ - ۷۱۰ م |
پسین: خسرو پنجم |
