بیماری خراش گربه
بیماری خراش گربه یا چنگ گربه (Cat-scratch disease) از بیماری‌های منتقله از حیوانات به انسان است. انتقال بیماری در بیش از ۹۰ درصد موارد در اثر پنجه زدن و گاهی لیس زدن بچه گربه به بدن کودک است و گهگاه نیز توسط سگ‌ها یا خار و تراشه‌های چوب که با سگ و گربه در ارتباط بوده منتقل می‌شود. این باکتری گربه را دچار بیماری نمی‌کند و در بزاق گربه زندگی می‌کند تا از راه خراش یا گازگرفتن گربه -به‌خصوص بچه گربه- به انسان منتقل می‌شود. عامل این بیماریِ معمولاً خوش خیم، باکتری داخل سلولی بارتونلا (Bartonella henselae) است. نزدیک به نیمی از گربه‌ها در طول زندگی خود مدتی ناقل این باکتری بوده‌اند. این بیماری باکتریایی بیشتر برای افراد با سیستم ایمنی پایین یا افراد مسن ایجاد دردسر می‌کند.
| بیماری خراش گربه | |
|---|---|
 | |
| عکاسی ریزنگاری از غدد لنفاوی پس از ابتلا به بیماری خراش گربه | |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
| تخصص | بیماری عفونی (تخصص پزشکی) |
| آی‌سی‌دی-۱۰ | A28.1 |
| آی‌سی‌دی-9-CM | 078.3 |
| دادگان بیماری‌ها | 2173 |
| ئی‌مدیسین | emerg/84 |
| پیشنت پلاس | بیماری خراش گربه |
| سمپ | D002372 |
تظاهرات بالینی
معمولاً ۴ تا ۱۰ روز پس از تماس انسان با یک گربه، پاپول یا یک ضایعهٔ پوستی در منطقه آسیب دیده ایجاد می‌شود و سپس غدد لنفاوی سر و گردن یا زیر بغل بزرگ شده و دردناک می‌شوند. علائم بیماری شامل بزرگ‌شدن غدد لنفی نزدیک به محل زخم، قرمزی یا جوش‌های چرکی در محل زخم همراه با تب خفیف، سردرد، لرز، کمر درد، درد در ناحیه شکم و میالژی است.
خوشبختانه در اغلب اوقات بیماری خودبه‌خود بهبود پیدا می‌کند اما تورم غدد لنفی ممکن است تا ماه‌ها باقی بماند. خطر معمولاً در کسانی وجود دارد که نقص سیستم ایمنی، ایدز یا دیابت دارند.
تشنج، ضایعات چشمی (سندرم Parinaud oculoglandular)، پوستی (آنژیوماتوز باسیلر)، التهاب مغز (آنسفالیت) و جنون از عوارض این بیماری هستند.
تشخیص
داشتن سابقه تماس با گربه به خصوص گاز گرفتگی وپنجه زدن کمک‌کننده می‌باشد به ویژه اگر یک غده لنفاوی نیز در نزدیکی آن ناحیه بزرگ شده باشد. آزمایش‌ها دیگری چون تست پوستی ناحیهٔ خراش ویا رنگ آمیزی رسوب نقره از بیوپسی غدد لنفاوی «باسیل» در زیر میکروسکوپ نیز به تشخیص بیماری کمک می‌کند.
درمان
برای درمان از آنتی بیوتیکهایی مانند ریفامپین، سیپروفلوکساسین، کوتریمو کسازول، آزیترومایسین و داکسی سیکلین استفاده می‌شود. غدد لنفاوی به صورت خود به خود پس از ۲ تا ۴ ماه بهبود می‌یابند. این بیماری مسری نیست.