دنبلان
دُنبَلان به بیضه چارپایان اهلی مانند بز، گوسفند و گاو گفته می‌شود. دنبلان غده‌ای سفید و پرچربی است که وزن آن به ۱۰۰ گرم نیز می‌رسد. در خاورمیانه و کشورهای مدیترانه‌ای دنبلان را به عنوان خوراک تهیه می‌کنند. در کشورهای دیگر دنبلان گاو پرطرفدار است. مسلمانان اهل سنت آن را حلال و اهل تشیع خوردن دنبلان را حرام می‌دانند.
معنی واژه
در لغت‌نامه دهخدا، در توصیف دنبلان آمده‌است: تخم گوسپند، خایه گوسفند و بزغاله و غیره. بیضه غنم. خصی المواشی، بیضه گوسفند که کباب کرده خورند.
در اسلام
بیشتر مراجع تقلید شیعه خوردن دنبلان را حرام می‌دانند. در نظر شیعه با توجه به عبارات فقهی خوردن دنبلان حرام و در بعضی موارد مکروه تحریمی یعنی نزدیک به حرام است وقتی حیوانی به روش شرعی ذبح شده باشد نیز مصرف هفت عضو حرام می‌باشد که عبارت است: ۱) آلت تناسلی نر، ۲) آلت تناسلی ماده، ۳) بیضه، ۴) مثانه (شاش‌دان)، ۵) کیسه صفرا (زهره)، ۶) خونی که در زمان سر بریدن از گلوی حیوان خارج می‌شود، و ۷) غده‌های موجود در گوشت[1]
